ΟΙ«ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ» και Η ΕΥΡΩ'ΝΑΤΟ'ΛΑΓΝΕΙΑ ΤΗΣ GUE/NGL:

--H GUE, οι «ιστορικές συμφωνίες» και οι βολικές εξαφανίσεις...

-Πρόσφατα στο Ευρωκοινοβούλιο συζητήθηκε η Εκθεση για τις σχέσεις ΕΕ και ΝΑΤΟ, έκθεση επικίνδυνη για τους λαούς, που παραθέτει τις εντεινόμενες πολεμικές προετοιμασίες των δύο ιμπεριαλιστικών συμμαχιών. Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ αποκάλυψε το αντιδραστικό περιεχόμενο της Εκθεσης, καταψηφίζοντάς την. 

Τοποθετήθηκε και η πολιτική ομάδα της «Αριστεράς» στο Ευρωκοινοβούλιο, η GUE/NGL, στην οποία μετέχει και ο ΣΥΡΙΖΑ, υπερασπιζόμενη τη γραμμή αθώωσης του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της ΕΕ αλλά και την αποπροσανατολιστική θέση περί διάλυσης του ΝΑΤΟ.

Πρόκειται βέβαια για πάγιες θέσεις του ευρωπαϊκού και διεθνούς οπορτουνισμού, που συμπλέει στρατηγικά με την παλιά και τη νεόκοπη σοσιαλδημοκρατία, αλλά η τοποθέτηση αυτή έχει τη δική της σημασία.

Στρατηγικός υποστηρικτής της ΕΕ

Η GUE/NGL επιδίδεται διαχρονικά και συστηματικά στο «ξέπλυμα» της Ευρωένωσης των μονοπωλίων, αποτελώντας το κατάλληλο «αμορτισέρ» για να απορροφούνται οι κραδασμοί από τη λαϊκή δυσαρέσκεια, σε όσες βέβαια από τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις ακόμα επιδρά. Η GUE/NGL στηρίζει την ΕΕ και της ασκεί κάθε τόσο ...εποικοδομητική κριτική, γιατί αυτή ...δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της για τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Από την όποια ανώδυνη κριτική της, καθόλου τυχαία, απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στον ίδιο τον αμετάκλητο χαρακτήρα της ΕΕ ως διακρατικής ένωσης του κεφαλαίου. Γιατί αυτές οι δυνάμεις έχουν αναλάβει εργολαβικά να χύνουν το δηλητήριο ότι η ΕΕ μπορεί τάχα να αλλάξει και αίφνης να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Ισχυρίζονται ότι είναι ο «αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων» στο εσωτερικό της ΕΕ που αποτελεί το εμπόδιο. Ομως οι δυνάμεις της GUE είναι μέρος του αρνητικού συσχετισμού, γιατί όχι μόνο αθωώνουν το καπιταλιστικό σύστημα και τον ευρωμονόδρομο, αλλά και αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο στην προώθηση της αντεργατικής πολιτικής, με τα κόμματα - μέλη της GUE είτε να συμμετέχουν στην καπιταλιστική διαχείριση είτε να προαλείφονται γι' αυτήν, προκειμένου να πάρουν το «δαχτυλίδι» από την αστική τάξη των χωρών τους.

Η ΕΕ δεν έχει υποστεί κάποια «διαστρέβλωση των αρχών συγκρότησής της» από κάποια «νεοφιλελεύθερα δόγματα», όπως η GUE/NGL και τα κόμματά της ισχυρίζονται. Αυτή ήταν και αυτή είναι από τη στιγμή της ίδρυσής της μέχρι και σήμερα η ΕΕ, μια ένωση υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου, κι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Αυτό για το οποίο πασχίζουν αυτές οι δυνάμεις είναι να συμβιβαστούν οι εργαζόμενοι με τον σημερινό αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων στον οποίο ανήκουν η ΕΕ, οι ιδρυτικές «αρχές» μέχρι κι όλο το μεδούλι της, που ουδέποτε ...παραστράτισαν από την υπεράσπιση των συμφερόντων των μονοπωλίων. Στόχος, για τον οποίο δουλεύει και η GUE, είναι οι εργαζόμενοι να αποδεχθούν την ΕΕ ως κάτι αναλλοίωτο, ή που μπορεί να αλλάξει φιλολαϊκά στα διπλωματικά τραπέζια των διαπραγματεύσεων της λυκοσυμμαχίας και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Στο διά ταύτα, δηλαδή, η πάγια σοσιαλδημοκρατική αντίληψη ότι μπορεί ο καπιταλισμός να μεταρρυθμιστεί φιλολαϊκά, θέση που επιχειρεί την ωραιοποίηση ενός αποδεδειγμένα από πολλά χρόνια αντιπάλου των εργαζομένων, καλλιεργεί συγχύσεις και φυσικά ουδέποτε επιβεβαιώθηκε ιστορικά...

Η εξαπάτηση του συνθήματος περί «διάλυσης του ΝΑΤΟ»

Στην ίδια Εκθεση, η GUE και οι ευρωβουλευτές της επανέλαβαν το σύνθημα για «διάλυση του ΝΑΤΟ». Με αυτήν την τοποθέτηση η GUE πετυχαίνει «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Και «ξεπλένει» την ΕΕ, για την οποία η θέση της επιφυλάσσει το μερεμέτισμά της, ενώ για το ΝΑΤΟ, πίσω από τη συνθηματολογία περί διάλυσής του, στοχεύει να υπονομεύσει τη γραμμή της πάλης κάθε λαού για αποδέσμευση της χώρας του από την ιμπεριαλιστική πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ.

Για το ποιο σύνθημα πραγματικά εξυπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα και την πάλη για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και ποιο αποτελεί τη μάσκα του κάθε επίδοξου διαχειριστή του συστήματος, 

ας αφήσουμε καλύτερα να μιλήσουν τα «άπλυτα» που έβγαλε στη φόρα πριν από μερικά χρόνια το «Wikileaks» για τον Γκρέγκορ Γκίζι, τότε πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της γερμανικής «Die Linke» (μέλους της GUE και του λεγόμενου Κόμματος της Αριστεράς - ΚΕΑ) και vυν πρόεδρο του ΚΕΑ. Γράφει λοιπόν «ο Αμερικανός πρέσβης στη Γερμανία, σε τηλεγράφημά του», που μεταβιβάζει στην Ουάσιγκτον, ότι σε συνάντησή του με τον Γκίζι ο τελευταίος τον καθησύχασε σχετικά με το αίτημα που προβάλλει αυτό το κόμμα περί «διάλυσης του ΝΑΤΟ».

«Το επικίνδυνο» - του είπε ο Γκίζι - «θα ήταν το αίτημα της αποδέσμευσης της Γερμανίας από το ΝΑΤΟ, και όχι γενικά το αίτημα της διάλυσης. Αυτό έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται, αφού για τη διάλυση του Οργανισμού θα πρέπει να υπάρξει συγκατάθεση των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας, και κάτι τέτοιο δεν είναι ρεαλιστικό». 

