Ποιο μέλλον οραματίζεστε;
Η ξαφνική πανδημία του κορωνοϊού έθεσε τις ζωές όλων μας σε παύση, ανέβαλε τα σχέδιά μας, αποδιοργάνωσε την καθημερινότητά μας και άφησε τη γη να περιστρέφεται αμέριμνη χωρίς να ξέρει πως η ανθρωπότητα έχει τεθεί σε “ασφαλή λειτουργία”. Όλα τα παραπάνω όμως φαίνονται ανούσια μόλις αναλογιστεί κανείς το ενάμισι εκατομμύριο θυμάτων που έπεσαν στο διάβα του ιού μέχρι σήμερα.
Για όλους τους υπόλοιπους, οι τελευταίοι μήνες μοιάζουν με έναν εφιάλτη και περιμένουν στωικά να ξυπνήσουν, να κοιτάξουν τριγύρω και όλα να είναι όπως πριν και τα δεινά του κορωνοϊού να έχουν χαθεί στο φαντασιακό επίπεδο των ονείρων. Καθοριστικό ρόλο για το ξύπνημα από τον εφιάλτη θα παίξει το πολυπόθητο εμβόλιο, για το οποίο αυτή τη στιγμή λαμβάνουν χώρα επικές εμπορικές μονομαχίες. Διότι η υγεία στον καπιταλισμό είναι εμπόρευμα και αυτός που την εμπορεύεται κερδοσκοπεί.
Όμως τούτο το ξύπνημα αργεί και το ξυπνητήρι που θα σημάνει τη λύτρωση δεν είναι σαφώς ρυθμισμένο. Υπάρχουν διάφορα ορόσημα που τίθενται από διαφορετικές οντότητες και όλες συγκλίνουν σε ένα απροσδιόριστο σημείο που βρίσκεται στο βάθος του χρονικού τούνελ. Όλοι κοιτούν προς το φως και μεταθέτουν τις ελπίδες και τις προσδοκίες τους σε ένα απροσδιόριστο μέλλον. Αλήθεια πως οραματιζόμαστε τελικά αυτό το μέλλον;
Στο μέλλον οι άνθρωποι δε θα πεθαίνουν ημερησίως κατά χιλιάδες, όχι μόνο λόγω αυτής της πανδημίας, αλλά ούτε λόγω έλλειψης πρόσβασης σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ούτε λόγω πείνας, ούτε λόγω δίψας, ούτε λόγω φτώχειας, ούτε λόγω εργατικών δυστυχημάτων, συνθήκες δηλαδή που υπάρχουν στις σύγχρονες κοινωνίες, αναπτυγμένων ή αναπτυσσόμενων χωρών, ανεξαρτήτως κορωνοϊού.
Στο μέλλον δε θα υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μέσα χαρτόκουτα, σε πεζοδρόμια και παγκάκια, δε θα υπάρχουν ουρές συσσιτίων και ανάγκη ύπαρξης φιλανθρωπικών οργανώσεων αλληλεγγύης, δε θα υπάρχουν επαίτες, είλωτες και ουρές ανέργων, δε θα υπάρχουν άνθρωποι που αναζητούν τροφή στα σκουπίδια, δε θα υπάρχουν παιδιά μακριά απ’ τα σχολεία, σε διασταυρώσεις και φανάρια. Δε θα υπάρχουν πρόσφυγες και ξεριζωμένοι μετανάστες με ή χωρίς χαρτιά. Δε θα υπάρχουν φράχτες και συρματοπλέγματα διακοσμημένα με σημαίες και άλλα σύμβολα ταξικής ειρήνης.
Στο μέλλον δε θα υπάρχουν θύματα ιμπεριαλιστικών πολέμων, δε θε αφανίζονται χώρες, δε θα κατεδαφίζονται πόλεις, δε θα υπάρχουν αιχμάλωτοι πολέμου και παράπλευρες απώλειες. Δε θα ξαναλειτουργήσουν στρατόπεδα συγκέντρωσης και κρεματόρια. Δε θα δολοφονούνται άνθρωποι επειδή έτυχε το χώμα που πατούν να κρύβει πετρέλαιο ή χρυσάφι.
Στο μέλλον δε θα υπάρχουν εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, πλούσιοι και φτωχοί, δούλοι και αφεντικά. Δε θα υπάρχουν άνθρωποι χωρίς δικαιώματα, δε θα υπάρχουν θύματα ρατσισμού, εκφοβισμού, μισογυνισμού, μισαλλοδοξίας, ομοφοβίας. Δε θα υπάρχουν εξαρτημένοι από ουσίες, άνθρωποι καταδικασμένοι σε θάνατο πάνω στο βωμό των κερδών των ναρκεμπόρων.
Στο μέλλον θα ζούμε στην κοινωνία που ο ψαράς θα γράφει ποιήματα και ο ποιητής θα ψαρεύει. Αν αυτό το μέλλον φαντάζει στα μάτια σας όμορφο και ιδανικό, τότε είναι στο χέρι σας να το κάνετε πράξη, είναι στα χέρια όλων μας να το μετατρέψουμε στο νέο μας παρόν. Αν αύριο επιστρέψουμε απλά στο σημείο που ήμασταν πριν την πανδημία, τότε το μόνο που θα έχουμε καταφέρει είναι να επιστρέψουμε στο παρελθόν, σε αυτό που δολοφονεί ανθρώπους, σε αυτό που δημιουργεί άστεγους, άπορους, καταπιεσμένους, σε αυτό που ευθύνεται για τις πανδημίες και σε αυτό που αδυνατεί να τις αντιμετωπίσει. Σε αυτό που γεννά, συντηρεί και αναπαράγει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Αν επιλέξατε να επιστρέψετε στο παρελθόν της “κανονικότητας” ο τρόπος είναι απλός, καθίστε υπομονετικά στους καναπέδες και περιμένετε. Αν επιλέξατε να κάνετε ένα βήμα εμπρός τότε περπατάτε ήδη στο δρόμο μας, είστε ήδη κομμάτι της διεθνούς παλλαϊκής προσπάθειας για την ανατροπή και κρατάτε στα χέρια σας το σχοινί με το οποίο θα ξελασπώσουμε το μέλλον και θα το τραβήξουμε πιο κοντά στο παρόν μας. Το μέλλον που επιλέξατε περιγράφεται απλά και κατανοητά σε ένα μικρό κόκκινο βιβλίο εξήντα μόλις σελίδων με τίτλο “Το Πρόγραμμα του ΚΚΕ”. Κάντε το βήμα τώρα!
