ΦΕΣΤΙΒΑΛ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΚΚΕ - 50 ΧΡΟΝΙΑ ΚΝΕ
Δ. Κουτσούμπας: Εγκαινιάζουμε το νέο αιώνα στην Ιστορία του τιμημένου ΚΚΕ, βάζοντας τον πήχη ακόμα πιο ψηλά (VIDEO - ΦΩΤΟ)
«Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είμαστε εδώ!!! Τα 100 χρόνια ηρωικής, μαχητικής, πρωτοπόρας δράσης του Κόμματός μας είναι εδώ!
Όλη η 50χρονη Ιστορία της ΚΝΕ είναι εδώ!
Είμαστε περήφανοι και δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση:
Ένας δρόμος υπάρχει: Μόνο μπροστά, μόνο προς τη νίκη!
Εγκαινιάζουμε το νέο αιώνα στην Ιστορία του τιμημένου Κάπα Κάπα Έψιλον, βάζοντας τον πήχη ακόμα πιο ψηλά.
Οπλισμένοι από την πείρα και τα συμπεράσματα του χτες.
Για να κερδίσουμε τη μάχη για έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων, στο μπόι των ανθρώπων.
Είμαστε η σπορά που άφησαν οι ζευγάδες.
Παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα της επαναστατικής δράσης του 20ού αιώνα.
Των απεργών του Μάη του '36, των κρατουμένων της Ακροναυπλίας και της Γυάρου.
Της Μακρονήσου, αλλά και της Λέρου.
Αυτών που έκαναν καμβά ζωγραφικής την πέτρα της εξορίας.
Και το δικό τους ΟΧΙ στους δεσμώτες έγινε τραγούδι, απόφαση και πείρα.
Που μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα έβαζαν πάνω απ’ όλα την τιμή του Κόμματος.
Των ανταρτών του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, αλλά και των Αετόπουλων της ΕΠΟΝ.
Των μαχητών της Αθήνας και του Πειραιά το Δεκέμβρη του ‘44.
Των μαχητών και των μαχητριών του τιμημένου Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.
Των κομμουνιστών των επόμενων χρόνων, που φρόντισαν να συντηρήσουν φωλιές νερού μέσα στις φλόγες.
Που μέσα στα σκοτάδια της παρανομίας, αποφάσισαν όχι μόνο να μην κάνουν πίσω, αλλά να ιδρυθεί η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας.
Που κράτησαν ψηλά τη σημαία της ελπίδας και της ταξικής πάλης όταν "η ιστορία έβγαζε βρώμα ότι ξοφλήσαμε"!
Όλων αυτών που, μετά από χρόνια διωγμών, όταν τους ρωτούσαν αν θα διάλεγαν τον ίδιο δρόμο, απαντούσαν καθαρά και δυνατά: "Ναι, θα το ξανάκανα!", χωρίς δεύτερες σκέψεις…
Συνεχίζουμε.
Κάτω από τις σημαίες του μαρξισμού - λενινισμού, του προλεταριακού διεθνισμού…
Πιο έμπειροι, πιο εξοπλισμένοι, πιο έτοιμοι.
Τώρα είναι δικός μας αυτός ο δρόμος.
Και θα τον διαβούμε μέχρι τέλους.
Με τη φιλοδοξία και το δικό μας χέρι να βάλει αυτή τη σεμνή υπογραφή στις λεωφόρους του μέλλοντος…
Τολμηρά και ανατρεπτικά!
Γιατί είμαστε σίγουροι ότι όλα θα αλλάξουν!
Αυτό που σήμερα μοιάζει ακίνητο θα κινηθεί.
Αυτοί που σήμερα σιωπούν θα μιλήσουν!
Και θα βροντοφωνάξουν: Αυτός ο σάπιος κόσμος μπορεί, πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει!
Αυτή τη φλόγα του αγώνα την κρατάει αναμμένη και τη μεταφέρει από χέρι σε χέρι, από γενιά σε γενιά, εδώ και 44 χρόνια το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή"!
Σήμερα είναι εδώ η γενιά του Α' Φεστιβάλ. Μαζί με τους σημερινούς νέους κομμουνιστές, βρίσκονται οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες, απλά παιδιά του λαού, που βγήκαν τότε νικητές στην πάλη ενάντια στη χούντα!
Είναι εδώ τα στελέχη της Οργάνωσης, που το Σεπτέμβρη του ‘91, ένα μήνα μετά την ανασυγκρότηση της ΚΝΕ, μετρημένα τότε στα δάχτυλα του ενός χεριού, έκαναν το αδύνατο δυνατό: Έστησαν το 17ο Φεστιβάλ, ξανά στο Περιστέρι, έστειλαν ελπιδοφόρο μήνυμα, διέψευσαν όλους εκείνους που προφήτευαν το τέλος της ΚΝΕ.
Το Φεστιβάλ είναι ξεχωριστή, λαμπρή σελίδα της Ιστορίας της ΚΝΕ.
Κατέκτησε επάξια αυτήν τη θέση. Έγινε θεσμός, πραγματικός πολιτικός - πολιτιστικός, για τη νεολαία της χώρας.
Τις σκηνές του έχουν τιμήσει με την παρουσία τους οι πιο σπουδαίοι δημιουργοί.
Μπορούμε να πούμε ότι έχουμε πιάσει το στόχο που είχε μπει όταν άρχιζαν οι εορτασμοί για τα 100χρονα.
Να αναβαθμιστεί το Φεστιβάλ, να εντάξει ακόμα περισσότερα είδη Τέχνης, να ακουμπάνε και να απαντάνε οι εκδηλώσεις του στις αγωνίες και τα ενδιαφέροντα της νεολαίας, να είναι το περιεχόμενό του ακόμα πιο προωθημένο, πιο πρωτοποριακό.