Ωμή παραδοχή δηλαδή ότι το σύνθημα της GUE και του ΚΕΑ για διάλυση του ΝΑΤΟ δεν είναι τίποτε άλλο από εξαπάτηση και επιχείρηση ουτοπικής χειραγώγησης λαϊκών δυνάμεων που θέλουν να το αντιπαλέψουν. Πρόκειται για θέση αποδοχής και αθώωσης του ΝΑΤΟ, μέχρι να 'ρθει ...κάπου, κάπως, κάποτε, η μέρα της διάλυσής του... Αποτελεί εμπόδιο στο να προσανατολιστεί κάθε λαός στον αγώνα ενάντια στην αστική τάξη της χώρας του και τις συμμαχίες της, για την ανατροπή και αποδέσμευση της κάθε χώρας από αυτές.

«Ιστορικές στιγμές»

Γι' αυτό άλλωστε η GUE «καρφώνεται» σε κάθε ευκαιρία, γιατί η ευρωΝΑΤΟική λαγνεία της δεν κρύβεται. 

Πώς αλλιώς να σχολιάσει κανείς την αντίδραση της GUE/NGL στη συμφωνία των κυβερνήσεων Ελλάδας και ΠΓΔΜ διά στόματος προέδρου της, Γερμανίδας Γκάμπι Τσίμερ, ευρωβουλευτή της «Die Linke», που «εκφράζει την ικανοποίησή της για την επίτευξη συμφωνίας που έδωσε τέλος σε μια μακροχρόνια διαμάχη», κάνοντας λόγο για μια «ιστορική στιγμή»... 

Η Γκ. Τσίμερ σημειώνει ότι με τη συμφωνία «αποδεικνύεται πως η αμοιβαία κατανόηση, η φιλική συνύπαρξη - συνεργασία και ο ρεαλισμός νικούν τον εθνικισμό, την εθνική και πολιτική εχθρότητα». Πρόκειται για δήλωση - μνημείο ευρωΝΑΤΟφροσύνης και σε κάθε περίπτωση για μια βολικότατη για το κεφάλαιο «εξαφάνιση» των επικίνδυνων σχεδιασμών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή, της βαθύτερης εμπλοκής της Ελλάδας και συνολικά των Βαλκανίων στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Η GUE πανηγυρίζει και θεωρεί ότι ζούμε «ιστορικές στιγμές», διότι ο κύβος ερρίφθη για την ένταξη της ΠΓΔΜ στην ΕΕ (που δήθεν της κάνει κριτική) και στο ΝΑΤΟ (το οποίο θέλει να ...διαλύσει).

Τονίζει επίσης η πρόεδρος της GUE ότι «η συμφωνία μπορεί να ενισχύσει τις διμερείς σχέσεις και να ανοίξει νέους ορίζοντες συνεργασίας στα Βαλκάνια, να ενισχύσει τις συνέργειες σε όλα τα επίπεδα και να βελτιώσει τη σταθερότητα και την ευημερία για τους λαούς της περιοχής». 

«Σταθερότητα» λοιπόν και «ευημερία» η εδραίωση της παρουσίας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια, κατά την GUE, όπως και κατά τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ. Τσίπρα.

Προφανώς, έτσι «διαβάζουν» τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, όπως και τα σμπαραλιασμένα σύνορα, τους εθνικισμούς, τους αλυτρωτισμούς, τα κράτη - προτεκτοράτα όπως το Κόσσοβο, τις αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις σαν αυτές της Σούδας ή της Μποντ Στιλ, όλα αυτά δηλαδή που αξιοποιούν ΕΕ, ΝΑΤΟ και ΗΠΑ στα Βαλκάνια για να περάσουν τα δικά τους σχέδια, στον ανταγωνισμό με τα αντίστοιχα της Ρωσίας ή της Κίνας. 

Ολα αυτά που δρομολογούνται, με στήριγμα και αγκωνάρι την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που σε «αντάξια» συνέχεια των προηγούμενων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αποτελεί σημαιοφόρο της πολύ επικίνδυνης για τους λαούς επιχείρησής τους.

Από όλα τα παραπάνω, αβίαστα μπορεί κάθε εργαζόμενος να αντιληφθεί γιατί το ΚΚΕ αποχώρησε εδώ και χρόνια από την GUE, αποκαλύπτοντας τον επιζήμιο ρόλο και αποστολή της στον εξωραϊσμό και τη στήριξη της ΕΕ, στην εξαπάτηση και τον αποπροσανατολισμό του λαού για το ΝΑΤΟ, και αναδεικνύοντας την ανάγκη να δυναμώσει η εργατική - λαϊκή πάλη, να συγκροτηθεί ισχυρή Κοινωνική Συμμαχία, για αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με εργατική εξουσία.

Το ΚΚΕ συνεχίζει ακούραστα τις προσπάθειές του για την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος, την ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας των 29 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στην Ευρώπη, την ανάπτυξη της ταξικής πάλης ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στο ΝΑΤΟ, στα κόμματα και τη στρατηγική τους, που είναι ο κορμός της πολιτικής υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου. Σε αυτόν το δρόμο συνεχίζουμε...

Κ. Π

Η ΜΕΓ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΕΧΕΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ;; ΓΙΑΤΙ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ;;!!

Διάβασε - Διάδωσε την Αποκάλυψη του Ριζοσπάστη: 

ΠΡΟΝΟΙΑΚΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ

Ενα σαδιστικό σύστημα που βασανίζει τους ανέργους και τους κακοπληρωμένους

Ενα σαδιστικό σύστημα προνοιακών παροχών και επιδομάτων ανεργίας εφαρμόζεται στη Μεγάλη Βρετανία. 

Καταδιώκει και βασανίζει ακούραστα τους άνεργους, τους πολύ χαμηλόμισθους εργαζόμενους και τους εξαθλιωμένους δικαιούχους, ενώ παράλληλα τους εξαναγκάζει να δουλεύουν σχεδόν τσάμπα ή και τσάμπα για το κράτος και τους επιχειρηματίες. 

Οι κανόνες αυτού του συστήματος «παροχών» κάνουν ξεκάθαρο και το στόχο του: Το ζητούμενο δεν είναι ο άνεργος να βρει δουλειά και να ζει αξιοπρεπώς από αυτήν - άλλωστε στον καπιταλισμό οι δουλειές δεν φτάνουν για όλους, πόσο μάλλον οι δουλειές με αξιοπρεπή μισθό και στοιχειώδη δικαιώματα. Το ζητούμενο είναι ο άνεργος να κοστίζει όσο το δυνατόν λιγότερο στο κράτος και τους εργοδότες, να μάθει να ζει με την ανέχεια, τον τρόμο, την εξάρτηση από το κράτος, το οποίο ελέγχει και ορίζει τη ζωή του, να εξαναγκάζεται να εργαστεί με τους χείριστους όρους εκμετάλλευσης.

Η ζωή όσων ζουν από τα επιδόματα είναι ένα διαρκές κυνηγητό από τα Κέντρα Απασχόλησης (Job Centre Plus), που λειτουργούν ως μηχανισμός καταστολής και στα οποία οι υπάλληλοι κάνουν τη δουλειά του «επιστάτη», με στόχο να τσακίσουν συνειδήσεις υπό την απειλή της πείνας. 

