Δηλώνουν στήριξη και συμπόρευση με το ΚΚΕ
Χρήστος ΚΑΜΖΕΛΑΣ
Υπαστυνόμος Β' ε.α. ΕΛ.ΑΣ.
Κατάγομαι από φτωχή αγροτική οικογένεια, γεννημένος στο χωριό Λαμπίρι της ορεινής Τριχωνίδας Αιτωλοακαρνανίας. Μεγαλώνοντας έζησα τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε η οικογένειά μου να μας μεγαλώσει αφού τα πράγματα στον αγροτικό χώρο ήταν δύσκολα και το εισόδημα φτωχό. Το 1983 εντάχθηκα στο σώμα της ΕΛ.ΑΣ. Τόσο η καταγωγή μου όσο και η εμπειρία η επαγγελματική από την Αστυνομία με ευαισθητοποίησαν και με έκαναν να σκέφτομαι πως η κοινωνία μπορεί να γίνει καλύτερη και οι άνθρωποι να έχουν δικαίωμα στη ζωή. Υπηρετώντας αυτές τις σκέψεις και κατά τη διάρκεια της εργασίας μου αλλά και όταν συνταξιοδοτήθηκα ήμουν ανήσυχος και στήριζα δράσεις και κινήσεις διεκδίκησης.
Σήμερα, μέσα απ' αυτήν τη δράση μου, μπορώ και διακρίνω τη βαρβαρότητα αυτού του συστήματος και την ανάγκη της οργανωμένης δράσης μαζί με το λαϊκό κίνημα για να μπορέσει η κοινωνία να διεκδικήσει κατακτήσεις και δικαιώματα. Ενόψει των εκλογών νιώθω έτοιμος να στηρίξω με οποιονδήποτε τρόπο το ΚΚΕ. Σε αυτό με οδηγεί η διαπίστωση ότι οι συνδυασμοί αυτοί είναι συνδυασμοί μάχης και αγώνα τόσο για ζητήματα της Τοπικής Διοίκησης όσο και για μια κοινωνία δικαιωμάτων. Για τους λόγους αυτούς καλώ όλους τους εν ενεργεία και απόστρατους να στηρίξουν και αυτοί.
Αλέξανδρος ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ
Συνταξιούχος, Πάτρα
Ως απλός άνθρωπος και εργαζόμενος στη λαϊκή αγορά πάρα πολλά χρόνια και πιστεύοντας ότι έχω αναπτύξει την ταξική μου συνείδηση, βλέποντας το έργο που έγινε στο δήμο Πάτρας, και χωρίς χρηματοδότηση, από τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και τον Κώστα Πελετίδη, παρόλο που για πάρα πολλά χρόνια στήριζα και συμμετείχα στον ΣΥΡΙΖΑ, αποχωρώ γιατί πλέον δεν με εκφράζει πια η πολιτική του πρακτική. Γι' αυτόν το λόγο στηρίζω τον Κώστα Πελετίδη και τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στο δήμο Πατρέων και τον Νίκο Καραθανασόπουλο στην Περιφέρεια. Είμαι, λοιπόν, στη διάθεση των πραγματικών ταξικών δυνάμεων όπου χρειαστεί για να συνεχίσουμε τους αγώνες. Και παρέχω τη στήριξή μου με όλες μου τις δυνάμεις στο ΚΚΕ.
Βασίλης ΚΩΣΤΑΡΑΣ
Ακτινολόγος, επιμελητής Α' του ΓΝ Αγρινίου, αντιπρόεδρος της Ενωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Αιτωλοακαρνανίας
Το επόμενο διάστημα θα πραγματοποιηθούν μια σειρά σοβαρές εκλογικές μάχες και αυτό που κρίνεται είναι οι εργαζόμενοι να βγουν από καλύτερες θέσεις για να διεκδικήσουν.
Βιώσαμε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ - «πρώτη φορά αριστερά» - που προώθησε την πιο σκληρή αντιλαϊκή πολιτική. Εφάρμοσε τα 2 μνημόνια, των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ψήφισε ένα τρίτο ακόμα πιο σκληρό μνημόνιο, μαζί με όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα. Πρωτοστάτησε με τέτοια συνέπεια, που θα την ζήλευαν πολλοί, σε όλους τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών στην ευρύτερη περιοχή, βάζοντας το λαό σε πιο επικίνδυνα παιχνίδια, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας μας και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Ηταν αυτός που με το σύνθημα «η ΕΕ είναι το κοινό μας σπίτι», έσπειρε αυταπάτες, εγκλώβισε συνειδήσεις, λέγοντας ότι αλλάζοντας τους συσχετισμούς σε Ελλάδα και Ευρώπη, εκλέγοντας κυβερνήσεις «αριστερές», θα άλλαζε ο αντιδραστικός χαρακτήρας της ΕΕ, θα έμπαινε φρένο στις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Οσοι συμμετείχαμε στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ πιστέψαμε ότι μια αριστερή κυβέρνηση, ακόμα και στον καπιταλισμό, θα μπορούσε να βάλει φρένο στα μνημόνια των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και στην επίθεση του κεφαλαίου.