Να κάνει γνωστό στις νέες γενιές όλο αυτό το σπουδαίο καλλιτεχνικό έργο που γέννησαν οι δημιουργοί.
Και, προπαντός, την πορεία και την εξέλιξη της ταξικής πάλης στη χώρα μας και διεθνώς, αλλά και την πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος στη χώρα μας.
Κυρίως, όμως, το Φεστιβάλ φέρνει τη νεολαία σε επαφή με την ανατρεπτική πολιτική και καινοτόμα ιδεολογία του ΚΚΕ.
Φωτίζει το μόνο ρεαλιστικό ελπιδοφόρο δρόμο για τη νεολαία.
Το δρόμο της σύγκρουσης και της ανατροπής, το δρόμο της νίκης.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ξέρουμε καλά πως για να φωτίσουμε αυτόν το δρόμο, πρέπει να βγάλουμε από τη μέση ένα - ένα τα εμπόδια που βάζει στη συνείδηση της νεολαίας το κυρίαρχο σύστημα, με όλα τα επιτελεία του.
Να αχρηστεύσουμε ένα από τα πιο ύπουλα αστικά επιχειρήματα, ότι "ο καπιταλισμός στην Ελλάδα δεν δουλεύει καλά", χρειάζεται κάποιες διορθώσεις, κάποιες μεταρρυθμίσεις τις λένε οι αστοί για να ξεγελάνε τους εργάτες, για να γίνει η Ελλάδα δήθεν μία "κανονική" χώρα με έναν "κανονικό" καπιταλισμό.
Θέλουν να κρύψουν ότι αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, παντού σε όλες τις χώρες, γεννάει τα ίδια αποτελέσματα.
Φτώχεια, ανεργία, κρίσεις, πολέμους για τους πολλούς και αμύθητα κέρδη και ευημερία για μία χούφτα παράσιτα.
Και η Ελλάδα της φτώχειας και της αδικίας δεν είναι ιδιαιτερότητα, αλλά μικρογραφία του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου.
Στη μητρόπολη του καπιταλισμού, στις -αγαπημένες του κ. Τσίπρα- Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, που -υποτίθεται- ο καπιταλισμός “δουλεύει ρολόι” και όπου καταγράφεται το 25% των δισεκατομμυριούχων παγκοσμίως, την ίδια στιγμή
- 40 εκατομμύρια Αμερικανοί ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας,
- 19 εκατομμύρια σε συνθήκες ακραίας φτώχειας,
- 1 στα 5 παιδιά είναι φτωχά.
Στις ΗΠΑ, επίσης, αναφέρεται μια νέα κατηγορία εργαζομένων. Είναι οι εργαζόμενοι-φτωχοί (working poor), που δουλεύουν με μισθούς πείνας και δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε τα στοιχειώδη, τρέφονται από συσσίτια, μένουν σε ξενώνες.
Στη Γερμανία, στην πιο "κανονική" υποτίθεται χώρα της ΕΕ, 1 εκατομμύριο μαθητές δεν μπορούν να αγοράσουν τα βασικά σχολικά είδη λόγω φτώχειας. Στα σχολεία τους 40.000 θέσεις εκπαιδευτικών είναι κενές, αυτές θα καλυφτούν από φοιτητές και συνταξιούχους. 7,7 εκατομμύρια εργαζόμενοι δουλεύουν με άτυπες μορφές εργασίας.
Στη Βρετανία, σε μια επίσης «κανονική» χώρα, οι άστεγοι έχουν διπλασιαστεί, ξεπέρασαν τις 300.000. Αν χάσεις τη δουλειά σου, κινδυνεύεις να κοιμηθείς στα χαρτόκουτα.
Στη Σουηδία, στη χώρα-μοντέλο, όπως έλεγαν διάφοροι σοσιαλδημοκράτες, φοιτήτριες εκπορνεύονται για να καλύψουν τα έξοδα των σπουδών τους, ενώ μαίες εκπαιδεύουν έγκυες να γεννάνε στα αμάξια τους γιατί υπάρχουν ελλείψεις στα μαιευτήρια.
Η φτώχεια, η ανεργία, η ανέχεια, είναι μια κανονική κατάσταση στον καπιταλισμό.
Και η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχει καμία άλλη κανονική κατάσταση, παρά μόνο στα μυαλά αυτών που πουλάνε στους λαούς το παραμύθι του ανθρώπινου καπιταλισμού, που όλο τον προσεγγίζουν και ποτέ δεν τον πιάνουν.
Σε όλες αυτές τις "κανονικές" χώρες από τη μια μεριά είναι οι εκμεταλλευτές και από την άλλη οι εκμεταλλευόμενοι.
Από τη μια, αυτοί που παράγουν όλο τον πλούτο, τα πάντα, με το μυαλό και τα χέρια τους και από την άλλη αυτοί που αρπάζουν όλο τον πλούτο χωρίς να εργάζονται.
Οι εκμεταλλευτές είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν και αναγνωρίζουν ένα μόνο δίκαιο και μια ελευθερία:
- Το ιερό και απαραβίαστο της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας τους.
- Την ελευθερία να εκμεταλλεύονται την εργατική δύναμη χωρίς όρια, να καρπώνονται όλο τον πλούτο.Θερμό χειροκρότημα στη μουσική παράσταση από νέες και νέους (ΦΩΤΟ)
- Να σκοτώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα βάλει χέρι σε νέες αγορές και εδάφη, ακόμα και με πολέμους, με θύματα τους λαούς.
