Eurokinissi
|
Νέες φοροαπαλλαγές και προνόμια για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ιδιωτικοποιήσεις, μεγαλύτερη πρόσδεση της Παιδείας στις ανάγκες του κεφαλαίου, παραπέρα παράδοση της Ασφάλισης και της Υγείας στους επιχειρηματικούς ομίλους, συνέχιση της «απελευθέρωσης» της αγοράς Ενέργειας που συνοδεύεται με διεύρυνση της ενεργειακής φτώχειας, ένταση της καταστολής, βαθύτερη εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή και άλλα πολλά ακόμα εξαγγέλθηκαν από την κυβέρνηση της ΝΔ, στη διάρκεια της εκφώνησης των προγραμματικών της δηλώσεων κατά την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή, που ολοκληρώθηκε την περασμένη Δευτέρα, προδιαγράφοντας τους άξονες της νέας σφοδρής επίθεσης που ετοιμάζεται να εξαπολύσει στο λαό.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, αρπάζοντας τη σκυτάλη από τον ΣΥΡΙΖΑ και πάνω στο έδαφος που εκείνος διαμόρφωσε, σπεύδει με αποφασιστικότητα να «τρέξει» την υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου και όλα όσα απαιτούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι αλλά και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί.
Στο αντιλαϊκό της αυτό έργο, όπως αποτυπώθηκε και από τον «πολιτικό πολιτισμό» που κυριάρχησε στη Βουλή ανάμεσα στα αστικά κόμματα, η κυβέρνηση της ΝΔ μπορεί να υπολογίζει στη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, του ΜΕΡΑ25 και του Βελόπουλου, που με τις τοποθετήσεις τους έκαναν σαφές πως παρά τις διαφορές, παρά τις διαφορετικές αφετηρίες, το κύριο περιεχόμενο της πολιτικής τους είναι η στήριξη των στόχων της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Τώρα που οι εκλογές πέρασαν, τις κορόνες και τις καταγγελίες διαδέχτηκαν το «ήπιο κλίμα», η «υπευθυνότητα», η «συναίνεση στα εθνικά ζητήματα», η «προγραμματική σοβαρή αντιπολίτευση».
Τώρα δηλαδή που διαμορφώθηκε ένας νέος αντιλαϊκός συσχετισμός, μέλημα όλων είναι το πώς θα στηρίξουν αυτήν την κοινή στρατηγική, είτε από τη θέση της κυβέρνησης είτε από τη θέση της «αντιπολίτευσης», υπερασπιζόμενοι διαφορετικές εκδοχές στην υλοποίησή της.
Επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε όλους τους τομείς
Ολοι τους άλλωστε θα μπορούσαν να προσυπογράψουν τα όσα είπε ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης στην πρωτολογία του για τις προγραμματικές δηλώσεις, παρουσιάζοντας ξανά το μύθο της καπιταλιστικής ανάκαμψης που τάχα θα έχει οφέλη για όλη την κοινωνία.
Παρουσιάζοντας δηλαδή την αιτία του προβλήματος για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, την καπιταλιστική κερδοφορία και τη στήριξή της, που σημαίνουν διαρκή αντιλαϊκή επίθεση και ένταση της εκμετάλλευσης για το λαό, ως τάχα λύση των λαϊκών προβλημάτων, προϋπόθεση της δικής του ευημερίας.
«Αποστολή μας είναι να φέρουμε επενδύσεις. Να μειώσουμε τους φόρους. Να συνδέσουμε τους μισθούς με την ανάπτυξη. Να έχουν όλοι μερίδιο στην ευημερία», είπε χαρακτηριστικά ο Κυρ. Μητσοτάκης, για να παραθέσει αμέσως μετά, εκείνος και οι υπουργοί του, τα μέτρα για την παραπέρα «ευημερία» του κεφαλαίου:
-- Την υλοποίηση «μέχρι κεραίας» του «μεταμνημονιακού μνημονίου» και των δεσμεύσεων για τα ματωμένα πλεονάσματα απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς, με τον Κυρ. Μητσοτάκη να λέει πως «στο Προσχέδιο Προϋπολογισμού για το 2020 που θα κατατεθεί τον Σεπτέμβριο, δεν διαταράσσεται η δεδομένη δημοσιονομική ισορροπία. Ούτε και αμφισβητούνται οι στόχοι των πρωτογενών πλεονασμάτων που έχουν δυστυχώς συμφωνηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση. Επιτυγχάνοντας, ωστόσο, τους στόχους του 2019 και τους στόχους του 2020, δρομολογούμε ταυτόχρονα και ένα ευρύ πλάνο αλλαγών, τολμηρών αλλαγών σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας».
