Όσα δεν ξέρετε για το Μεξικό κ Τι Σας περιμένει στη Χώρα Σας,,

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Μεξικό.
redflecteur


Έγραψε ο Κώστας Λουλουδάκης Ίουλιανός

Τον 20ο αιώνα, με την επέκταση των ιμπεριαλιστικών κατακτήσεων των ΗΠΑ ιδιαίτερα στην Λατινική Αμερική, υιοθετήθηκαν διάφορα ιδεολογήματα για να δικαιολογήσουν αυτήν την επέκταση: το ηθικό δικαίωμα της «ανώτερης λευκής ράτσας», το προνόμιο της «προάσπιση της τάξης και της σταθερότητας», αργότερα η πρόφαση της «κομμουνιστικής απειλής» για να στηριχτούν οι τραπεζίτες τα πετρελαϊκά μονοπώλια και οι εταιρείες εμπορίας μπανάνας.

To 1982 ήταν η χρόνια εμπλοκής του ΔΝΤ στο Μεξικό όταν αυτό ανακοίνωσε μορατόριουμ για τα διεθνή χρέη του μετά από χρόνια κλοπής των πρώτων υλών του από πολυεθνικές των ΗΠΑ. 

Όμως καθοριστικό ρόλο άρχισε να παίζει το 1995 όταν το Μεξικό έγινε η πρώτη χώρα που υπέγραψε τη λεγόμενη «Γραμμή Ευέλικτης Πίστωσης» με το ΔΝΤ το οποίο συνεργάστηκε με το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ και την Παγκόσμια Τράπεζα, για να εκπονηθεί ένα σχέδιο «αναδιάρθρωσης της οικονομίας» του. 

Μετά έπρεπε να εφαρμοστεί έτσι ώστε να πιστωθεί η «Γραμμή» με 30 δισ. δολάρια.

Η «αναδιάρθρωσης της οικονομίας» επενδύθηκε από τους κυβερνώντες και τα ΜΜΕ με τις συνήθεις σε αυτές της περιπτώσεις δικαιολογίες: «αδυναμία του δημοσίου να ανταποκριθεί στις αυξανόμενες ανάγκες» οι «ιδιωτικοποιήσεις θα φέρουν ανάπτυξη και θέσεις εργασίας» οι «φόροι υπέρ του δημοσίου καταστρέφουν την ανταγωνιστικότητα» οι «συντάξεις απειλούν τα δημόσια ταμεία» η «οικονομία πρέπει να ανταποκριθεί στις ανάγκες της σύγχρονης αγοράς».

Ένα από τα πρώτα μέτρα ήταν η ριζική αναμόρφωση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος με βάση ιδιωτικοοικονομικά και τεχνοκρατικά κριτήρια με κατάργηση της ελεύθερης πρόσβασης στα Πανεπιστήμια και αλλαγές στον μέγιστο χρόνο σπουδών που απέκλεισαν εκ των πραγμάτων χιλιάδες εργαζόμενους φοιτητές από την συνέχιση των σπουδών τους.

Όλα αυτά θεσμοθετηθήκαν «νομιμότατα» με την συνταγματική αναθεώρηση του 1992 όπου και καταργήθηκε κάθε διάταξη περί δημόσιας δωρεάν παιδείας. 

Η αναθεώρηση στην παιδεία μαζί με την ιδιωτικοποίηση της αγροτικής γης (που πυροδότησε την εξέγερση των Ζαπατίστας) αποτέλεσαν την πρώτη δέσμη των νεοφιλελευθέρων μέτρων του ΔΝΤ στο Μεξικό.

Ακολούθησε κύμα καταλήψεων των Πανεπιστημίων από φοιτητές που κράτησαν σχεδόν ένα χρόνο. Έληξαν με βία από την κυβέρνηση του Ερνέστο Σεντίγιο. Αυτή η καταστολή προκάλεσε ρίγη συγκίνησης στα αμερικανικά ΜΜΕ. Με ενθουσιασμό οι New York Times έγραφαν πως: «Ειρηνική επιδρομή τερματίζει τη μακρά πολιορκία των φοιτητών στο Μεξικό» και η εφημερίδα Boston Globe διαπιστώνει πως «οι Σχολές είναι μπάχαλο μετά από ταλαιπωρία 291 ημερών».
Ενώ ο πρόεδρος Ερνέστο Σεντίγιο εξήγησε ότι «η δημοκρατία δεν μπορούσε να ανεχτεί άλλο την αρπαγή του πανεπιστημίου» από τους καταληψίες «που το μετέτρεψαν σε ατομική ιδιοκτησία τους». Η κυβέρνηση Σεντίγιο έστειλε 745 φοιτητές στα δικαστήρια με την κατηγορία της «ιδιοποίησης ξένης περιουσίας»!!!