Αλήθεια, τι είναι ελεύθερος να κάνει ένας νέος σήμερα;
- Μήπως να μορφωθεί ολόπλευρα;
- Να αναπτύξει όλες του τις κλίσεις;
- Να δουλέψει στο αντικείμενο που σπούδασε;
- Μήπως να ασχοληθεί, έτσι όπως πρέπει και θα ήθελε, με τον Πολιτισμό, με τον Αθλητισμό;
Πόσο ελεύθερος νιώθει ένας νέος άνεργος, που το σύστημα τον συμβουλεύει να ρίξει κι άλλο τις απαιτήσεις του, να δεχτεί ακόμα χειρότερους όρους δουλειάς από τους ήδη εργαζόμενους;
Ποια ελευθερία έχει μία νέα κοπέλα, που για να προσληφθεί αναγκάζεται να υπογράψει ότι δεν θα μείνει έγκυος;
Η όποια ελευθερία αναγνωρίζει το σύστημα στους νέους της εργατικής τάξης και του λαού, σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία των καπιταλιστών να εκμεταλλεύονται.
Ενώ καταπατιέται βίαια όταν τολμήσουν να αμφισβητήσουν αυτό το καθεστώς της εκμετάλλευσης.
Όμως, η πραγματική ελευθερία για τους νέους των εργατικών λαϊκών - οικογενειών ξεκινάει από την αμφισβήτηση της άθλιας αυτής πραγματικότητας και συνεχίζει με την οργάνωση της πάλης που στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, το σύστημα και την εξουσία του.
Αυτός ο δρόμος είναι ρεαλιστικός.
Γιατί ρεαλισμός είναι ό,τι συμφέρει τα νέα παιδιά της εργατικής τάξης.
Ενώ ρεαλισμός για αυτούς που στηρίζουν το σύστημα είναι η σημερινή γενιά να δουλεύει και να ζει με όρους χειρότερους από την προηγούμενη.
Να βαφτίζει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των πατεράδων της "παθογένειες" και "υπερβολές", που μάλιστα μας οδήγησαν και στην κρίση.
Να μη διαμαρτύρεται, να μη διεκδικεί, μήπως και κάπου, κάποτε, καταφέρουν να συμβιβαστούν τα κέρδη με τα δικαιώματά της! Δηλαδή, ποτέ και πουθενά!
Ο δικός τους ρεαλισμός είναι η αποδοχή, η υποταγή τελικά στη βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου.
Ο δικός τους ρεαλισμός δεν έχει αντιπυρική - αντιπλημμυρική - αντισεισμική πρόβλεψη και προστασία.
Ο ρεαλισμός τους θυσιάζει τις ζωές συνανθρώπων μας στο βωμό του κέρδους και της λιτότητας, της περικοπής κοινωνικών δαπανών.
Ο δικός μας ρεαλισμός είναι ο ρεαλισμός των σύγχρονων αναγκών που μπορούν να ικανοποιηθούν.
Είναι ο ρεαλισμός της συλλογικής δράσης, που τσαλακώνει τη λογική του "μικρότερου κακού", των μειωμένων απαιτήσεων.
Σ΄ αυτόν το δρόμο η νέα γενιά, στο πλευρό του λαού, αποκτά δύναμη, αποφασιστικότητα και πείρα, διαμορφώνεται σε γενιά της ανατροπής.
Σ΄ αυτόν το δρόμο μπορεί να συγκρουστεί με την κυρίαρχη ιδεολογία που παρουσιάζει τους εκμεταλλευόμενους σαν "συνεταίρους" των εκμεταλλευτών.
Που θέλει τους νέους των λαϊκών στρωμάτων να μάθουν να σκέφτονται όπως τα αφεντικά τους.
Να αποδέχονται την "επιχειρηματικότητα", ως κινητήρια δύναμη της κοινωνικής προόδου.
Να ενισχύουν στη συνείδησή τους πως η τάξη των αστών είναι όχι απλά χρήσιμη, αλλά δήθεν απαραίτητη, δήθεν αναντικατάστατη στην κοινωνία.
Να μη μάθουν την ταξική αλήθεια, πως όλος ο παραγόμενος πλούτος είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής εργασίας των εκμεταλλευομένων και το συντριπτικά μεγάλο του κομμάτι συσσωρεύεται στα χέρια μιας τελείως παρασιτικής, ιστορικά άχρηστης πλέον για την παραγωγή, τάξης.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη αδικία, απόδειξη ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν μπορεί να είναι "δίκαιη", όπως κοροϊδεύει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη αδικία και δεν αλλάζει ακόμα και αν πλούτος αυξάνεται, ακόμα και αν η πίτα μεγαλώνει, όπως επίσης κοροϊδεύει η ΝΔ.
Γιατί η πίτα πολλές φορές στο παρελθόν μεγάλωσε, αλλά οι εργάτες έπαιρναν τα ψίχουλα.
Γιατί τα κέρδη ποτέ και πουθενά δεν μοιράζονται δίκαια ανάμεσα στους καπιταλιστές και τους εργάτες, στους μισθωτούς γενικά, ακόμα και από τους αυτοαπασχολούμενους τα παίρνουν οι καπιταλιστές μέσα από διάφορα κανάλια.
Η κοινωνική αδικία και τα αίτιά της διαμορφώνουν και την πραγματική διαχωριστική γραμμή στην κοινωνία.
Κι αυτήν προσπαθεί να συγκαλύψει το σύστημα με την αποθέωση του ατομικού δρόμου.
