***
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η ΕΣΣΔ από πολύ νωρίς είχε αρχίσει να αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως η μεγάλη σκακιστική υπερδύναμη.
Κυρίως από τη δεκαετία του 1950 και έπειτα, όλος ο σκακιστικός κόσμος παρακολουθεί με αμείωτο ενδιαφέρον την εμφάνιση του σοβιετικού «σκακιστικού θαύματος».
Κι αυτό δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε οφείλεται σε κάποια ιδιομορφία του Σοβιετικού πολίτη.
Ήδη από τη δεκαετία του 1930, το σκάκι είναι αναπόσπαστο κομμάτι του εκπαιδευτικού συστήματος και ο αριθμός των εγγεγραμμένων σε σκακιστικούς συλλόγους ξεπερνά τον αστρονομικό αριθμό των πέντε εκατομμυρίων!
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα γεννήθηκε η ιδέα μιας μεγάλης συνάντησης, μιας «τιτανομαχίας» ανάμεσα στην πανίσχυρη Εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ και τους καλύτερους σκακιστές του υπόλοιπου κόσμου κι έτσι το περίφημο «Ματς του αιώνα» αποφασίστηκε να γίνει στο Βελιγράδι, από τις 29/3 έως τις 5/4 του 1970.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα γεννήθηκε η ιδέα μιας μεγάλης συνάντησης, μιας «τιτανομαχίας» ανάμεσα στην πανίσχυρη Εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ και τους καλύτερους σκακιστές του υπόλοιπου κόσμου κι έτσι το περίφημο «Ματς του αιώνα» αποφασίστηκε να γίνει στο Βελιγράδι, από τις 29/3 έως τις 5/4 του 1970.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από τη 10μελή μικτή του υπόλοιπου κόσμου τα 8 μέλη ήταν πολίτες των υπόλοιπων Σοσιαλιστικών χωρών.
Για την ιστορία το μάτς, έστω και δύσκολα, κέρδισε η Σοβιετική ομάδα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Σ’ ένα ανελεύθερο, καταπιεστικό καθεστώς είναι αδύνατον να ευδοκιμήσουν τόσα πολλά, οξυμένα, μαθηματικά μυαλά, τα οποία ταυτόχρονα να αποδέχονται την «καταπίεση»……
Για την ιστορία το μάτς, έστω και δύσκολα, κέρδισε η Σοβιετική ομάδα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Σ’ ένα ανελεύθερο, καταπιεστικό καθεστώς είναι αδύνατον να ευδοκιμήσουν τόσα πολλά, οξυμένα, μαθηματικά μυαλά, τα οποία ταυτόχρονα να αποδέχονται την «καταπίεση»……