Οι απειλές και οι κυρώσεις με διακοπή του επιδόματος - που είναι ο μόνος πόρος του ανέργου - είναι καθημερινές και παράλογες. Το άγχος είναι τρομερό, γιατί ο άνεργος δεν ξέρει «από πού θα του έρθει» η τιμωρία. 

Το νομικό πλαίσιο που καθορίζεται από τις κυβερνήσεις - Εργατικών ή Συντηρητικών - είναι εσκεμμένα «θολό», ώστε «κουμάντο» να κάνει ο υπάλληλος που αναλαμβάνει τον κάθε άνεργο, με τη γενική οδηγία «να κόβει» όσους περισσότερους μπορεί, και με βάση αυτήν του την επίδοση αξιολογείται από την Υπηρεσία. Η εκάστοτε κυβέρνηση εμφανίζεται ότι «νοιάζεται», ότι «παρέχει» το «δίχτυ προστασίας», οι όποιες «αδικίες» είναι «στρεβλώσεις των υπαλλήλων».

Παράλληλα, η κρατική προπαγάνδα επικεντρώνεται στη διάσπαση της εργατικής τάξης και καλλιεργεί τον κοινωνικό ρατσισμό, για να δικαιολογηθούν οι περικοπές, οι αυστηροί κανόνες και οι έλεγχοι. 

Ενδεικτικά: Φταίνε οι «ανάπηροι μαϊμού», που θέλουν να κάθονται και να ζουν από τα επιδόματα. Οι άνεργοι που «βολεύονται» στη φτώχεια. Οι Βρετανοί των χαμηλών στρωμάτων και οι μετανάστες, που κάνουν παιδιά μόνο και μόνο για να παίρνουν τα αντίστοιχα επιδόματα...

Μετά την περίπτωση της Γερμανίας, που παρουσιάσαμε στο προηγούμενο φύλλο του Σαββατοκύριακου, ο «Ριζοσπάστης» δίνει σ' αυτό το φύλλο συνέχεια, με τους μηχανισμούς διαχείρισης της ανεργίας και της φτώχειας στη Μ. Βρετανία.

    

ΚΕΝΤΡΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ

Ο «μπάτσος» της γειτονιάς σε ανακρίνει και σε καταδιώκει

Οι άνεργοι θεωρούνται «ένοχοι», χάνουν κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας και καταδικάζονται στην πείνα και την γκετοποίηση

Διαμαρτυρία ανέργων ενάντια στις εξοντωτικές κυρώσεις που επιβάλλουν τα Κέντρα Απασχόλησης

Ο εργαζόμενος μόλις έχει χάσει τη δουλειά του και στέκεται μπροστά από τον υπάλληλο του Κέντρου Απασχόλησης για να πάρει το επίδομα ανεργίας, το οποίο από το 2012 μετονομάστηκε - και όχι τυχαία - σε επίδομα ευρέσεως εργασίας (Jobseeker's Allowance). Το κλίμα είναι σαν να βρίσκεται στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς και δίνει κατάθεση. Είναι «ένοχος» που είναι άνεργος, μέχρι να αποδείξει το ...αντίθετο. 

Εξω από την Υπηρεσία υπάρχουν σεκιουριτάδες για να παρέμβουν όταν χρειαστεί. Ο υπάλληλος τον κοιτάζει ψυχρά και με καχυποψία, τον αντιμετωπίζει σαν «λωποδύτη», που θέλει να ζει σε βάρος της κοινωνίας. Του κάνει ερωτήσεις όπως: «Εχεις ενεργό τραπεζικό λογαριασμό; Πρέπει να μου τον δώσεις. Εχεις άλλα περιουσιακά στοιχεία; Μπορώ να το ελέγξω. Μένεις μαζί με κάποιον ερωτικό σύντροφο; Θέλεις πράγματι να βρεις δουλειά; Αυτό θα πρέπει να αποδεικνύεται, διαφορετικά θα έχεις κυρώσεις. Γιατί είσαι νευρικός; Μήπως μας κρύβεις κάτι;». Θυμίζει σκηνή από το κινηματογραφικό έργο «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ», κι όμως είναι πραγματικότητα... 

Ο βρετανικός Τύπος καταγράφει περιπτώσεις ανθρώπων που παθαίνουν καρδιακά επεισόδιααπό τη μεγάλη ψυχολογική πίεση κατά τη διάρκεια αυτής της «συνέντευξης», ενώ συχνά οι δικαιούχοι ξεσπούν και ο σεκιουριτάς τους πετάει έξω.

Οι δικαιούχοι επιδομάτων πρέπει να εμφανίζονται στα ραντεβού με την υπηρεσία κάθε 7 ή 14 μέρες και να αποδεικνύουν ότι έχουν περάσει 35 ώρες ψάχνοντας για δουλειά (ή δουλεύοντας) μέχρι την επόμενη συνάντηση με τον υπάλληλο. Ο υπάλληλος αποφασίζει αν ο άνεργος «έψαξε αρκετά». 

Αν ο άνεργος αρνηθεί να δώσει τον τραπεζικό του λογαριασμό,σημαίνει ότι «κάτι κρύβει» και κόβεται το επίδομά του μέχρι να βγει η δικαστική απόφαση, που επιτρέπει στην υπηρεσία να τον ελέγξει. Η υπηρεσία ελέγχει αν ο δικαιούχος έχει αποκρύψει ότι έχει σύντροφο, με τον οποίο μένουν μαζί, με αιφνιδιαστικές επισκέψεις στο σπίτι του, ρωτώντας στη γειτονιά και παρακολουθώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αναλόγως με τις δεξιότητες, υπάρχει απαίτηση να δουλέψουν σε όποια δουλειά τους προσφερθεί - αρκεί να μπορούν να την κάνουν. 

Μόνο όσοι είναι εξειδικευμένοι ή πρόσφατα απόφοιτοι πανεπιστημίου, έχουν περιθώριο 6 μηνών να βρουν δουλειά στο αντικείμενό τους. Επίσης, είναι στην ευχέρεια του υπαλλήλου αν στον άνεργο θα δοθεί το επίδομα ανεργίας (Jobseeker's Allowance) και πότε θα «πέσει» στα προνοιακά επιδόματα «universal credit».

Σε περίπτωση «κυρώσεων» τα επιδόματα κόβονται για 4 βδομάδες, αλλά μπορεί να κοπούν και για 3 μήνες ή και έναν χρόνο, βυθίζοντας τον άνεργο και την οικογένειά του στην απόγνωση.

Καψόνια

Ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις επιβολής κυρώσεων κατέγραψε η οργάνωση «Trussell Trust», η μεγαλύτερη «φιλανθρωπική οργάνωση» στη Βρετανία που συντονίζει πάνω από 400 τράπεζες τροφίμων για ανθρώπους που αντιμετωπίζουν «έκτακτη ανάγκη». Οι άνεργοι που βρίσκονται σε «έκτακτη ανάγκη» είναι επιδοματούχοι, που τους έχει επιβληθεί τιμωρία από την Υπηρεσία και έχει διακοπεί το επίδομά τους. Δεν έχουν ούτε να φάνε. 