Προβάλλει ορισμένα ατομικά δικαιώματα, σε αντιπαράθεση με το σύνολο των κοινωνικών δικαιωμάτων, γιατί θέλει να αποκρύψει ότι η πλειοψηφία της νεολαίας αποτελεί τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης. Ότι μπορεί να διεκδικήσει το μέλλον της, τα κοινωνικά και τα ατομικά της δικαιώματα, μόνο αν δει ποιοι και γιατί της τα στερούν, πώς και με ποιους μπορεί να τα κατακτήσει, δηλαδή με κοινωνικούς όρους και όχι απλά ως ένα άθροισμα ατομικών προσπαθειών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις "ίσες ευκαιρίες" και η ΝΔ με τις "πολλές ευκαιρίες" έχουν στρεβλώσει το περιεχόμενο της λέξης "δικαίωμα", έχουν διαγράψει το "κοινωνικό δικαίωμα" από το λεξιλόγιό τους.
Τα δικαιώματα τα έκαναν "ευκαιρίες" και όποιος προλάβει, πρόλαβε. Οι υπόλοιποι θα βολευτούν στην ελεημοσύνη και στα επιδόματα φτώχειας.
"Ο θάνατός σου η ζωή μου", "ζήσε εσύ και άσε τους άλλους να πεθάνουν", αυτά λένε στη νεολαία.
Σύσσωμα τα επιτελεία του συστήματος δουλεύουν ώστε κάθε νέος και νέα να στέκεται μόνος απέναντι στη ζωή και τα προβλήματα.
Για να μη διαλέξει το δρόμο της ταξικής οργάνωσης και πάλης, της πραγματικής σύγκρουσης, που είναι και ο μόνος που μπορεί να οδηγήσει όλη τη νέα γενιά στο ξέφωτο της νέας κοινωνίας.
Και για να το καταφέρουν αυτό βαφτίζουν δήθεν "συγκρούσεις" ό,τι τους βολεύει. Για να υπονομεύσουν την πραγματική σύγκρουση που διεξάγεται.
Συκοφαντούν ή λοιδορούν την ταξική οργάνωση και πάλη, τις λένε ακόμα και "ξεπερασμένες στη σημερινή εποχή".
Παρουσιάζουν ως "τομές" και "ρήξη" ακόμα και επιμέρους πολιτικές αλλαγές, που όχι μόνο δεν θίγουν, αλλά ευνοούν την κυριαρχία του κεφαλαίου, ενώ παράλληλα προβάλλουν ως "αντισυστημικές" πολιτικές δυνάμεις οι οποίες, με τις θέσεις και τη δράση τους, όχι μόνο δεν ενοχλούν τη βαρβαρότητα της αστικής εξουσίας, αντίθετα συντελούν στην απομάκρυνση νέων από το λαϊκό, επαναστατικό αγώνα.
Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους κι εμείς πρέπει να κάνουμε τη δική μας.
Δίνουμε τη μάχη κόντρα στην πολύπλευρη προσπάθεια του αντιπάλου να διαστρεβλώνεται η έννοια της σύγκρουσης, της πάλης, του αγώνα.
Να προβάλουμε πλατιά τη γνήσια δράση κατά του συστήματος.
Να ακυρώσουμε τα εμπόδια του συστήματος.
Ώστε κάθε νέος και νέα, με διάθεση να αγωνιστεί, να συναντιέται με τις ιδέες και τη δράση της ΚΝΕ και του ΚΚΕ.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Δεν χρειάζεται να ψάξουν πολύ οι εργάτες, οι άνεργοι, οι άνθρωποι του μόχθου για να βρουν τις διαφορές στα προγράμματα του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, όπως αυτά παρουσιάστηκαν από τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη στη ΔΕΘ.
Γιατί, πολύ απλά, αυτές είναι πολύ μικρές, μηδαμινές.
Η "δίκαιη" ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ και η "ανάπτυξη που δεν αφήνει κανέναν πίσω" της ΝΔ είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη που πατάει πάνω στους τσακισμένους μισθούς, στις απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες, που μαζί ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ διαμόρφωσαν στα χρόνια των μνημονίων.
Χώρια που και οι δύο κρύβουν ότι μια νέα κρίση είναι προ των πυλών.
Το χρέος διεθνώς συσσωρεύεται, η κερδοφορία είναι χαμηλή, μεγάλος νέος τομέας κερδοφορίας δεν βρίσκεται και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα καταφεύγουν στα εργαλεία του ονομαζόμενου προστατευτισμού -σαν αυτά που παίρνει ο Τραμπ- για να θωρακίσουν τα κέρδη των μονοπωλίων τους. Κι έτσι τα προβλήματα διογκώνονται.
Η εκδήλωση μιας νέας, βαθύτερης κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου είναι υπαρκτή. Και η προοπτική αυτή, η κρίση να αγκαλιάσει ακόμα περισσότερο τη διεθνή οικονομία, είναι σήμερα δεσπόζουσα.
Μάλιστα, το μεγάλο άνοιγμα της εγχώριας οικονομίας σε τομείς που μπορεί να δοκιμαστούν ιδιαίτερα από μια νέα διεθνή κρίση, όπως η Ναυτιλία και ο Τουρισμός, μπορεί να αποβεί η "αχίλλειος πτέρνα" της καπιταλιστικής ανάπτυξης της επόμενης περιόδου.
Μια γενικευμένη διεθνής κρίση ενδέχεται να επιδράσει δυσανάλογα στην ελληνική οικονομία.
Ήδη η χώρα είναι εκτεθειμένη στο ολοένα και πιο αβέβαιο μέλλον της Ευρωζώνης, λόγω των εντεινόμενων ανταγωνισμών ανάμεσα στους μεγάλους της ΕΕ. Με την αντιπαράθεση Ιταλίας, Γαλλίας και Γερμανίας να βρίσκεται στο επίκεντρο.
Ενώ η ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στους σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή αυξάνουν την πιθανότητα να τιναχτεί στον αέρα το σχέδιο μιας ήρεμης, μακροχρόνιας οικονομικής ανάπτυξης.
Γι’ αυτό και οι κυβερνητικές υποσχέσεις για μέτρα ανακούφισης είναι τουλάχιστον έωλες.
