Χωρίς δικά μας Σχόλια αποτυπωμένη σε Εικόνες:
Ας Δούμε Λοιπόν:
ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΑΠΟ ΦΙΛΟ:
 |
9-8-2016
Οι πρώην σύντροφοί της:
Με το δικό της μυαλό...
-στοχοποιώντας την ΚΝΕ-
Καταγγέλλει ότι είναι:
Κνίτες !!
για Επίλογο:
Αντί για "μυδοπίλαφα" Κα Afroditi Manou
Εμείς με το
"μασημένο φαΐ" για "νεοσσούς"
που Μπορεί να Σας κάνουμε Να "Ανατριχιάζετε"
όπως γράφετε:
Σας Συνιστούμε -σαν blog-
Να Ζητήσετε Συγνώμη απ' τους Κνίτες
που τόσο χυδαία προβοκάρετε
-όπως φαίνεται πιο πάνω-
όταν θα πάτε Παρασκευή 23Σεπτέμβρη
στο Φεστιβάλ Τους
 |
| http://www.902.gr/eidisi/neolaia-paideia/105465/ploytos-afieromaton-sto-kentriko-festival
και όσο για Μας,
ήδη Ανατριχιάζουμε απ' την Ευρώπη Σας (!!)
Την ευρώπη:
Της καπιταλιστικής ταξικής βαρβαρότητας,
Των πολέμων που μακελεύει λαούς για τους κεφαλαιοκράτες,
Της εξίσωσης κομμουνισμού-ναζισμού,
Της ευρώπης που οι μισές χώρες της, έχουν βγάλει στη παρανομία τα κομμουνιστικά κόμματα γιατί δεν συνεμορφώθην με τα ιδεώδη της άγιας οικογένειας των κεφαλαιοκρατών και υμνούν τους συνεργάτες του Χίτλερ,,,
Αυτή την ευρώπη Σάς την χαρίζουμε
Αλλά ξέρε το
Αργά ή Γρήγορα
οι Λαοί
Αυτή
την Ευρώπη θα την Γκρεμίσουν
Κτίζοντας μία Ευρώπη που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση Ανθρώπου από Άνθρωπο
Είχαμε και Συνέχεια !!!
θαυμάστε το ήθος της Κας και των Φίλων της
απ το προφίλ σ. και αναγνώστη μας:
|
Τα Νέα "ήθη" των νέων αυριανιστών που δίνουν εξετάσεις στον ΣυΡιζΑ:
Φανερώνει Αυτή κ το Σινάφι της, εκτός των άλλων,
την ένδεια επιχειρημάτων που τους Διακρίνει κ το μένος απέναντί μας όταν πολιτικά στριμώχνονται,,,
και Οδηγίες για να εμβαθύνουμε στο "καινούργιο"
Η Απάντηση Άμεση Από φίλο Της:
Για το Τέλος της Αφιερώνουμε ένα Τραγούδι
της Αδελφής της
Αυτής και του Σιναφιού της:
kαι την αφήνουμε να βράζει
με τους ξεβρασμένους:
Εμείς Έχουμε Δουλειά Μπροστά μας
***
Χαιρετίσματα λοιπόν στη Μακεδονία – Η Αφροδίτη Μάνου και το “πολιτικό ακαταλόγιστο” των καλλιτεχνών
13-01-2019
Η Αφροδίτη Μάνου παθαίνει Μίκη για το μακεδονικό, τα δείγματα γραφής από πλευράς της πάντως είχαν πάψει από καιρό να είναι ενθαρρυντικά.