Η Οργάνωση παρείχε 1,183 εκατ. κιβώτια τροφίμων έκτακτης ανάγκης την περίοδο 2016-'17. Πηγαίνοντας εκεί κλαίγοντας και ζητώντας φαγητό, οι δικαιούχοι ερωτώνται για ποιο λόγο βρίσκονται σε αυτήν τη θέση. Η Οργάνωση συγκέντρωσε και δημοσίευσε ορισμένες «τυπικές» αιτίες διακοπής του επιδόματος που θυμίζουν καψόνια στο στρατό:

«Ενας άντρας έχασε ραντεβού με την υπηρεσία παροχών, επειδή βρισκόταν στο νοσοκομείο με τη σύντροφό του, που μόλις είχε γεννήσει ένα νεκρό βρέφος.

Ενας κύριος ζήτησε άδεια από την υπηρεσία να παρευρεθεί στην κηδεία του καλύτερου φίλου του. Η άδεια απορρίφθηκε και του επιβλήθηκαν κυρώσεις.

Πολλές περιπτώσεις που δήλωσαν ασθένεια, ή να πάνε σε μια κηδεία δικού τους ανθρώπου ή ανάγκη φροντίδας μικρού παιδιού, και πάλι χαρακτηρίστηκαν "αδικαιολόγητοι απόντες" από την υπηρεσία.

Ενας άντρας δεν παρέστη σε συνέντευξη, καθώς ο πατέρας του πέθανε στο νοσοκομείο εκείνη τη μέρα. Η συνέντευξη μετατέθηκε για μια εβδομάδα αργότερα, τη μέρα της κηδείας του πατέρα του. Τιμωρήθηκε επειδή έχασε δύο ραντεβού για συνέντευξη και του δόθηκε ένα κουπόνι για το κοινωνικό παντοπωλείο...

Ενας άντρας πραγματοποίησε 60 αναζητήσεις εργασίας, αλλά έχασε μία που ταίριαζε με το προφίλ του.

Νέο ζευγάρι που δεν ειδοποιήθηκε για ραντεβού, επειδή η Υπηρεσία είχε σημειώσει λάθος τη διεύθυνση κατοικίας. Χάσανε κι οι δύο τα επιδόματα για ένα μήνα.

Πολλές περιπτώσεις που άργησαν λίγα λεπτά να εμφανιστούν στην Υπηρεσία, λόγω καθυστέρησης του λεωφορείου.

Αντρας είχε δυο ταυτόχρονα ραντεβού σε δυο διαφορετικά μέρη - για αξιολόγηση αναζήτησης εργασίας και για αξιολόγηση της ικανότητας για εργασία. Πήγε μόνο στο ένα και γι' αυτό κόπηκε το επίδομά του.

Νεαρός με μαθησιακές δυσκολίες έγραψε: "Τα χρήματά μου συνεχώς κόβονται για κάποιο λόγο και δεν ξέρω γιατί".

Νεαρός που βρήκε δουλειά, αλλά στο μεταξύ του είχε επιβληθεί τιμωρία επειδή δεν έψαχνε αρκετά για δουλειά (!). Τελικά την έχασε γιατί δεν είχε λεφτά ούτε για τα ΜΜΜ. Τώρα δεν έχει ούτε δουλειά, ούτε επίδομα!

Συχνές είναι οι κυρώσεις, επειδή ο δικαιούχος δεν υπέβαλε αρκετές αιτήσεις εργασίας μέσω διαδικτύου».

Απόγνωση, πείνα, γκετοποίηση

Οι κυρώσεις είναι «αναποτελεσματικές για την είσοδο των ανέργων στην εργασία» και «είναι πιο πιθανό να οδηγήσουν σε μεγάλη φτώχεια, κακή υγεία, ακόμα και σε εγκληματικότητα επιβίωσης, όπως εμπορία ναρκωτικών και πορνεία». Οι κυρώσεις έφεραν φτώχεια, χρέη, εξάρτηση από φιλανθρωπικούς οργανισμούς, αδυναμία μετακίνησης και αγοράς φαρμάκων, κόψιμο του ρεύματος κ.ά. 

Τις περισσότερες φορές επιβάλλονται για ασήμαντους λόγους, προκαλώντας υψηλά επίπεδα άγχους και κατάθλιψη. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε η μεγαλύτερη μελέτη του Ηνωμένου Βασιλείου για τα προνοιακά επιδόματα (WelCond, University of York) του πανεπιστημίου του Γιορκ, που διήρκησε 5 χρόνια και δημοσιεύτηκε τον περασμένο Μάη.

«Παρά τους ισχυρισμούς των υπουργών, τα τελευταία χρόνια, ότι οι αυστηροί όροι - περιλαμβανομένων της αναζήτησης εργασίας επί 35 ώρες τη βδομάδα - ενθαρρύνουν τους δικαιούχους να ενταχθούν στην εργασία, η μελέτη διαπίστωσε ότι ο θετικός αντίκτυπος ήταν αμελητέος», αναφέρεται. Αντίθετα, «οι δικαιούχοι καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες να τηρούν τους όρους της υπηρεσίας. Αυτό είναι η "δουλειά τους" και όχι να ψάχνουν πραγματικά για δουλειά».

Ακόμη και όσοι βρήκαν μια δουλειά, συνήθως ήταν «προσωρινή (ορισμένου χρόνου), επισφαλής, διακεκομμένη από περιόδους ανεργίας» - όπως δηλαδή είναι οι θέσεις εργασίας στο πλαίσιο της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων - «και όχι μια σταθερή και καλά αμειβόμενη εργασία».

Οι δικαιούχοι επιδόματος κατοικίας ζουν σε γκέτο, όπου ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα - συχνά εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων - προορίζονται για τους άνεργους και τους χαμηλόμισθους. Πρόκειται για παλιές και άθλιες «εργατικές πολυκατοικίες», όπου ο δήμος δεν επισκευάζει ούτε τις βλάβες. Χαρακτηριστική τραγική περίπτωση ο πύργος Γκρένφελ εργατικών κατοικιών στο Λονδίνο, που κάηκε πέρυσι τέτοιο καιρό. Ο δημοτικός οργανισμός διαχείρισης των εργατικών κατοικιών είχε επιλέξει να επενδύσει το εξωτερικό του κτιρίου με το φτηνότερο υλικό, που ήταν πιο εύφλεκτο, η φωτιά εξαπλώθηκε ραγδαία παρασέρνοντας στο θάνατο δεκάδες ανθρώπους.

Κι ενώ δεν γίνονται σχεδόν καθόλου εργασίες συντήρησης, υπάρχει και τρομοκρατία στους ενοίκους για το κόστος ζημιών που μπορεί να προκληθούν στην κρατική περιουσία. 

Ο δήμος στέλνει τιμολόγιο με κόστος ζημιών και αφαιρεί αυτόματα το ποσό από τα επιδόματα. Ο ενοικιαστής δεν έχει κανέναν τρόπο να αντιδράσει, διαφορετικά θα χάσει το επίδομά του. 