Γιατί και αυτά τα πενιχρά μέτρα που εξήγγειλε εξαρτώνται από το: Αν η ανάπτυξη πάει καλά τα επόμενα χρόνια…, αν οι θεσμοί πειστούν…, αν τα δημόσια οικονομικά πάνε καλά... και πολλά ακόμα αν…
Πρόκειται για γενικές υποσχέσεις, που δεν ξέρουμε ούτε το ακριβές, ούτε καν αν θα έχουν έστω κάποιο πενιχρό αντίκρισμα.
Ξέρουμε πλέον πολύ καλά ότι αν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ χρεώνονται για την ανέγερση του αντεργατικού οικοδομήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ χρεώνεται για την αποπεράτωσή του.
- Ποιος γενίκευσε τη μερική απασχόληση;
- Ποιος νομιμοποίησε τα δουλεμπορικά γραφεία;
- Ποιος απελευθέρωσε τις απολύσεις;
- Ποιος κατάργησε την κυριακάτικη αργία;
- Ποιος τόλμησε να χτυπήσει το ιερότερο δικαίωμα της εργατικής τάξης, το δικαίωμα της απεργίας;
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του!
Που τώρα έχει το θράσος να κοροϊδεύει κι από πάνω, λέγοντας πως θα αυξήσει τον κατώτατο μισθό, ενεργοποιώντας μάλιστα έναν από τους πιο αντεργατικούς νόμους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, το "νόμο Βρούτση", που φέρνει τον κατώτατο μισθό στα μέτρα του κέρδους και του ανταγωνισμού των καπιταλιστών. Που καταργεί τη συλλογική διαπραγμάτευση για το ύψος του κατώτατου μισθού, ο οποίος θα καθορίζεται με Υπουργική Απόφαση!
Έφτασε μάλιστα στο σημείο ο πρώην υπουργός της ΝΔ Βρούτσης να δηλώνει δικαιωμένος για τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Τέτοια είναι η σύμπλευση και η σύγκλισή τους.
Ακόμη κι αν δώσουν κάποια ψίχουλα-πρόκληση στους εργαζόμενους για προεκλογική χρήση, αυτά θα εξανεμιστούν και με το παραπάνω από όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, όπως η δραστική μείωση του αφορολόγητου.
Αν ήθελε η κυβέρνηση να αυξήσει πραγματικά τον κατώτατο μισθό, θα ψήφιζε την τροπολογία που κατέθεσε το ΚΚΕ για την επαναφορά του κατώτατου στα 751 ευρώ! Αυτή θα ήταν πραγματική αύξηση!
Τώρα θυμήθηκαν ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης το αίσχος του υποκατώτατου μισθού, που έδωσε τη δυνατότητα στην εργοδοσία να εκμεταλλεύεται άγρια νέα αγόρια και κορίτσια;
Αλήθεια, η ΝΔ δεν τον νομοθέτησε; Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τον υλοποιεί ως κυβέρνηση τα τελευταία περίπου 4 χρόνια;
Και εδώ, όμως, η φάβα έχει λάκκο.
Δεν τους έπιασε ο πόνος για τους νέους εργαζόμενους.
Τα μεγάλα αφεντικά έχουν στο νου τους.
Γιατί το αίσχος της εργασιακής ζούγκλας για τους νέους έχει πολλά ονόματα: Μερική απασχόληση, ελαστικές σχέσεις, "μαθητεία".
Είναι, ουσιαστικά, η απλήρωτη δουλειά που ισχύει για χιλιάδες νέους της Κατάρτισης και όχι μόνο. Όλους όσοι δηλαδή δουλεύουν τζάμπα, μόλις για λίγα ευρώ.
Αλήθεια, ποιους νομίζουν ότι κοροϊδεύουν ο Τσίπρας και η υπουργός του, όταν μιλάνε για επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων;
Σε ποιους τα λένε; Αυτοί δεν εφαρμόζουν εδώ και τριάμισι χρόνια τους νόμους που επιτρέπουν στους εργοδότες και με βούλα του νόμου να αποφεύγουν την εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων;
Δεν γνωρίζουν ότι εξαιτίας των νόμων τους, μόλις το 10% των εργαζομένων καλύπτεται από Συλλογική Σύμβαση;
Δεν γνωρίζουν για τις απεργίες, που πάλι εξαιτίας των νόμων τους κηρύσσονται παράνομες και καταχρηστικές;
Για ποιες ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις μιλάει η ΝΔ; Για αυτές που αχρήστευσε και επιδιώκει να παραμείνουν σε αχρηστία;
Για ποιο Ασφαλιστικό σφάζονται στην ποδιά των μεγαλοεργοδοτών;
Γι’ αυτό που προωθεί την "ανταποδοτικότητα" και την ιδιωτική ασφάλιση, έχει τη σφραγίδα της ΕΕ και του ΟΟΣΑ και είναι ο πυρήνας τόσο του νόμου Κατρούγκαλου όσο και των σχεδίων "αλά Πινοσέτ" της ΝΔ;
Οι διαφορές τους αφορούν στο από ποια τσέπη θα τα πάρουν από το λαό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη φοροληστεία και τα χαράτσια του, θα αδειάζει τη μία τσέπη των εργαζομένων και η ΝΔ με το "τσεκούρ"» στις κοινωνικές δαπάνες, στην Υγεία και Πρόνοια, θα αδειάζει την άλλη.
Ενώ και οι δύο υπόσχονται νέες φοροαπαλλαγές και απαλλαγές από εισφορές, "διευκολύνσεις" και κίνητρα σε "επενδυτές" και κεφάλαιο. Όλα "στο χέρι" και άμεσα.