Το Μεξικό είναι μια χώρα όπου το 42% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχιας, και μόνο το 5,6% των παιδιών συνεχίζουν την μάθηση τους στην ιδιωτικοποιημένη παιδεία μετά από τα πρώτα έξι χρόνια του σχολείου, και με όλες τις οικονομικές και πολιτικές δομές της να είναι παραδομένες στις ΗΠΑ στο ΔΝΤ και στις πολυεθνικές. 

Επιπροσθέτως με νόμο η κυβέρνηση του Μεξικού ποινικοποίησε την κοινωνική διαμαρτυρία χαρακτηρίζοντας ως «τρομοκράτες» και «υπονομευτές του πολιτεύματος» τους κοινωνικούς αγωνιστές και με το πρόσχημα της καταπολέμησης των ναρκωτικών τα αστυνομικά, τα στρατιωτικά και παραστρατιωτικά σώματα συντρίβουν κάθε πολιτική ή κοινωνική αντίσταση.

Οι φοιτητές οι εργάτες οι δάσκαλοι στο Μεξικό το οποίο έχει καταργήσει τα βασικότερα κοινωνικά δικαιώματα όπως η κοινωνική ασφάλιση οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας την ιδιοκτησία γης από μικροκαλλιεργητές την δημόσια εκπαίδευση και τα εργατικά δικαιώματα, δεν έχουν πάψη να εξεγείρονται.


Πρόσφατα στο Μεξικό οι αποκαλύψεις, με αφορμή την δολοφονία, από μεικτό απόσπασμα θανάτου, αποτελούμενο από αστυνομικούς και ναρκω-εμπόρους, των 43 φοιτητών της σχολής Normal Rural de Ayotzinapa, οι οποίοι είχαν πάει στην πόλη Ιγκουάλα για να ζητήσουν οικονομική ενίσχυση με σκοπό να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους- για τη στενή συνεργασία πολιτικών, αστυνομίας και καρτέλ ναρκωτικών συγκλόνισαν την χώρα.

Μα ας θυμηθούμε και τον Μάιο του 2006, όταν οι δάσκαλοι της Πολιτείας Οαχάκα του Μεξικού κατέβηκαν σε απεργία με αίτημα το κράτος να παρέχει στους ξυπόλυτους και υποσιτισμένους μαθητές παπούτσια ώστε να μπορούν να διασχίσουν τα βουνά για να φτάσουν στο σχολείο,ένα γεύμα ώστε να μην ζαλίζονταν κατά τη διάρκεια του μαθήματος, και μια αύξηση στον πενιχρό μισθό τους.
Ακολουθεί… η γνωστή ιστορία:
Συλλήψεις και βασανισμοί.
Παρακρατικά «τάγματα θανάτου» περιφέρονται στην πόλη πυροβολώντας. Πολίτες «εξαφανίζονται» και ξένοι δημοσιογράφοι δολοφονούνται στους δρόμους μέρα μεσημέρι…
Τώρα στην Οαχάκα που οι μαζικές εργατικές οργανώσεις ποτέ δεν έπαψαν να δρουν για την ανατροπή των ως τώρα δεδομένων που δημιούργησαν τα διαρθρωτικά προγράμματα του ΔΝΤ και των ντόπιων φιλελεύθερων, αντιμετώπισαν ξανά την επέλαση των δυνάμεων της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής τάξης. Αποτέλεσμα: εξι άτομα έχασαν τη ζωή τους και περισσότεροι από 100 τραυματίστηκαν.

Πρέπει να κάνουμε γρήγορα τις επιλογές μας: 

ή θα παραμείνουμε πειθήνια όντα σε ένα στενά καθορισμένο πλαίσιο σχεδιασμένο από αυτούς που μας διαχειρίζονται 

ή θα σηκώσουμε ανάστημα για την απώτατη πραγμάτωση της συντριβής του βάρβαρου καπιταλισμού!

Διαβάστε: «Άσπρα Μαντίλια στην Plaza de Mayo» (εκδόσεις ΚΨΜ)

http://www.kapsimi.gr/aspra-mantilia-stin-plaza-de-mayo
Δείτε: Εξάντας – Οι επαναστάτες της Οαχάκα
https://www.youtube.com/watch?v=bVu5hFZ7ayQ