-- Τις νέες φοροαπαλλαγές και τα προκλητικά προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο, που με δεδομένη και τη «δημοσιονομική ισορροπία» σηματοδοτούν διεύρυνση της φοροληστείας για τα λαϊκά στρώματα («διεύρυνση της φορολογικής βάσης», όπως ειπώθηκε και από τον υπουργό Οικονομίας), με μεταφορά των φορολογικών βαρών από τη μια τσέπη του λαού στην άλλη, με διατήρηση των περικοπών και νέους «κόφτες» στις δαπάνες για λαϊκές ανάγκες με τον καθορισμό, όπως ειπώθηκε, «ρεαλιστικών οροφών δαπανών, σε όλα τα υπουργεία».
-- Τα μέτρα για την ταχύτερη υλοποίηση των ιδιωτικοποιήσεων και συνολικά για την «απελευθέρωση» του πεδίου σε κλάδους που αναζητούν διεξόδους τα συσσωρευμένα κεφάλαια (διαμετακόμιση, Ενέργεια, διαχείριση σκουπιδιών, αγροδιατροφή, τουρισμός, ναυτιλία), ανάμεσα στα άλλα με την απλοποίηση και επιτάχυνση της διαδικασίας αδειοδοτήσεων ώστε οι λογής «επενδυτές» «να μη δίνουν λογαριασμό», αλλά και τις προσαρμογές στον κρατικό μηχανισμό ώστε να είναι ακόμα πιο «φιλικός» στους επιχειρηματικούς ομίλους, ακόμα πιο εχθρικός για τα λαϊκά στρώματα και τις ανάγκες τους.
-- Την παραπέρα προώθηση της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας με επίκεντρο τη ΔΕΗ, που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη ενεργειακή φτώχεια για το λαό, ένταση των εκβιασμών στα λαϊκά σπίτια, νέο χτύπημα στους εργαζόμενους στον κλάδο, αλλά και μεγάλους κινδύνους από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
-- Την υλοποίηση του σχεδίου για τα «κόκκινα» δάνεια, ώστε ο τραπεζικός τομέας να τροφοδοτήσει έναν νέο γύρο κερδοφορίας με φτηνό δανεισμό, σχέδιο που σημαίνει ένταση εκβιασμών και πλειστηριασμών σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων το επόμενο διάστημα.
Ολα αυτά, φυσικά, με «αγκωνάρι» το αντεργατικό οπλοστάσιο των τριών μνημονίων, που όχι μόνο διατηρείται στο ακέραιο, αλλά σύμφωνα και με τα όσα ανακοινώθηκαν από τον υπουργό Εργασίας, εμπλουτίζεται παραπέρα, ανάμεσα στα άλλα και με νέο συνδικαλιστικό νόμο, που πατώντας πάνω στον απεργοκτόνο νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έχει στόχο να πάει ένα βήμα παραπέρα την ωμή παρέμβαση του κράτους και της εργοδοσίας στις γραμμές των σωματείων (βλέπε αναλυτικά σελ. 7).
...με μάσκα «κοινωνικής ευαισθησίας»
Ταυτόχρονα, οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης της ΝΔ αποτύπωσαν και το πόσο κάλπικες είναι οι διαχωριστικές γραμμές που παρουσίαζε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας «σημαία» ορισμένα ψίχουλα διαχείρισης της φτώχειας, τα οποία και παρουσίαζε ως «το διαφορετικό σχέδιο» από τη ΝΔ.
Οπως αποδείχτηκε και από τις αναγγελίες της κυβέρνησης, που και εκείνη υποσχέθηκε τα ίδια ψίχουλα για τους «αδύναμους» και «εγγυήθηκε» τα επιδόματα διαχείρισης της φτώχειας, πουλώντας «κοινωνική ευαισθησία» με τα λόγια περί της «κοινωνίας μας που αντιπαλεύει τις ανισότητες», τα μέτρα αυτά όχι μόνο δεν αποτελούν αντίβαρο της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά αντίθετα συμπλήρωμά της.
Οχι μόνο δεν έρχονται να απαντήσουν στις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες, αλλά έρχονται να συμπληρώσουν το μόνιμο ξήλωμα δικαιωμάτων, τις περικοπές δαπανών ακόμα και για στοιχειώδη, να γίνουν όχημα αντιδραστικών αλλαγών σε μια σειρά τομείς όπως αυτούς της Υγείας και της Πρόνοιας, να διασφαλίσουν την «κοινωνική συνοχή», την ενσωμάτωση δηλαδή της «ακραίας» φτώχειας, μέσα από μηχανισμούς επί της ουσίας καταστολής των κοινωνικών αντιδράσεων.
Θωράκιση του αστικού κράτους...
Στοιχείο άλλωστε που εξίσου ξεχώρισε στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, ως μέρος της «νέας κανονικότητας» για την οποία μίλησε ο πρωθυπουργός, είναι και αυτό της συνολικής θωράκισης του αστικού κράτους, πρώτα και κύρια απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, σε συνθήκες αναιμικής ανάκαμψης, πολιτικής αστάθειας και οξυμένων ανταγωνισμών.