Και μιας και μιλάνε για επενδύσεις -που ο ένας θα τις απογειώσει και ο άλλος θα τις εκτινάξει- γιατί δεν λένε στους ανέργους τι τους υπόσχονται για να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους στη χώρα μας;
Τους διαβεβαιώνουν ότι τα μνημόνια θα παραμείνουν μνημόνια, τα ερείπια των εργατικών δικαιωμάτων θα μείνουν ερείπια…
Και πάνω σ’ αυτά, δηλαδή,
- στους μνημονιακούς νόμους που δεν καταργούνται,
- στα ματωμένα πλεονάσματα που διαιωνίζονται,
- στην εποπτεία που γίνεται ακόμα πιο ασφυκτική για τους λαούς της Ευρώπης,
- στην εκμετάλλευση που θα ενταθεί,
θα εξασφαλίζουν τα κέρδη τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ απολαμβάνει τη στήριξη του κεφαλαίου.
Πού θα βρουν καλύτερο;
Μέσα σε τριάμισι χρόνια κατάφερε να υλοποιήσει όλα όσα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ο καθένας μόνος του ή από κοινού, δεν τόλμησαν ή δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν σε δεκαετίες.
Βέβαια, το κεφάλαιο δεν θα είχε πρόβλημα και με μια κυβέρνηση της ΝΔ, άλλωστε πριν πεινάσει μαγειρεύει.
Κι όταν ο ένας χρεοκοπεί, ετοιμάζει τον επόμενο να πάρει τη θέση του, για να κάνει τα ίδια και χειρότερα στο λαό.
Γι' αυτό ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ σφάζονται στην ποδιά των μονοπωλιακών ομίλων.
Ο ένας διαφημίζει στο κεφάλαιο την ικανότητά του στη χειραγώγηση και τον εγκλωβισμό του λαού και ο άλλος την προσήλωσή του στις μεταρρυθμίσεις.
Για την προσήλωσή τους στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ δεν χρειάζεται καν να τσακωθούν. Αυτή είναι δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη και για τους δύο.
Μάλιστα, στην αμερικανοκρατούμενη ΔΕΘ, κυβέρνηση, αλλά και αξιωματική αντιπολίτευση -και επίσημα πια- αποδέχτηκαν για τη χώρα μας τον τίτλο του "γεωπολιτικού μεντεσέ" στην περιοχή από τους φονιάδες των λαών.
Βέβαια, ο κ. Τσίπρας καμαρώνει για το χαρακτηρισμό του Αμερικανού πρέσβη.
Αλλά και η ΝΔ δεν έχει κανένα πρόβλημα, γιατί συμπλέει με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ στο στόχο της γεωστρατηγικής αναβάθμισης.
Αναβάθμιση, η οποία δεν αφορά την αναβάθμιση των συμφερόντων και το δίκιο των λαών. Δεν αφορά ούτε την ειρήνη ούτε την αλληλεγγύη και φιλία των λαών.
Αφορά μόνο κάποια αναβάθμιση της αστικής τάξης της Ελλάδας, τη συμμετοχή της στη μοιρασιά των αγορών, των πηγών, των δρόμων μεταφοράς και Ενέργειας, που έχει ως συνέπεια την αναβάθμιση όλων των κινδύνων και μεγαλύτερων εμπλοκών σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις.
Και οι κίνδυνοι στην περιοχή, στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο, στην ευρύτερη περιοχή μεγαλώνουν και δεν αποτρέπονται, επειδή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ανέλαβε ρόλο σημαιοφόρου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Και καμαρώνει που έχει μετατρέψει τη χώρα σε ορμητήριο των Αμερικανών και γιατί του τάζουν επενδύσεις made in USA.
Οι ΗΠΑ λίγες φορές ενδιαφέρθηκαν να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα.
Η πρώτη ήταν μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με το σχέδιο Μάρσαλ και η δεύτερη είναι τώρα με τις επενδύσεις που σχεδιάζουν στα ναυπηγεία και σε άλλους κλάδους.
Την πρώτη φορά είχαν στο στόχαστρο τη Σοβιετική Ένωση και την επιρροή της στα Βαλκάνια, τώρα έχουν τη Ρωσία και την Κίνα και τα συμφέροντά τους στην ευρύτερη περιοχή.
Κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει επιστήμη το ξέπλυμα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού… Κι αν η ΝΔ ζηλεύει γιατί χάνει τα πρωτεία της…
Ο λαός μας πρέπει να ξέρει ότι οι κίνδυνοι, για τον ίδιο και τα παιδιά του, μεγαλώνουν, γιατί τον εμπλέκουν ακόμα πιο βαθιά στα επικίνδυνα σχέδια των ιμπεριαλιστών.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ούτε τα προγράμματά τους ούτε οι ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές που στήνουν ανάμεσά τους ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ μπορούν να κρύψουν ότι και οι δύο τους υπηρετούν το σημερινό βάρβαρο καπιταλιστικό δρόμο.
Κι ο λαός μας χόρτασε σωτήρες, χόρτασε εκβιασμούς και διλήμματα.
Τη μια ήταν το μνημόνιο - αντιμνημόνιο που έγινε "μνημόνιο και ξερό ψωμί".
Την άλλη ήταν το ΟΧΙ του ΣΥΡΙΖΑ και το ΝΑΙ της ΝΔ στο δημοψήφισμα-μαϊμού, που έγινε ΝΑΙ σε όλα από όλους.
Κι επειδή ο ένας πλησιάζει τον άλλο, γι' αυτό βλέπετε πόσο εύκολες είναι οι μεταγραφές από το ένα κόμμα στο άλλο σε αυτή τη διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.