Το δημοψήφισμα του 2015, το «όχι» που έγινε «ναι» και έφερε ένα 3ο μνημόνιο, εξαπατώντας και σπέρνοντας απογοήτευση, με οδήγησε στην αποχώρησή μου από τον ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με άλλους, συμμετέχοντας τότε στη δημιουργία της ΛΑΕ. Αμεσα συνειδητοποίησα πια το αδιέξοδο της πολιτικής πρότασης και των δύο κομμάτων για την υπεράσπιση του λαού. Από τότε άρχισα να παρακολουθώ πιο στενά τη δράση του ΚΚΕ και την πολιτική του πρόταση. Επιβεβαιώθηκαν όλες οι εκτιμήσεις του και αποδείχτηκε ο πιο συνεπής, σταθερός υπερασπιστής των δικαιωμάτων του λαού, πρωτοστατώντας στο ταξικό εργατικό κίνημα, στους αγώνες. Με αυτές τις σκέψεις, δηλώνω τη συμπόρευσή μου με το ΚΚΕ και καλώ κάθε έντιμο, αγωνιστή, αριστερό να κάνει θαρρετά το βήμα, παρά τις επιμέρους επιφυλάξεις που μπορεί να έχουμε, τώρα να δυναμώσουμε το ΚΚΕ παντού, για όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας.
Δημήτρης ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ
Αυτοαπασχολούμενος λογιστής, Αίγιο
Δηλώνω την ανεπιφύλακτη στήριξή μου στο ΚΚΕ, στη δύναμη η οποία κράτησε ζωντανές τις ελπίδες και θρέφει την κρυφή δύναμη που έχουν ο λαός και η εργατική τάξη να γίνουν εκείνοι κύριοι του εαυτού τους. Δεν δίστασε 100 και πλέον χρόνια, δεν ξεπούλησε, δεν άφησε - παρά το όποιο κόστος - το λαό αθωράκιστο, απέναντι στα ψέματα και τις αυταπάτες που έσπειρε ο ΣΥΡΙΖΑ. Προσωπικά, έχοντας στηρίξει στις εκλογές του 2015 τον ΣΥΡΙΖΑ, αισθάνομαι τη μεγάλη σημασία που είχε η αταλάντευτη στάση του ΚΚΕ στο να γίνει γρήγορα κατανοητός ο ύπουλος ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ειρήνη ΚΑΡΡΑ
Αρχιτέκτονας - πρώην δήμαρχος Δάφνης Αττικής
Στρατής ΚΑΛΑΦΑΤΟΥΔΗΣ
Μουσικός παραγωγός, Χίος
Οδυσσέας ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ρωμανού
Τα τελευταία 4,5 χρόνια που δραστηριοποιούμαι στο Σύλλογο του Ρωμανού γνώρισα και συνεργάστηκα και συνεχίζω να συνεργάζομαι με τη δημοτική αρχή άψογα. Γνώρισα τους ανθρώπους αυτούς, τους εμπιστεύτηκα και με εμπιστεύτηκαν. Δουλέψαμε καλά όλοι μας και λύσαμε πολλά προβλήματα του χωριού μου. Με τη σειρά μου και εγώ θα στηρίξω το συνδυασμό της «Λαϊκής Συσπείρωσης» και στο δήμο και στην Περιφέρεια αλλά και το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ όποτε γίνουν οι βουλευτικές εκλογές και οι ευρωεκλογές.
Γιώργος ΜΑΡΚΟΥ
Πρόεδρος του Συλλόγου Προσωπικού της ΔΕΥΑ Πάτρας
Ως πρόεδρος των εργαζομένων στη ΔΕΥΑ Πάτρας, το τελευταίο διάστημα, συνεργάστηκα με τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ για τα διάφορα ζητήματα που απασχολούσαν την εργατική τάξη της πόλης μας. Η πείρα που απέκτησα μέσα από αυτήν τη συνεργασία με έκανε να πιστέψω στο ΚΚΕ και σε αυτά που πρεσβεύει. Γι' αυτό και εγώ ενώνω τις δυνάμεις μου με το ΚΚΕ για την ενίσχυση και ισχυροποίηση των ψηφοδελτίων του.
