Επειδή ο πόνος τους είναι τόσο πολύς για την εξαθλίωση που μας έχουν προκαλέσει και που ασύστολα και φασιστικά συνεχίζουν να μας επιβάλουν, μπορεί αυτοί οι άθλιοι να εμφανιστούν με θράσος στο μέλλον και να μας ζητήσουν χρηματική ικανοποίηση για τις «ψυχικές αλγηδόνες» που ένιωσαν με την επιβολή των μνημονίων της εξαθλίωσής μας.Δημήτρης Καντ.
Έγραφε ο Στέφανος Σαχλίκης, εκείνος ο πρωτοπόρος κρητικός ποιητής του μεσαίωνα:
«Διατὶ ἂν οὐκ ἔχει δύναμη ἡ πολιτικὴ νὰ βλάψη,
γίνεται τάχα ταπεινή, συσφίγγεται νὰ κλάψη·
ἀμὲ ὅνταν ἔχει δύναμιν, γυρεύει νὰ σὲ βλάψη
και, ἂν ἠμπορῆ, συζώντανον στὸν Ἅδη νὰ σὲ θάψη»
Φυσικά, στο μεσαιωνικό κρητικό ιδίωμα «πολιτική» σήμαινε πόρνη, και μ’ αυτή την έννοια χρησιμοποιούσε τη λέξη ο Σαχλίκης στην ποίησή του. Μόνο που όσα έλεγε εκείνος για τη συμπεριφορά της γυναίκας που προσφέρει επαγγελματικά και έναντι αμοιβής τις ερωτικές της υπηρεσίες ταιριάζουν πολύ περισσότερο, αν όχι αποκλειστικά, στους επαγγελματίες πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης. Άλλωστε, αυτοί οι ίδιοι έχουν αυτοχαρακτηριστεί πόρνες εδώ και κάποια χρόνια:
«Ήµασταν σαν τις πόρνες µετά την πρώτη τους φορά» έλεγε στο “Βήµα της Κυριακής” (16 Οκτωβρίου 2011) κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ αναφερόμενος στα µέλη του Υπουργικού Συµβουλίου την ηµέρα της συνεδρίασης για την επικύρωση του µνηµονίου στις 5 Μαΐου 2010. «Κοιτάζαµε ο ένας τον άλλον και ήµασταν όλοι χλωµοί», λέει. «Αισθανόµασταν µεγάλη ντροπή, αφού δεν µπορούσαµε να πιστέψουµε ότι εµείς, το ΠΑΣΟΚ, οδηγήσαµε την Ελλάδα στο ∆ΝΤ και τεµαχίσαµε µισθούς και συντάξεις». Και κατέληγε: «Από τότε έχουµε εκπορνευτεί πλήρως. Έχουµε κάνει τα ίδια πράγµατα πολλές φορές χωρίς να αισθανόµαστε ίχνος ντροπής».
Δεν ξέρω αν οι πόρνες έχουν αισθανθεί έτσι όπως τις παρουσιάζει ο υπουργός του ΠΑΣΟΚ που δήλωσε τα παραπάνω… Είμαι βέβαιος, όμως, ότι τις προσβάλλει όταν τις παρομοιάζει με τον ίδιο και τους άλλους συνεργούς του στην τότε κυβέρνηση. Γιατί οι πόρνες δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν άλλο με τις πράξεις τους όπως όλες οι αστικές κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα και που κατέστρεψαν με τα μνημόνιά τους την εργατική τάξη και τον ελληνικό λαό (χαμηλόμισθους, συνταξιούχους, νεολαία, φτωχούς αγρότες…). Κι ας μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε διακηρύξει πριν γίνει κυβέρνηση ότι θα έσκιζε αμέσως με ένα νόμο τα μνημόνια. Ίσως κι αυτοί «εκπορνεύτηκαν», όπως οι παραπάνω του ΠΑΣΟΚ, και «χωρίς να αισθάνονται ίχνος ντροπής» για τις ψευδείς προεκλογικές διακηρύξεις τους, ψήφισαν μαζί με όλους τους άλλους αστούς πολιτικούς το τρίτο μνημόνιο, που ο ΣΥΡΙΖΑ το εφάρμοσε μαζί με τα δύο προηγούμενα. Κι όπως δήλωσαν ο πρωθυπουργός και τα στελέχη του, το έκαναν με λύπη τους και ενάντια στις ηθικές και πολιτικές αριστερές τους αρχές, αλλά αναγκάστηκαν να το πράξουν για να μας σώσουν… Με άλλα λόγια, εννοούν πως εκπορνεύτηκαν εξαιτίας μας και θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να προσφύγουν στα δικαστήρια, ζητώντας μεταξύ άλλων αποζημίωση για ηθική βλάβη. Άλλωστε, δεν θα είναι η πρώτη φορά.
Δεν ξέρω αν κάποια πόρνη προσέφυγε ποτέ στα δικαστήρια για να ζητήσει αποζημίωση για «ηθική βλάβη». Δεν το ξέρω, αν και θα μπορούσα να σκεφτώ αρκετές περιπτώσεις στις οποίες θα είχε κάθε δικαίωμα να απαιτήσει δικαστικά κάτι τέτοιο. Ίσως όμως και να ντράπηκε να ασκήσει ένα τέτοιο δικαίωμά της. Υπήρξε, όμως, ένας ικανός αριθμός παλαιότερων και σύγχρονων αστών πολιτικών που προσέφυγαν τις προάλλες στη Δικαιοσύνη και ζήτησαν μαζί με τις άλλες απαιτήσεις τους αποζημίωση για… «ηθική βλάβη».