Καταρχάς, με τα μέτρα για τη θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος, μέσα και από τις αλλαγές στο Σύνταγμα, με τον πρωθυπουργό να δηλώνει πως «το πολιτικό μας σύστημα γίνεται λειτουργικό (...) Σε δύο μήνες, ξεκινά η συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση. Ανάμεσα στα άλλα, θα οδηγήσει επιτέλους τη χώρα σε σταθερούς εκλογικούς κύκλους, απεμπλέκοντάς τους απ' τη διαδικασία ανάδειξης Προέδρου της Δημοκρατίας».
Αλλά και με την προώθηση των αλλαγών στον εκλογικό νόμο με στόχο την «κυβερνησιμότητα», την απρόσκοπτη εναλλαγή αστικών κυβερνήσεων για την υλοποίηση της πολιτικής προς όφελος του κεφαλαίου.
Παράλληλα, με την ένταση της καταστολής που πάει χέρι - χέρι με την προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής.
Γι' αυτό η ΝΔ σηκώνει τη σημαία «νόμος και τάξη», με πρώτο στόχο, όπως επανέλαβε ο πρωθυπουργός στη Βουλή, την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, που πηγαίνει μαζί με την προσπάθεια για το πανεπιστήμιο - επιχείρηση, τις αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο που προαναφέραμε, αλλά και συνολικά την ένταση της καταστολής σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος, με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη να μιλάει ανάμεσα στα άλλα και για το στόχο της «αντιμετώπισης της ριζοσπαστικοποίησης με κυρίαρχο όπλο την πρόληψη».
Ενώ δεν περνάνε απαρατήρητες και οι αντιδραστικές προτάσεις για την παραπέρα εμπλοκή των Ενόπλων Δυνάμεων και σε άλλα πεδία όπως το Προσφυγικό, Μεταναστευτικό, ακόμα και ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας με πρόσχημα την «τρομοκρατία».
Αλλά και σε νομοθετικό επίπεδο, με την κωδικοποίηση της νομοθεσίας για «μονιμοποίηση» των αντιλαϊκών μνημονιακών νόμων, τη διατήρηση και ενίσχυση διατάξεων και ποινών σε βάρος λαϊκών κινητοποιήσεων, σε βάρος λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων, αλλά και τις άμεσες «διορθωτικές» κινήσεις στον Ποινικό Κώδικα, χωρίς να αγγίζεται το βασικό αντιδραστικό περιεχόμενο όσων ψήφισε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με την εισαγωγή αμερικανόπνευστων θεσμών που παραβιάζουν κατάφωρα τα δικαιώματα των κατηγορουμένων και καθιερώνουν ένα παζάρι ποινών που θα λειτουργεί εκβιαστικά σε βάρος φτωχών, ακόμη και αθώων κατηγορουμένων και ευνοϊκά υπέρ διαφόρων οικονομικά ισχυρών.
...γενίκευση της εμπλοκής
Από το «μενού» φυσικά των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι στόχοι της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της αστικής τάξης, μέσα από τη βαθύτερη εμπλοκή στους επικίνδυνους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς στην περιοχή.
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ανάμεσα στους βασικούς στόχους της εξωτερικής πολιτικής τέθηκε η παραπέρα ενίσχυση της οικονομικής και πολιτικής παρουσίας της χώρας στα Βαλκάνια και η στήριξη της «ευρωενωσιακής προοπτικής» των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων, η υλοποίηση της ΝΑΤΟικής συμφωνίας των Πρεσπών με την... «πλήρη συμμόρφωση» της Βόρειας Μακεδονίας με τους όρους της, η διεύρυνση των αμερικανόπνευστων τριγώνων συνεργασίας με Κύπρο και Ισραήλ και Κύπρο και Αίγυπτο για τα Ενεργειακά, και φυσικά όλα αυτά με την «υψηλή εποπτεία» των ΗΠΑ, με τις οποίες ιεραρχείται η παραπέρα σύσφιξη των σχέσεων, μέσα και από την εμβάθυνση της στρατιωτικής συνεργασίας, όπως δείχνουν και οι συζητήσεις που είχε ο νέος υπουργός Εξωτερικών στις ΗΠΑ.
Αλλωστε, μέσα σε αυτό το πλαίσιο των ρόλων αμερικανοΝΑΤΟικού «μεντεσέ» που οδηγούν σε μεγάλους κινδύνους το λαό και επικίνδυνες «διευθετήσεις» σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, εντάσσονται και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, με τον πρωθυπουργό να καλεί από το βήμα της Βουλής τον Πρόεδρο της Τουρκίας «να επιχειρήσουμε μια αμοιβαία προσέγγιση. Να κάνουμε μαζί ένα τολμηρό βήμα μπροστά» και τον υπουργό Αμυνας να δηλώνει την προσήλωση και της νέας κυβέρνησης στη διαδικασία των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, ως «διαύλου επικοινωνίας» με την Αγκυρα, στην πραγματικότητα ως πλατφόρμα για να θέτει η τουρκική αστική τάξη όλες τις διεκδικήσεις της στο ευρύτερο ιμπεριαλιστικό παζάρι.