Μέσα στο χρόνο που μεσολάβησε ωστόσο, η ταλαντούχα καλλιτέχνης είπε να προσθέσει έναν ακόμα σταθμό στην πολυτάραχη πορεία των πολιτικών της προτιμήσεων, παθαίνοντας Μίκη Θεοδωράκη και βγαίνοντας μέσω ΜΚΔ στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση της Μακεδονίας μέσω του νέου γύρου εθνικιστικών συλλαλητηρίων στις 20 Γενάρη, που την ξεπουλά ο μέχρι χθες αγαπημένος της Τσίπρας. Με σημερινή της ανάρτηση συντάχθηκε μάλιστα εμμέσως πλην σαφώς υπέρ του εκπροσώπου της ΝΔ Κυρανάκη, που με αφορμή τις καταγγελίες περί τηλεφωνικών απειλών του Παπαχριστόπουλου των ΑΝΕΛ, δικαιολόγησε ως «υποχρέωση του πολίτη» τέτοιου είδους πιέσεις σε βουλευτές. Λίγες μέρες νωρίτερα είχε προχωρήσει και σε ξέπλυμα της ακροδεξιάς, γράφοντας πως «όταν είσαι στο χαράκωμα δε ρωτάς το συμπολεμιστή σου τι ψηφίζει».
Όχι κύριε Παπαχριστόπουλε!
Δεν είναι "ενοχλητικοί τύποι" αυτοί που σου τηλεφωνούν και
μάλιστα με το νούμερό τους ΦΑΝΕΡΟ (ούτε καν με απόκρυψη)
όπως παραδέχτηκες το πρωί στο ΟΠΕΝ.
Είναι η με ονοματεπώνυμο οργή του λαού για το ξεπούλημα
της Μακεδονίας!#Μακεδονία
Η μεταστροφή Μάνου προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στους παροικούντες τα ΜΚΔ, καθόλου αντίστοιχη με εκείνη που είχαν προκαλέσει ανάλογου ήθους και ύφους, αλλά διαφορετικής απόχρωσης δηλώσεις λίγο παλιότερα, όταν έγραφε πως ο «Αδόλφος Σόιμπλε» έγινε παραπληγικός επειδή είναι «παράφρων και σαδιστής» πολιτικός. Ακόμα πιο ντούκου είχε περάσει ένα παλιότερο μανιφέστο υπέρ Τσίπρα, όπου μεταξύ πολλών άλλων, ανέφερε πως “κάπου εκεί ήρθε ο Στηβ Τζομπς και τα σάρωσε όλα. Αν ο Μαρξ ζούσε, σίγουρα θα τον είχε λάβει υπόψη του, όμως εσείς όχι.” Είναι κρίμα ίσως που η ίδια μεταστράφηκε στον εθνικισμό πριν ολοκληρώσει τη θεωρία του μαρξισμού – τζομπισμού, ίσως βέβαια σε επόμενο κείμενό της να μας πει ότι ο Κάρολος θα λάμβανε υπόψη του και τον Παύλο Μελά.
Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που καλλιτέχνες μας απογοητεύουν με την πολιτική τους στάση, ειδικά μέσα στα χρόνια της κρίσης. Η ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση των καλλιτεχνών, που συνήθως περιέχει και μια δόση εγωκεντρισμού και παρεξηγημένης ιδιοφυΐας εξηγεί μόνο εν μέρει το φαινόμενο.
Στην πραγματικότητα, αυτό που αναδεικνύεται είναι πως τελικά η ταξική θέση είναι αυτή που έχει τον κύριο ρόλο στις εκάστοτε επιλογές τους, κι ότι μόνο σε συνθήκες οξυμένων λαϊκών αγώνων οι εξαιρέσεις – που πάντοτε υπάρχουν – γίνονται, αν όχι κανόνας, σεβαστή μειοψηφία, που κινδυνεύει να συρρικνωθεί δραματικά σε ευθεία αναλογία προς τα σκαμπανεβάσματα του ίδιου του κινήματος.
Κι αν σ’ αυτή τη φάση συρρίκνωση νιώθουμε “προδομένοι” από ανθρώπους τα έργα των οποίων αγαπήσαμε, τουλάχιστον τα τελευταία δε χάνουν ποτέ τη δύναμή τους, όσο κι αν τα “απαρνήθηκαν” στην ουσία τους οι δημιουργοί τους.