Επίσης ο επιδοματούχος μπορεί να κληθεί να μετακομίσει σε άλλη πόλη, όπου υπάρχει διαθέσιμο διαμέρισμα, ενώ αν αρνηθεί δεν δικαιούται πουθενά «κρατική» στέγη σε όλη τη χώρα. Βεβαίως, το αίτημα απλά χαλάρωσης των κυρώσεων, παρόλο που μπορεί να ανακουφίσει την κατάσταση, δεν αλλάζει τον συνολικό χαρακτήρα των υπηρεσιών ανέργων, οι οποίες δεν έχουν στόχο τη στήριξη των ανέργων.

    

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ

Τιμωρούνται επειδή δουλεύουν με ελαστική εργασία και χαμηλούς μισθούς!

Παράλληλα, οι υπηρεσίες ανέργων λειτουργούν ως δουλεμπορικά γραφεία, πιέζοντας τους δικαιούχους να δουλέψουν με οποιουσδήποτε όρους, ακόμη και τσάμπα

Ανεργοι ψωνίζουν με κουπόνι από τράπεζα τροφίμων

Το σύστημα «επιδομάτων ανεργίας» με τα «κέντρα απασχόλησης», πέρα από μηχανισμός καταστολής και διαχείρισης της ακραίας φτώχειας με το χαμηλότερο δυνατό κόστος για το αστικό κράτος, έχει μία ακόμη βασική λειτουργία: Να προμηθεύει το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους με εργαζόμενους πολύ φθηνούς ή και δωρεάν. 

Στο μεταξύ, οι εξαθλιωμένοι τιμωρούνται κι από πάνω, επειδή οι καπιταλιστές, για να είναι ανταγωνιστικοί και να έχουν κέρδη, απολύουν, κλείνουν ή μεταφέρουν επιχειρήσεις, ρίχνουν το κόστος εργασίας με ημιαπασχόληση, ελαστική εργασία και μισθούς ψίχουλα!

Από το 2012, το κράτος θέσπισε προνοιακό επίδομα ακόμη και για όσους εργάζονται, και έτσι επέτρεψε στους εργοδότες να απασχολούν εργαζόμενους με μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας, με συμβάσεις «μηδενικών ωρών» («zero-hour contracts»). 

Πριν από το 2012, ή θα εργαζόσουν ή θα έπαιρνες τα επιδόματα και εξασφαλιζόταν έμμεσα ότι ο μισθός δεν μπορούσε να πέφτει κάτω από ένα όριο. 

Σήμερα, χιλιάδες φτωχοί εργαζόμενοι συμπληρώνουν το εισόδημά τους με το «Universal Credit» (UC).

Οι εργαζόμενοι με συμβάσεις «μηδενικών ωρών» δεν γνωρίζουν ούτε πότε θα δουλέψουν, ούτε για πόσες ώρες. Ειδοποιούνται τηλεφωνικά από την επιχείρηση ακόμη και την ίδια μέρα, ενώ μπορεί να εργαστούν και για μία μόλις ώρα. 

Αν το ετήσιο εισόδημά τους είναι κάτω από το όριο της φτώχειας, τότε δικαιούνται το επίδομα, όμως είναι «δέσμιοι» της Υπηρεσίας, που τους ελέγχει, όπως και τους άνεργους, και δεν μπορούν να λείψουν σε κανένα ραντεβού. 

Πρέπει ακόμη να αποδεικνύουν ότι «επιδιώκουν ενεργά να εργάζονται περισσότερες ώρες» - το αφεντικό τους, βέβαια, είναι καθόλα νόμιμο να τους απασχολεί έστω και για μία ώρα - ή ότι ψάχνουν για δεύτερη δουλειά. Διαφορετικά, κόβεται το επίδομα. 

Στην άδειά τους δεν μπορούν να πάνε διακοπές ή να επισκεφτούν έναν συγγενή ή φίλο σε άλλη πόλη, γιατί τότε θα χάσουν ραντεβού και επίσης σπαταλάνε άδικα το χρόνο τους, που θα μπορούσαν να τον αξιοποιήσουν για να βρουν επιπλέον ώρες δουλειάς. 

Το επίδομα κόβεται ακόμη κι αν ο εργαζόμενος δεν πάει στο ραντεβού στην Υπηρεσία επειδή εκείνη την ώρα είχε ειδοποιηθεί για δουλειά!

«Δεν είχα κάνει ποτέ μου διακοπές...»

Χαρακτηριστικά αναφέρει ρεπορτάζ του «Guardian»:

 «H 36χρονη Ελεν Σμιθ μεγαλώνει μόνη της δυο παιδιά, εργάζεται στην εστίαση, με σύμβαση "zero-hours", κατά μέσο όρο 30 - 40 ώρες τη βδομάδα» και λαμβάνει το επίδομα UC. 

«Εχασε 220 λίρες, όταν το Κέντρο Απασχόλησης της επέβαλε τιμωρία επειδή πήγε διακοπές με την οικογένειά της και δεν εμφανίστηκε στο καθιερωμένο ραντεβού». 

«Τους εξήγησα ότι είχα κλείσει το ταξίδι αυτό στην Ισπανία πριν "πέσω" στο επίδομα UC. Ειδοποίησα ότι δεν μπορώ να παρευρεθώ στο ραντεβού, ωστόσο με τιμώρησαν με την αιτιολογία ότι δεν είχα εξαντλήσει τις 35 ώρες για αναζήτηση δουλειάς», σημειώνει. 

Δηλαδή αυτή η εργαζόμενη θα πρέπει να δουλεύει 30 - 40 ώρες τη βδομάδα και άλλες 35 ώρες τη βδομάδα να ψάχνει για δουλειά ή να προσπαθεί να πείσει τον επιχειρηματία να της δώσει περισσότερες ώρες!

«Εργάζομαι συνεχόμενα από τότε που τέλειωσα το σχολείο και δεν έχω κάνει ποτέ μου διακοπές... Ακριβώς επειδή εργάζομαι, δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο τιμωρήθηκα... Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πηγαίνω στο κέντρο απασχόλησης κάθε βδομάδα. Δεν το χωράει το μυαλό μου», προσθέτει. 

«Δούλεψα 40 ώρες την περασμένη βδομάδα, 40 ώρες αυτή τη βδομάδα και έχω 38 ώρες την επόμενη. Και πρέπει ακόμα να πάω στο Κέντρο Απασχόλησης για να ψάξω για δουλειά; Δεν βγάζει νόημα», λέει απελπισμένη.

Ενδεικτικές της βίας - ψυχολογικής και οικονομικής - που ασκείται πάνω στους χαμηλόμισθους είναι οι περιπτώσεις που καταγράφονται στην 5ετή έρευνα του πανεπιστημίου του Γιορκ: 

«Γιατί με ρωτάτε αν ψάχνω για δουλειά, όταν έχω δουλειά;», είναι η πιο συχνή απάντηση στον υπάλληλο, που προσπαθεί να αποδείξει ότι ο δικαιούχος φταίει για την ελαστική και κακοπληρωμένη εργασία του. 

Ενας άλλος δικαιούχος είχε δύο δουλειές και του ζητήθηκε να αναζητήσει ...επιπλέον εργασία. Σε μια άλλη περίπτωση, ένας χαμηλόμισθος δήλωσε ότι του επιβλήθηκε πρόστιμο 70 λίρες επειδή το ραντεβού του είχε οριστεί στο τέλος της βάρδιάς του και έφτασε ...αργοπορημένος στο Κέντρο Απασχόλησης.