Επειδή συγκλίνουν στα μεγάλα και κρίσιμα ζητήματα, πάνε να στήσουν νέους ψεύτικους διαχωρισμούς, ξεθάβουν από τη ναφθαλίνη νέα ψεύτικα διλήμματα.
"Δεξιά - αντιδεξιά", "ΣΥΡΙΖΑ - αντιΣΥΡΙΖΑ", διαστρεβλώνοντας την αντίθεση "πρόοδος - συντήρηση"…
Αλήθεια, είναι προοδευτικό να λες ότι θα κάνεις δικαιότερο τον πιο άδικο νόμο, τον ΕΝΦΙΑ;
Είναι προοδευτικό σήμερα ο Αμερικανός πρέσβης να μπαινοβγαίνει σε υπουργεία, υπηρεσίες, Πανεπιστήμια και συ να έχεις κάνει δεύτερο σπίτι σου την αμερικανική πρεσβεία;
Είναι προοδευτικό να λες ότι το ζήτημα της περικοπής των συντάξεων αφορά μια συγκεκριμένη μερίδα συνταξιούχων, άνω των 70 ετών, συνεπώς θα σβήσει με το πέρασμα του χρόνου; Δηλαδή, να περιμένεις ουσιαστικά να πεθάνουν;
Επειδή η επόμενη ημέρα θα είναι ίδια με την προηγούμενη...
Επειδή όποιος από δαύτους κι αν είναι στην κυβέρνηση, θα συνεχίσει την ίδια πολιτική από εκεί που την άφησε ο προηγούμενος...
Γι' αυτό σας λέμε:
Μην ψάχνετε να βρείτε τις διαφορές.
Κάντε εσείς τη διαφορά - δυναμώστε το ΚΚΕ.
Μπορούμε να πάμε μπροστά, μπορούμε να κάνουμε πολλά, μόνο με ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ.
Να μεγαλώσουμε τα εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και με την οποία συμφωνεί και επαυξάνει η ΝΔ.
Να πληθύνουμε τις εστίες αντίστασης και διεκδίκησης σύγχρονων δικαιωμάτων της νεολαίας και των εργαζομένων.
Να νιώσουν πραγματικά αδύναμοι: Κυβερνήσεις και κόμματα που, κάνοντας πράξη τις απαιτήσεις του ΣΕΒ, των εφοπλιστών και των τραπεζιτών, τσακίζουν τα όνειρα και τη ζωή μας.
Να δυναμώσουμε την πάλη ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στα πολεμικά σχέδια των ΝΑΤΟ -ΗΠΑ - ΕΕ, να δυναμώσει η εναντίωση στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις αιτίες τους.
Να βάλουμε μπροστά, σε πρώτο πλάνο, τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και της νεολαίας.
Όλα αυτά μετριούνται με ένα βασικό δείκτη: Το πόσο δυνατό θα είναι το ΚΚΕ.
Γιατί είναι δύναμη αποφασισμένη να μην εγκαταλείψει ποτέ τη θέση της στην εμπροσθοφυλακή των εργατικών και νεανικών αγώνων.
Γιατί το ΚΚΕ δεν έχει δεσμεύσεις σε επιχειρηματίες, κηφήνες και εκατομμυριούχους, όπως τα άλλα κόμματα.
Δεν έχει δεσμεύσεις, όπως όλοι οι άλλοι, στην ΕΕ, στις ΗΠΑ, στον ΣΕΒ, στο ΝΑΤΟ.
Είναι η δύναμη των εργατών, των μισθωτών, που μπορεί να χαλάσει τα σχέδια των αφεντικών.
Είναι η δύναμη των αυτοαπασχολούμενων βιοπαλαιστών, γιατί τους υπόσχεται ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, ελεύθερο χρόνο, διακοπές που τώρα δεν μπορούν να πάνε.
Γιατί το ΚΚΕ δεν μασάει τα λόγια του, δεν χαϊδεύει αυτιά για να κλέψει ψήφους.
Αντίθετα αποκαλύπτει τη μεγάλη εικόνα.
Δείχνει το μόνο ελπιδοφόρο δρόμο για τη διέξοδο υπέρ των εργατικών συμφερόντων, την ανατροπή της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας.
Γιατί έχει πρόγραμμα, οργάνωση και σχέδιο που οδηγεί σε έναν ανώτερο τύπο οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, με ατμομηχανή την εξασφάλιση της λαϊκής ευημερίας και όχι τα κέρδη και τα προνόμια μιας χούφτας εκμεταλλευτών.
Γιατί αποκαλύπτει ότι το "τίποτα δε γίνεται, τίποτα δεν αλλάζει", είναι το μεγαλύτερο ψέμα, που βέβαια συμφέρει τους εκμεταλλευτές και την εξουσία τους.
Όλα αλλάζουν, όλα μπορούν να αλλάξουν. Όλα γίνονται, αρκεί να το αποφασίσει αυτός που πρέπει να το αλλάξει, ο λαός.
Γιατί το ΚΚΕ και το εργατικό κίνημα είναι οι μόνοι που μπορούν να στείλουν τους πλιατσικολόγους, δολοφόνους, ναζιστές της Χρυσής Αυγής εκεί που ανήκουν.
Στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, δίπλα στα είδωλά τους, τον Χίτλερ, τον Μουσολίνι, τον Μεταξά και τον Παπαδόπουλο.
Γιατί την ώρα που όλοι δασκαλεύουν τη νεολαία να μάθει να ζει με "ευκαιρίες" το ΚΚΕ, προβάλλει τις σύγχρονες ανάγκες των νέων, παλεύει για να ικανοποιηθούν σήμερα, για να αντιστοιχηθεί το επίπεδο ζωής με την τεράστια ανάπτυξη της παραγωγής και της επιστήμης.