Κλεάνθης ΠΡΕΒΕΔΟΥΡΟΣ
Μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Προσωπικού της ΔΕΥΑ Πάτρας
Η συνεργασία μου με τους συνδικαλιστές του ΚΚΕ, ως μέλος του ΔΣ των εργαζομένων στη ΔΕΥΑ Πάτρας, το προηγούμενο διάστημα, με έχει κάνει να πιστεύω ότι είναι η μόνη δύναμη που προασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων. Από την εμπειρία μου αυτή δεν θα μπορούσα παρά να ενώσω τις δυνάμεις μου με το ΚΚΕ για την ισχυροποίηση των ψηφοδελτίων.
Σελ. /40
Copyright © 1997-2019 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν που προτάσσει το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, αυτόν του ανυποχώρητου ταξικού αγώνα για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Κατιούσα
Από τις διάφορες δηλώσεις στήριξης πρώη μελών του Σύριζα και άλλων πολιτικών χώρων στο ΚΚΕ, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ως τώρα είναι η σημερινή της Ελένης Ανδριοπούλου, πρώην μέλους της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και του τμήματος Δικαιωμάτων του κόμματος. Την αναδημοσιεύουμε, όχι επειδή συμφωνούμε συνολικά με το πολιτικό σκεπτικό που θέτει, αλλά ως δείγμα ενός ανθρώπου που, παρά τις διαφωνίες του σε μια σειρά θέματα, αντιλαμβάνεται την ανάγκη στράτευσης για το μείζον, δηλαδή για την ανάγκη ενίσχυσης της ταξικής πάλης σε καιρούς ολομέτωπης επίθεσης στους εργαζόμενους και ανόδου του φασισμού. Αναλυτικά η δήλωση:
«Όλοι εμείς που τα προηγούμενα χρόνια στηρίξαμε με όλες μας τις δυνάμεις την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στους θώκους της κυβερνητικής εξουσίας, όλοι εμείς που παλέψαμε μέσα από τις γραμμές του ως στελέχη και ως απλά μέλη πιστεύοντας πως πράγματι τα όσα λέγαμε και αποτυπώναμε στις αποφάσεις των οργάνων του κόμματος, θα γίνονταν πραγματικότητα με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα, την επόμενη κιόλας της 25ης Γενάρη του 2015 πατήσαμε στο έδαφος της σκληρής πραγματικότητας.
Από τα πρώτα βήματα της ηγετικής ομάδας φάνηκε πολύ καθαρά πως ουδεμία πρόθεση δεν είχαν να έρθουν σε ρήξη με το σύστημα επί της ουσίας. Αλλά και από την πλευρά της Αριστερής Πλατφόρμας φάνηκε καθαρά, πως ουδεμία πρόθεση δεν είχε να έρθει σε ρήξη με τη συμβιβαστική γραμμή της παρέας του Τσίπρα. Έτσι, μετά τη σύμπραξη με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ και την επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου ως ΠτΔ, ήρθε και η “συμφωνία” της 20ης Φλεβάρη (προ-μνημόνιο), τα καλέσματα για “πληρωμή του ΕΝΦΙΑ ως πατριωτικό καθήκον”, το νέο μνημόνιο, και η γενικότερη κατρακύλα της κυβερνητικής κλίκας σε μια αστική διαχείριση ίδια και απαράλλαχτη με αυτή των προκατόχων της.