Σύμφωνα με το νόμο (Α.Κ. 932) «Σε περίπτωση αδικοπραξίας, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη κατά την κρίση του χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Αυτό ισχύει ιδίως για εκείνον που έπαθε προσβολή της υγείας, της τιμής ή της αγνείας του ή στερήθηκε την ελευθερία του. Σε περίπτωση θανάτωσης προσώπου η χρηματική αυτή ικανοποίηση μπορεί να επιδικαστεί στην οικογένεια του θύματος λόγω ψυχικής οδύνης».
Ας μη νομίσει, όμως, ο λαός που βλάφτηκε, για παράδειγμα, περιουσιακά και στην υγεία του (η φτώχεια κι η αρρώστια πάνε συνήθως μαζί) από όσα εγκληματικά διέπραξαν οι «εκπορνευμένοι» αστοί πολιτικοί σε βάρος του ότι μπορεί να προσφύγει στη δικαιοσύνη ζητώντας ηθική βλάβη, επειδή πετάχτηκε άνεργος στο δρόμο ή αρρώστησε στο Σύστημα Θανάτου που λέγεται, κατ’ ευφημισμό, «Σύστημα Υγείας». Όλοι αυτοί οι αστοί πολιτικοί απλώς προστάτεψαν το καπιταλιστικό σύστημα για να σε πετάνε οι καπιταλιστές εύκολα στο δρόμο και για να πραγματοποιούν τα σκάνδαλά τους οι φαρμακευτικές εταιρίες, συνεργώντας με αστούς πολιτικούς και δωρολήπτες γιατρούς. Οι εκπορνευμένοι, όμως, αστοί πολιτικοί μπορούν ευλόγως να προσφεύγουν στα δικαστήρια και να ζητούν χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη, επειδή, προφανώς, βλάφτηκε για το καλό μας η τιμή τους.
Γι’ αυτό, το αίσχος των διεκδικήσεων κάποιων εκατομμυρίων εκ μέρους των αστών αυτών πολιτικών δεν μου προξενεί καμιά κατάπληξη. Για το μόνο που κάπως διερωτώμαι είναι αυτή η απαίτησή τους για χρηματική ικανοποίηση λόγω της… «ηθικής βλάβης» που έχουν υποστεί. Κι επειδή δεν είμαι ούτε δικηγόρος ούτε δικαστής, κοίταξα το άρθρο 932 του αστικού κώδικα (περί ηθικής βλάβης), το οποίο παρέθεσα στην προηγούμενη παράγραφο, και προσπάθησα να καταλάβω τη «λογική» βάση αυτής της ανήθικης απαίτησής τους. Ποια βλάβη έχουν υποστεί στην υγεία (!), στην τιμή ή στην… αγνεία τους (!!!) από τα καθυστερούμενα; (Προφανώς, ο αστικός αυτός κώδικας ως νόμος του 1941 αφορούσε την τιμή και την αγνεία των παρθένων.) Και τέλος ποιος τους στέρησε την ελευθερία να… χειροκροτούν και να ψηφίζουν υπέρ της εξαθλίωσης του λαού και του ξεπουλήματος της χώρας; Κι όμως: Όπως φαίνεται από τις δικαστικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί υπέρ τους, φαίνεται τελικά ότι οι δικαστές αναγνώρισαν πως αυτοί οι επαγγελματίες έχουν υποστεί ηθική βλάβη, γι’ αυτό και τους επιδίκασαν διάφορα ποσά. Το γιατί δεν το γνωρίζω. Γι’ αυτό αναζήτησα να βρω κάποια μελέτη που να με διαφωτίσει κάπως πάνω στο θέμα. Και να πού κατέληξα.
Οι δικαστές, λέει, έχουν διευρύνει κάπως την έννοια της ηθικής βλάβης και επιδικάζουν κάποια χρηματική ικανοποίηση ως «τίμημα των αλγηδόνων», με άλλα λόγια των «ψυχικών πόνων», που δοκίμασε το θύμα που υπέστη τη ζημιά. Κι αυτό μ’ έκανε να τρομάξω. Θυμήθηκα πόσες φορές και πόσο συχνά όλοι αυτοί οι αστοί πολιτικοί που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν έχουν εκφράσει, λες κι είναι θύματα, τον πόνο τους για τα μέτρα που παίρνουν σε βάρος μας. Και σκέφτηκα ότι, επειδή ο πόνος τους είναι τόσο πολύς για την εξαθλίωση που μας έχουν προκαλέσει και που ασύστολα και φασιστικά συνεχίζουν να μας επιβάλουν, μπορεί αυτοί οι άθλιοι να εμφανιστούν με θράσος στο μέλλον και να μας ζητήσουν χρηματική ικανοποίηση για τις «ψυχικές αλγηδόνες» που ένιωσαν με την επιβολή των μνημονίων της εξαθλίωσής μας.
Δημήτρης Καντ.
Απόγονος Ιώνων, με αίμα νοθευμένο ασιατικό, αλλά σίγουρα κόκκινο. Κι όταν η σκέψη βούτηξε στο αίμα, βάφτηκε κόκκινη και πια δε μεταλλάσσει...