Ενας άλλος δικαιούχος υπέστη έξωση από το σπίτι που του επιδοτούσε η Υπηρεσία, μετά από πολλαπλές κυρώσεις για απουσία σε ραντεβού, εξαιτίας των απρόβλεπτων ωρών που εργαζόταν.

Μία «ελεύθερη επιλογή»

Πολλές φορές οι άνεργοι και οι χαμηλόμισθοι πρέπει να δεχθούν να δουλέψουν εθελοντικά για να αποδείξουν ότι «κάνουν βήματα» και προσπαθούν να γίνουν αρεστοί στον εργοδότη, αλλά και στον υπάλληλο του Κέντρου Απασχόλησης που έχει αναλάβει την «υπόθεσή» τους.

Το Δημοτικό Συμβούλιο του Νιουκάστλ αναφέρει για τους δικαιούχους των επιδομάτων «Universal Credit»: 

«Ο εθελοντισμός είναι μια σημαντική έκφραση της ιδιότητας του πολίτη και απαραίτητος για τη δημοκρατία(...) Αποτελεί ελεύθερη επιλογή, χωρίς ανησυχία για οικονομικό όφελος (...) 

Ως δικαιούχος δεσμεύεστε να ασχολείστε με την έρευνα εργασίας για 35 ώρες τη βδομάδα. Ο εθελοντισμός μπορεί να υπολογιστεί ως το 50% αυτού του αριθμού ωρών. Ετσι, αν ασκείτε εθελοντική εργασία για 20 ώρες τη βδομάδα, 17,5 από αυτές μπορούν να υπολογιστούν στην αναζήτηση εργασίας. Αν λείψετε από την εθελοντική δουλειά, θα σας ζητηθεί να αποδείξετε ότι χρησιμοποιήσατε εποικοδομητικά αυτόν το χρόνο, διαφορετικά το universal credit μπορεί να σταματήσει ή να μειωθεί».

Ο βρετανικός Τύπος έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς ρεπορτάζ για «σκάνδαλα», όπου μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, «φιλανθρωπικές» οργανώσεις και γνωστές διεθνούς εμβέλειας ΜΚΟ χρησιμοποιούσαν τους δικαιούχους επιδομάτων ως τσάμπα εργατικό δυναμικό.

    

Τι είναι το επίδομα «Universal Credit»

Τα Κέντρα Απασχόλησης σπρώχνουν τους ανέργους στην κακοπληρωμένη ή και τσάμπα εργασία

Το «Universal Credit» (UC) είναι ένα επίδομα για άτομα με πολύ χαμηλό εισόδημα ή χωρίς δουλειά, που εισήχθη σταδιακά το 2013 στη Μεγάλη Βρετανία, με σκοπό να συγχωνεύσει και να αντικαταστήσει πλήρως έως το 2022-'23 τα προνοιακά επιδόματα που δίνονται στη χώρα (στέγης, παιδιών κ.ά.). Παρά τα φαινομενικά πολλά επιδόματα που δίνονται σε ανέργους και φτωχούς εργαζόμενους, αυτά όχι μόνο δεν εξασφαλίζουν μια αξιοπρεπή διαβίωση, αντίθετα οι δικαιούχοι ζουν σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας, εξάρτησης, χάνουν κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Ο αριθμός των δικαιούχων UC το Μάη του 2018 ανήλθε σε 920.000, από τους οποίους οι 340.000 (34%) ήταν εργαζόμενοι με πολύ χαμηλό μισθό. Οι εκτεταμένες κυρώσεις που αγγίζουν πολλές χιλιάδες δικαιούχων, μειώνουν τον αριθμό των ληπτών στα μηνιαία στατιστικά στοιχεία. Από τις αρχές του χρόνου έως το Μάη, οι αιτήσεις για το επίδομα ανήλθαν στα 2,2 εκατ.

Ο άνεργος δικαιούται Επίδομα Ευρέσεως Εργασίας (Jobseeker's Allowance) εάν δεν εργάζεται ή αν απασχολείται για λιγότερο από 16 ώρες τη βδομάδα και επίσης αν ο σύντροφός του είναι άνεργος ή εργάζεται λιγότερο από 24 ώρες τη βδομάδα. Το δικαίωμα του ατόμου στην παροχή λήγει μόλις το εισόδημά του φτάσει τις 78 λίρες τη βδομάδα, ποσό που δεν αντιστοιχεί στο υψηλό κόστος ζωής.

 Το UC, που θα αντικαταστήσει το Επίδομα Ευρέσεως Εργασίας, παρέχει μία πληρωμή ανά νοικοκυριό βάσει των συνθηκών διαβίωσής του. Το εισόδημα δεν πρέπει να ξεπερνά τις 116 λίρες τη βδομάδα ή και παραπάνω αν ο δικαιούχος λάβει στήριξη ενοικίου.

Περίπου 300.000 άτομα που είναι «ξεχασμένοι άνεργοι» ή εργαζόμενοι με χαμηλό εισόδημα, χάνουν τη χρηματοδοτική στήριξη που δικαιούνται, σύμφωνα με έκθεση (Γενάρης 2018) της βρετανικής «δεξαμενής σκέψης» «Resolution Foundation». Πρόκειται κυρίως για ηλικιωμένους, ειδικά γυναίκες ηλικίας 55 έως 64 ετών, και νεαρούς άνδρες που δεν αιτήθηκαν παροχές ανεργίας, ύψους τουλάχιστον 73 λιρών τη βδομάδα. Το κράτος γλιτώνει συνολικά 21,9 εκατ. λίρες τη βδομάδα.

Εξαιτίας της παρακολούθησης και της επιβολής απανωτών κυρώσεων, πολλοί παραιτούνται από τις κρατικές «παροχές». «Τα τελευταία 20 χρόνια, ένας αυξανόμενος αριθμός ανέργων δεν διεκδικεί παροχές ανεργίας», σημειώνει η «δεξαμενή σκέψης».

    

ΚΕΙΜΕΝΑ: Ελένη ΜΑΪΛΗ

ΟΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΕΛΕΤΙΔΗ ΧΑΛΑΝΕ ΤΗΝ «ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ» ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΩΝ «ΜΠΑΤΑΧΤΣΗΔΩΝ»!!

Ιδού η εναλλακτική: Πελετίδης!

ΣΤΟ:Δεν μπορεί να γίνει τίποτα, είμαστε δεμένοι από τους δανειστές και πρέπει με κάθε θυσία – ακόμα κι αν αφορά την καταδίκη της ίδιας μας της ζωής – να παραμείνουμε στο άρμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μήπως και κάποια στιγμή μοιράσουν κανένα κόκκαλο στο λαό!

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ


Δεν μπορεί να γίνει τίποτα, είμαστε δεμένοι από τους δανειστές και πρέπει με κάθε θυσία – ακόμα κι αν αφορά την καταδίκη της ίδιας μας της ζωής – να παραμείνουμε στο άρμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μήπως και κάποια στιγμή μοιράσουν κανένα κόκκαλο στο λαό!

Αυτή μας λένε ότι είναι η μοίρα μας!