Ακόμα χειρότερα, αυτή η υπόδουλη στο διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο, αντεργατική-αντιλαϊκή και προκλητικά αμερικανόδουλη πολιτική εδώ και 4 χρόνια, εφαρμόζεται στο όνομα μιας κάποιας “Αριστεράς”. Και, αυτή η υποτιθέμενη “Αριστερά” που με περίσσιο θράσος σπιλώνει με την παρουσία της μνημεία όπως αυτό των κομμουνιστών της Καισαριανής, καταφέρνει σήμερα να συνεργάζεται με το “διαβολικά καλό” Τραμπ και το Νετανιάχου, το σφαγέα των Παλαιστινίων, τους Σαουδάραβες που σφυροκοπούν και αφανίζουν την Υεμένη, να παίζει ρόλο διαμεσολαβητή του ΝΑΤΟ, να δίνει βάσεις σωρηδόν και να βυθίζει τη χώρα όλο και περισσότερο στα σχέδια των ιμπεριαλιστών για όλη τη Βαλκανική αλλά και την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, εκθέτοντας τη σε τεράστιους κινδύνους…
Τα δείγματα ομολογουμένως τα είχαμε πολύ νωρίτερα… Όμως η “θολούρα” που όλο αυτό το διάστημα έντεχνα καλλιεργούσαν τα ηγετικά στελέχη, καθώς και η πεποίθηση ότι έστω και τα ελάχιστα που έβαζε ως προϋπόθεση ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν να αποτελέσουν την απαρχή μιας ουσιαστικής κοινωνικής αλλαγής, θαρρώ πως ήταν οι κύριες αιτίες που μας κράτησαν μέσα σε αυτό το συνονθύλευμα, να δίνουμε έναν πολύπλευρο και επίπονο εσωκομματικό αγώνα για την αλλαγή των συσχετισμών. Προσωπικά, επέλεξα να δώσω αυτόν τον αγώνα από το 2013 έως και το 2015, μέσα από τις γραμμές της Κομμουνιστικής Τάσης. Κάποιες σημαντικές διαφωνίες ωστόσο ως προς την τακτική της οργάνωσης το Σεπτέμβρη του 2015, με οδήγησαν στο να αποχωρήσω και από εκεί και έκτοτε να ακολουθήσω μια πορεία εκτός κομμάτων μεν, ωστόσο μέσα στους κοινωνικούς αγώνες, αφού και μέσα από το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας και το ΠΑΜΕ δίνω μαζί με όλους τους υπόλοιπους τον αγώνα για καλύτερες εργασιακές συνθήκες, αλλά και από το 2017 συμμετέχω στην Ομάδα Γυναικών Β. Κέρκυρας της ΟΓΕ, όπου μια παρέα γυναικών καταφέρνουμε να βγάζουμε με συνέπεια την εφημεριδούλα μας, την “Τσούχτρα”, αλλά και να έχουμε μια σημαντική παρέμβαση μέσα στην τοπική κοινωνία με διάφορες δράσεις μας.Είμαι βαθιά πεπεισμένη πλέον πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν της ανατροπής αυτού του αδηφάγου και άνισου, εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν που προτάσσει το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ, αυτόν του ανυποχώρητου ταξικού αγώνα για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Μπορεί να μην συμφωνώ με όλα, μπορεί να ήθελα μια άλλη προσέγγιση σε μια σειρά ζητημάτων που αφορούν ελευθερίες και ατομικά δικαιώματα…
Όμως συμφωνώ με το βασικό πρόταγμα και αυτό θαρρώ πως είναι υπεραρκετό για να στοιχίσω τις μικρές δυνάμεις μου στον αγώνα για έναν άλλο κόσμο, ομορφότερο, δίκαιο και ισότιμο για όλους, ειρηνικό, που θα υπηρετεί την αλληλεγγύη και την συνεργασία των λαών ενάντια στα σχέδια των ιμπεριαλιστών.
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για αυταπάτες, πως αυτό το σύστημα μπορεί να αλλάξει “σταδιακά”, πως μπορεί να γίνει μια “καλύτερη διαχείρισή του”. Ήδη, και με δική μας ευθύνη, χάσαμε πολύ χρόνο αφήνοντας χώρο στο νεοφιλελευθερισμό να αλωνίζει και στο φασισμό να ξαναγεννιέται από τις στάχτες του… Ας διδαχτούμε από αυτό το τεράστιο πολιτικό μάθημα της εξέλιξης και κατάντιας του ΣΥΡΙΖΑ.
Δίπλα στο ΚΚΕ λοιπόν, να δώσουμε αυτόν τον μεγάλο κοινωνικοπολιτικό αγώνα για να δυναμώσει η ταξική πάλη, να αφυπνιστεί η συλλογική ταξική συνείδηση. Να στηρίξουμε και να δυναμώσουμε παντού τις ταξικές δυνάμεις της “Λαϊκής Συσπείρωσης”! Να κάνουμε αυτόν τον αγώνα δική μας υπόθεση».
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για αυταπάτες, πως αυτό το σύστημα μπορεί να αλλάξει “σταδιακά”, πως μπορεί να γίνει μια “καλύτερη διαχείρισή του”. Ήδη, και με δική μας ευθύνη, χάσαμε πολύ χρόνο αφήνοντας χώρο στο νεοφιλελευθερισμό να αλωνίζει και στο φασισμό να ξαναγεννιέται από τις στάχτες του… Ας διδαχτούμε από αυτό το τεράστιο πολιτικό μάθημα της εξέλιξης και κατάντιας του ΣΥΡΙΖΑ.
Δίπλα στο ΚΚΕ λοιπόν, να δώσουμε αυτόν τον μεγάλο κοινωνικοπολιτικό αγώνα για να δυναμώσει η ταξική πάλη, να αφυπνιστεί η συλλογική ταξική συνείδηση. Να στηρίξουμε και να δυναμώσουμε παντού τις ταξικές δυνάμεις της “Λαϊκής Συσπείρωσης”! Να κάνουμε αυτόν τον αγώνα δική μας υπόθεση».