Γιατί το ΚΚΕ αποκαλύπτει τον πραγματικό και μεγάλο ένοχο για τα προβλήματα και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η νεολαία: Το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό που προσκυνούν όλα τα άλλα κόμματα.
Γιατί το νέο και το σύγχρονο, η ζωή με σύγχρονα δικαιώματα και πραγματική ελευθερία, σημαίνει πριν απ’ όλα να ανατραπεί το σημερινό διεφθαρμένο καπιταλιστικό σύστημα.
Σε αυτόν το δρόμο βαδίζει ανυποχώρητα το ΚΚΕ. Αυτός ο δρόμος οδηγεί σε ξέφωτο υπέρ της λαϊκής πλειοψηφίας.
Φίλες και φίλοι,
Απόψε, εδώ, στο Φεστιβάλ των 100 χρόνων του ΚΚΕ και των 50 χρόνων της ΚΝΕ ανταμώνουμε ξανά με πολλούς από σας.
Με σας που ήσασταν ένα από τα παιδιά της ΚΝΕ, όπως σας είπε ο Ρίτσος στο 3o Φεστιβάλ στο Περιστέρι ...
Ακόμα ηχούν στα αυτιά μας τα λόγια του:
"Είναι τα παιδιά της ΚΝΕ που λένε στη ζωή το μέγα ΝΑΙ. Ετούτα τα παιδιά φτάνουν από πολύ μακριά, τραβούν πολύ μακριά".
Ανταμώνουμε ξανά με εσάς, που όλα αυτά τα χρόνια κρατήσατε στην καρδιά σας το κόκκινο μαντήλι της ΚΝΕ.
Που σταθήκατε με σεβασμό δίπλα στους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του ΕΛΑΣ, του ΕΑΜ, του ΔΣΕ.
Πορευτήκατε στα φοιτητικά σας χρόνια με το γαρίφαλο της «Πανσπουδαστικής» στο πέτο. Με αυτό το κόκκινο γαρίφαλο μπορούμε να ξανασυναντηθούμε στις συγκεντρώσεις μας.
Συγκλονιστήκατε από τη δολοφονία της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου έξω από την πύλη της ΕΤΜΑ. Και δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό σας πως η καπιταλιστική εκμετάλλευση σκοτώνει ακόμα.
Με σας που βάλατε το λιθαράκι σας για την αλληλεγγύη στους λαούς που αγωνίζονταν με το όπλο στο χέρι, στο Βιετνάμ, στη Νικαράγουα, στο Ελ Σαλβαδόρ, με τη σφεντόνα στην Παλαιστίνη. Που στηρίξατε και στηρίζετε το λαό της Κούβας, όλους τους αγωνιζόμενους λαούς του κόσμου.
Ανταμώνουμε ξανά με όλους εσάς που ακόμα σιγοτραγουδάτε "Το δέντρο" του Μάνου Λοΐζου, ιδίως το στίχο που λέει "Μα εκείνο δε λυγάει κι όλο φυλλωσιές πετάει".
Αυτά τα τραγούδια μάθατε στα παιδιά σας.
Πολλοί από σας μπορεί να σκέφτεστε όλα αυτά που πριν μερικές μέρες είπε ο Θάνος Μικρούτσικος για το Κόμμα μας:
"Είχα και εγώ κάποιες φορές τις επιφυλάξεις μου -όχι για τη στρατηγική- αλλά κυρίως για το κυνήγι του εφικτού. Όποιος όμως διαβάζει με πάθος Ιστορία, θα παρατηρήσει τα τελευταία τουλάχιστον 40 χρόνια ότι ακόμα και αρχικά ριζοσπαστικές αριστερές δυνάμεις, σε ολόκληρη την Ευρώπη, κυνηγώντας το εφικτό, είτε ενσωματώθηκαν απολύτως στο σύστημα, είτε περιθωριοποιήθηκαν. Αποτέλεσμα: Μαύρισαν κι άλλο το όνειρο και έστρεψαν έτσι το μέσο πολίτη, που έχει στον καπιταλισμό -λόγω του καθημερινού βομβαρδισμού υποπροϊόντων- μειωμένη πολιτική συνείδηση, στην ακροδεξιά, με αποτέλεσμα ο εφιάλτης να ξαναγυρίζει. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα -το λέω ανεπιφύλακτα- που δεν δημιουργεί ψευδαισθήσεις ότι στον βάρβαρο καπιταλισμό, ειδικά σήμερα, μπορούν τα πράγματα να γίνουν καλύτερα. Εγώ οριστικά είμαι μαζί του".
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
100 χρόνια ΚΚΕ - 50 χρόνια ΚΝΕ.
Ναι, ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ.
Κι αυτόν το δρόμο μπορούμε να τον βαδίσουμε πάλι μαζί.
Με το κόκκινο μαντήλι της ΚΝΕ, μπορούμε να κρατηθούμε ξανά στους αγώνες.
Με το κόκκινο γαρίφαλο να ανταμώσουμε στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές.
Θα τα πούμε ξανά, στις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας.
Στις κινητοποιήσεις και τις εκδηλώσεις μας.
Στις εκλογές στα σωματεία και τους συλλόγους του εργατικού - λαϊκού μας κινήματος.
Στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές.
Στις ευρωεκλογές.
Στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
Κάνοντας παντού πολύ πιο δυνατό το ΚΚΕ.
Θα τα πούμε ξανά, στις μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις.
Γιατί έχουμε "μπόλικη πέτρα, μπόλικη καρδιά, για να χτίσουμε τις αυριανές μας φάμπρικες, τα λαϊκά μέγαρα, τα κόκκινα στάδια και το μεγάλο Μνημείο των Ηρώων της Επανάστασης".
Του σήμερα και του αύριο του ευτυχισμένου μέλλοντός μας».