  Ας πάμε τώρα στη δημοτική αρχή της Πάτρας, την εκλεγμένη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ και με επικεφαλής το μέλος του Κόμματος, Κώστα Πελετίδη. 

  Η απόφαση του Δήμου Πάτρας, όπως την περιέγραψε ο κομμουνιστής δήμαρχος της πόλης

για διαγραφή χρεών εργαζομένων και ανέργων και γενικότερα πολιτών που πλήττονται βάναυσα από την κρίση, ώστε να μην κινδυνέψουν τα σπίτια τους από πλειστηριασμό,

  δεν συγκρούεται μόνο απευθείας με την πολιτική των διαχειριστών της βαρβαρότητας.

  Χτυπάει και τη μοιρολατρία που θέλουν να μας επιβάλλουν.

  Η σημασία της απόφασης ξεπερνά τα όρια της Πάτρας.

  Είναι μια πραγματική εναλλακτική για το λαό μας, όχι μόνο για να πούμε ένα μεγάλο «ως εδώ», όχι μόνο για τη διαμόρφωση συνθηκών ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων από τη λεηλασία, αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος της κοινωνικής διεκδίκησης με προοπτική έναν άλλο δρόμο αξιοπρέπειας και ελπίδας για το λαό και τον τόπο.

  Θα μπορούσε να συμπυκνωθεί κάπως έτσι:

Δεν θέλουμε ξεροκόμματα επιδομάτων (προεκλογικών και μη) – Διεκδικούμε τις ζωές μας ολόκληρες!

Η «νομιμότητα»

  Η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της Πάτρας, ακριβώς επειδή συγκρούεται με τον πυρήνα της πολιτικής που μας έχει εξαθλιώσει, έχει – ήδη – αντιπάλους.

  Χαρακτηριστική η στάση της αντιπολίτευσης στο δήμο. Όπως ανέφερε στην παρουσίαση της απόφασης ο Κώστας Πελετίδης

«το Δημοτικό μας Συμβούλιο σε πρόσφατη συνεδρίασή του με θέμα τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς αποφάσισε κατά πλειοψηφία (οι παρατάξεις της Ν.Δ. του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ δεν ψήφισαν τη συγκεκριμένη απόφαση, με βασικό επιχείρημα τη νομιμότητα)»…

  Η «νομιμότητα», λοιπόν, δεν επιτρέπει να πάρει ανάσα ένας κόσμος που έχει διαλυθεί από την κρίση και ζει με την αγωνία πως θα του πάρουν το σπίτι σε πλειστηριασμό ή θα κάνουν κατάσχεση στον τραπεζικό λογαριασμό όπου μπαίνει η σύνταξη ή ο μισθός.

  Μιλάμε για τη «νομιμότητα» των μνημονίων  και των πολιτικών δυνάμεων που ψήφισαν τη διάλυση και την καταστροφή. 

  Μιλάμε για τη «νομιμότητα» εκείνων που – με μορφή του κατεπείγοντος – πέρασαν και περνούν μέτρα εξαθλίωσης του λαού, καταργώντας τις ίδιες τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες ή υλοποιώντας τις κατά… προσέγγιση.

  Για να δούμε τώρα τι θα πούνε και ποια «νομιμότητα» υπερασπίζονται. Όπως είναι προφανές δεν αναφερόμαστε πλέον στις παρατάξεις στο Δήμο Πάτρας αλλά στα κόμματα που μας έφεραν ως εδώ, τα κόμματα που κυβέρνησαν ή κυβερνούν:

 Την Δευτέρα 21 Μαΐου, όπως ανέφερε ο Κ. Πελετίδης στη συνέντευξη που παρουσίασε την απόφαση, «έχουν προγραμματιστεί συναντήσεις με τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες των κομμάτων στη Βουλή, πλην της Χρυσής Αυγής»,για να επιδοθεί η σχετική απόφαση. 

Πραγματικό ταξικό πρόσημο

  Μετά τη  «νομιμότητα» έρχεται το άλλο επιχείρημα: Οι «καλοπληρωτές» θα πληρώσουν τα χρέη των «μπαταχτσήδων»!

  Για κακή τους τύχη σε αυτό υπάρχει ήδη απάντηση και καταγράφηκε στην παρουσίαση του δημάρχου Πάτρας:

«Οι μεγάλοι οφειλέτες, οι «επενδυτές» και οι κουβαλητές της ανάπτυξης, έχουν τη δυνατότητα, με βάση τη νομοθεσίακαι τις πολιτικές που ασκούν οι έως τώρα κυβερνήσεις, όχι μόνο φοροαπαλλάσσονται σκανδαλωδώς, αλλά παίρνουν και δικαστικές αποφάσεις με τις οποίες διαγράφονται τα χρέη τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι αυτό που προκύπτει από τα στοιχεία των υπηρεσιών του Δήμου.

Συγκεκριμένα, σε σύνολο οφειλών 120.107.630 ευρώ, τα 55.547.368,01 τα χρωστάνε 204 επιχειρηματίες, με οφειλές άνω των 50.000 ευρώ. Ο Δήμος έχει προχωρήσει σε μέτρα αναγκαστικής είσπραξης. Από τις δεσμεύσεις των λογαριασμών, τα αποτελέσματα πλην μεμονωμένων περιπτώσεων ήταν πενιχρά έως αμελητέα στο σύνολο. Την ίδια στιγμή, που νομίμως φοροδιαφεύγουν μεγαλοεπιχειρηματίες ο Πατραϊκός λαός κινδυνεύει να χάσει το βιος του για οφειλές 500 και 1.000 ευρώ».

  Εάν ακόμα και τώρα ορισμένοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ας τους εξηγήσουμε:

  Η πολιτική απόφαση – πρόταση του Δήμου Πάτρας έχει ταξικό πρόσημο (αληθινό ταξικό πρόσημο, όχι σαν εκείνο που διαφημίζει κατά καιρούς η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά», που μόνο Αριστερά δεν είναι).

  Η πολιτική απόφαση – πρόταση του δημάρχου Πάτρας, Κώστα Πελετίδη, έρχεται και σε απόλυτη αντίθεση με την πρακτική πολλών δημάρχων της χώρας που προσκυνούν τη «νομιμότητα» και αφήνουν απροστάτευτους τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής των εργαζόμενων, των ανέργων και γενικότερα όλων εκείνων που βιώνουν τα αποτελέσματα της καπιταλιστικής κρίσης. 

Ο λαός δεν αναθέτει – Ο λαός διεκδικεί και νικά 

  Η δύναμη στην απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Πάτρας, εκτός από την εκπροσώπηση του δικαίου, είναι πως δεν πρόκειται για μια διαδικασία ανάθεσης. Γι ‘ αυτό κι όταν γράφουμε στον τίτλο μας «Υπάρχει εναλλακτική: Πελετίδης» δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να στηρίζουμε ανοιχτά την κινητοποίηση του ίδιου του λαού, την κινητοποίηση όλων μας.

  Διότι ο δήμαρχος Πάτρας ποτέ δεν έταξε πως θα αλλάξει δια μαγείας η κατάσταση, κάλεσε και καλούσε σε συμπόρευση και ο λόγος είναι απλός: Χωρίς την υπεράσπιση των διεκδικήσεων μας δεν γίνεται τίποτα.

 Το γεγονός πως η μοναδική λύση είναι η μαζική και μαχητική συμμετοχή στον αγώνα καταγράφεται σαφώς στην παρουσίαση της πρότασης του δημάρχου, με πρακτικές δράσεις:

«Την Τρίτη 22 Μάη, ημέρα δράσης κατά των πλειστηριασμών, θα επισκεφθούμε και θα πραγματοποιήσουμε συναντήσεις μαζί με φορείς, Σωματεία και Συλλόγους της πόλης: Στις 10 π.μ. στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση, στις 11 π.μ. στην Α’ ΔΟΥ Πατρών, στις 12 μεσ. στην Εθνική Τράπεζα (Πλατεία Γεωργίου), στη 1 μ.μ. στον ΕΦΚΑ. Το βράδυ στις 8.30, διοργανώνουμε εκδήλωση στην πλατεία Γεωργίου όπου θα γίνει ομιλία και θα ακολουθήσει μουσικό και καλλιτεχνικό πρόγραμμα».

  Η λύση είναι στον αγώνα

 μαζί με τα Σωματεία, τους Φορείς και τους Συλλόγους, όπου οργανώνονται οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και όλοι αυτοί που πλήττονται από τη βαρβαρότητα.

  Η λύση είναι στον αγώνα

ενάντια στη βαρβαρότητα.

  Ας γίνει υπόθεση όλων μας η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου Πάτρας, όπως την περιέγραψε ο Κ. Πελετίδης:

«Διεκδικούμε από την Κυβέρνηση άμεση νομοθετική ρύθμιση, που να προστατεύει τη λαϊκή οικογένεια από πλειστηριασμούς και κατασχέσεις με γνώμονα την οικονομική της κατάσταση και να δίνει το δικαίωμα στα Δημοτικά Συμβούλια να αποφασίζουν για διαγραφές οφειλών σε αυτούς που αποδεδειγμένα ούτε μπορούν, ούτε έχουν να πληρώσουν. 

  Γιατί

«γίνεται πλέον φανερό ότι το επόμενο διάστημα θα έχουμε φαινόμενα μαζικών πλειστηριασμών από το σύνολο των κρατικών φορέων (εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία κ.α.). Η επίθεση αφορά όλα όσα, με κόπους μιας ολόκληρης ζωής, έχει αποκτήσει η λαϊκή οικογένεια, όπως το σπίτι, το μαγαζί, το αυτοκίνητο, το ταξί, το χωράφι του μικρού αγρότη. Στόχος Κυβέρνησης –Ε.Ε. είναι η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και η επέλαση του μεγάλου κεφαλαίου».

  Γιατί γνωρίζουμε ότι

«στο στόχαστρο κυβέρνησης, των κομμάτων που υπηρετούν τα μνημόνια και φοροεισπρακτικών μηχανισμών, βρίσκονται τα λαϊκά νοικοκυριά που χρωστούν μικρά ποσά».

  Γιατί αυτό που απασχολεί τη δημοτική αρχή της Πάτρας μας αφορά όλους:

«Πώς θα μπορέσουμε να συμβάλουμε σε όλα τα επίπεδα, ώστε να μην λεηλατηθεί η περιουσία και οι κόποι μιας ζωής της λαϊκής οικογένειας στο βωμό της καπιταλιστικής ανάπτυξης».

   Με αυτό το σκεπτικό, όπως παρουσίασε Κ. Πελετίδης,

«από τη στιγμή που αναλάβαμε τη διοίκηση του Δήμου προστατεύσαμε τις λαϊκές οικογένειες αρνούμενοι να στείλουμε στοιχεία στην εφορία για μικροοφειλέτες και να δεσμεύσουμε το ΑΦΜ, όπως κάνουν άλλοι Δήμοι. Δηλώνουμε ότι όσο μας αφορά ως Δημοτική Αρχή, δεν θα επιτρέψουμε για μικροοφειλές στο Δήμο, για ανθρώπους και νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώσουν, να γίνουν κατασχέσεις στην περιουσία τους».

   Η απόφαση που εισηγήθηκε η δημοτική αρχή και το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε προβλέπει:

1. Πλήρη διαγραφή σε μακροχρόνια ανέργους και ενταγμένους στο ΚΕΑ

2. Πλήρη διαγραφή σε άτομα που έχουν οικογενειακό εισόδημα την τελευταία 5ετία κατά μέσο όρο έως 12.000€, μία κατοικία και δεν έχουν κανένα άλλο περιουσιακό στοιχείο.

3. Πλήρη διαγραφή σε πολύτεκνους, τρίτεκνους, ΑΜΕΑ, μονογονεϊκές οικογένειες, άτομα με αναπηρία με οικογενειακό εισόδημα μέχρι 25.000€ και μία κατοικία.

4. Από 12.000€-25.000€ οικογενειακό εισόδημα, να γίνει διαγραφή προστίμων και προσαυξήσεων και καταβολή του χρέους σε 200 δόσεις.

5. Από 25.000-50.000€ διαγραφή προστίμων και προσαυξήσεων και αποπληρωμή του χρέους σε 150 μηνιαίες δόσεις.

6. Οι μακροχρόνια άνεργοι, οι ενταγμένοι στο ΚΕΑ και όσοι την τελευταία πενταετία έχουν μέσο οικογενειακό εισόδημα μέχρι 25.000, να μην επιβαρύνονται με την προβλεπόμενη από το νόμο επιβάρυνση που αφορά την κατεδάφιση ετοιμόρροπου κτίσματος.

  Επαναλαμβάνουμε, λοιπόν, και με τα ίδια ακριβώς λόγια: 

  Η απόφαση του Δήμου Πάτρας, όπως την περιέγραψε ο κομμουνιστής δήμαρχος της πόλης

για διαγραφή χρεών εργαζομένων και ανέργων και γενικότερα πολιτών που πλήττονται βάναυσα από την κρίση, ώστε να μην κινδυνέψουν τα σπίτια τους από πλειστηριασμό,

  δεν συγκρούεται μόνο απευθείας με την πολιτική των διαχειριστών της βαρβαρότητας.

  Χτυπάει και τη μοιρολατρία που θέλουν να μας επιβάλλουν.

  Η σημασία της απόφασης ξεπερνά τα όρια της Πάτρας.

  Είναι μια πραγματική εναλλακτική για το λαό μας, όχι μόνο για να πούμε ένα μεγάλο «ως εδώ», όχι μόνο για τη διαμόρφωση συνθηκών ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων από τη λεηλασία, αλλά και για να ανοίξει ο δρόμος της κοινωνικής διεκδίκησης, με προοπτική έναν άλλο δρόμο αξιοπρέπειας και ελπίδας για το λαό και τον τόπο.

*Το σκίτσο του Κώστα Πελετίδη στη φωτογραφία είναι της Έφης Ξένου κι έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα «Τα Νέα».

Σχετικά Άρθρα

• Επιστολή Πελετίδη στον πρωθυπουργό για την Παραλιακή Ζώνη
• Πελετίδης: Νέα πρωτοβουλία για να σωθούν φτωχά νοικοκυριά...
•  Δες Ακόμη: "ο Δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης."