αντί για φόρους, για τους φίλους σας, τους μονοπωλιακούς ομίλους και τους μεγαλομετόχους τους, ετοιμάζετε νέες φοροαπαλλαγές, νέες παροχές, ακόμα περισσότερο ζεστό χρήμα.
Η στάση της ΕΕ δεν μεταλλάχθηκε τα χρόνια αυτά της κρίσης.
Ανέκαθεν ήταν μονόδρομος μόνο για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.
Τόσο σε συνθήκες ανάπτυξης, όσο και σε συνθήκες κρίσης η ΕΕ αποτελεί οργανισμό στον οποίο την εξουσία την έχουν τα μονοπώλια, είναι ο ευρωπαϊκός χωροφύλακας, να το πούμε αλλιώς, των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Η ΕΕ δεν άλλαξε στάση απέναντι και στον ελληνικό λαό, όπως κοροϊδεύει ο πρωθυπουργός, που έλεγε στην προηγούμενη συνεδρίαση.
Οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι της ελληνικής κυβέρνησης υλοποιούν στη χώρα τους τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα.
Πρώτος και καλύτερος ο Γάλλος φίλος της κυβέρνησης σήμερα, ο Ολάντ, που έχει απέναντί του το σύνολο του γαλλικού λαού που κινητοποιείται ενάντια στα νέα αντεργατικά μέτρα που αφορούν βέβαια επόμενες γενιές γιατί στόχο έχουν να εξασφαλίσουν ακόμα πιο ευέλικτο, φτηνό εργατικό δυναμικό για το μεγάλο κεφάλαιο.
Οι εργαζόμενοι στη Γαλλία στρέφονται ενάντια στο νόμο της γαλλικής κυβέρνησης που διευκολύνει δραστικά τις απολύσεις, διευρύνει τα περιθώρια της μεγάλης εργοδοσίας να προσαρμόζει τα ωράρια εργασίας στις εκάστοτε ανάγκες της στη λογική της "διευθέτησης" ωρών εργασίας, όπως έχει γίνει σε άλλες χώρες -και στην Ελλάδα- αναβαθμίζει τις επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας, αχρηστεύοντας ουσιαστικά τις κλαδικές ΣΣΕ.
Κι αυτό το αντεργατικό έκτρωμα, η κυβέρνηση Ολάντ δεν θα το περάσει και από τη Βουλή, αλλά θα το νομοθετήσει με Προεδρικά Διατάγματα. "Μ' όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις", κύριε Τσίπρα.
Γι' αυτό ο Ολάντ αλλά και οι υπόλοιποι στην ΕΕ, ο Σόιμπλε, το μεγάλο κεφάλαιο, δίνουν τα εύσημά τους τώρα στην κυβέρνηση, γι' αυτό σας στηρίζουν, αφού υλοποιείτε και ψηφίζετε όλα τα μέτρα που εισηγούνται αυτοί και από κοινού βέβαια στο Eurogroup μετά τα αποφασίζετε κι εσείς.
Προωθείτε το νέο ΤΑΙΠΕΔ με το οποίο παραδίδετε στα ντόπια και ξένα μονοπώλια ακίνητα-φιλέτα και κρατικές επιχειρήσεις. Στόχος σας είναι να δημιουργήσετε νέα πεδία κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά τους. Νέες απώλειες θα έχουν μόνο τα φτωχά λαϊκά στρώματα που θα πληρώνουν ακόμα πιο αυξημένο το νερό, τις μεταφορές, τις συγκοινωνίες.
μας απαντάτε πως έρχεται το νέο ΕΣΠΑ, πως θα πέσουν στην αγορά 2 δισ. ευρώ μέσα στο 2016 και πως εξασφαλίζετε 5 δισ. πρόσθετους πόρους απ' τους δανειστές για την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών.
Ποιον κοροϊδεύετε άραγε; Η μερίδα του λέοντος του νέου ΕΣΠΑ αφορά τους φίλους σας, τους ομίλους, τους μεγαλομετόχους τους.
Ισχυρίζεστε πως τα προβλήματα των εργαζομένων θα λυθούν απ' την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Κοροϊδεύετε διπλά. Από πουθενά δεν προκύπτει πως η οικονομία της Ελλάδας θα απογειωθεί γρήγορα την επόμενη περίοδο.
Ακόμα περισσότερο αν σκεφτεί κανείς τα αρνητικά σημάδια που φαίνονται στη διεθνή οικονομία και το πόσο "ανοικτή" είναι η ελληνική καπιταλιστική οικονομία σε τέτοιες διεθνείς εξελίξεις.
Αλλά ας κάνουμε το δικηγόρο του διαβόλου. Ας υποθέσουμε ότι η περιβόητη ανάπτυξή σας έρχεται και μάλιστα ταχύτατα όπως λέτε.
Τι θα κερδίσουν οι εργαζόμενοι; Αυτό πρέπει να αφορά όλους. Θα πάρουν πίσω τις εργασιακές σχέσεις, τους μισθούς που έχασαν, την εξαντλητική φορολογία την οποία τους υποβάλλετε;
Οι φίλοι σας στο ΣΕΒ ζητάνε διάλυση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, μειώσεις μισθών, κατάργηση επιδομάτων.
Η ανάπτυξή σας περνά μέσα απ' την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Η υπόσχεση για προσέλκυση επενδύσεων που θα φέρουν δουλειές είναι υποσχέσεις πως κανένας αντεργατικός νόμος, απ' αυτούς που έχουν ψηφιστεί εδώ μέσα, δεν θα καταργηθεί. Κυρίως είναι υπόσχεση στο κεφάλαιο για την ολόπλευρη στήριξή του.
Για τις περίφημες ιδιωτικοποιήσεις... Σήμερα σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, ανεξάρτητα από τη μορφή, είναι γενικό το χαρακτηριστικό της μείωσης της κρατικής συμμετοχής. Οι αποκρατικοποιήσεις έχουν έδαφός τους την απελευθέρωση στις αγορές, υπηρετούν τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, σε συνθήκες βέβαια εδώ της ευρωενωσιακής αγοράς. Ο κρατικός επιχειρηματικός τομέας δεν αποτελεί μόνιμη κατάσταση, αλλιώς θα αντιστρατευόταν και την καπιταλιστική παραγωγή.
Οι αποκρατικοποιήσεις δίνουν την ευκαιρία στους εργαζόμενους να κατανοήσουν καλύτερα πώς πρέπει να βλέπουν από τη δική τους σκοπιά, των δικών τους συμφερόντων, το ζήτημα της ανάγκης κοινωνικοποίησης σήμερα της παραγωγής, το χαρακτήρα και το ρόλο του σημερινού δημόσιου τομέα.
Ακόμα κι αν μια επιχείρηση μείνει στο κράτος ή επανέλθει στο κράτος για διάφορους λόγους, δεν πρόκειται για καμιά πραγματική λύση του προβλήματος και για δικαίωση των αγώνων τους. Γιατί οι συνέπειες για αυτούς, και στο βαθμό εκμετάλλευσης και στην ανατροπή εργασιακών σχέσεων, στην Κοινωνική τους Ασφάλιση κλπ., θα εξακολουθούν να υπάρχουν και να έρχονται βέβαια και καινούργια μέτρα.
Ακόμα δηλαδή και αν κάποιες επιχειρήσεις μείνουν κρατικές, δεν είναι δυνατόν να ανατραπεί η γενική τάση, αφού αυτή αφορά όχι επιμέρους επιλογές της σημερινής κυβέρνησης ή των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά το ίδιο το σύστημα, το καπιταλιστικό σύστημα. Η διαπλοκή με το ιδιωτικό κεφάλαιο, είτε ελληνικό είτε ξένο, είναι δεδομένη, όπως δεδομένη είναι και η απελευθέρωση της αγοράς κ.ά.
Αλλά και η ΝΔ και τα άλλα κόμματα κινούνται ακριβώς στην ίδια κατεύθυνση. Αυτό το σύστημα και τις επιλογές της ΕΕ, υπηρετούν. Η κριτική είναι σε επιμέρους πλευρές. Γι' αυτό πότε εστιάζουν στο τίμημα μόνο αυτών των αποκρατικοποιήσεων, πότε βρίσκουν 1-2 διεφθαρμένους, λαμόγια και άλλο τι, για να συζητάμε εδώ μέσα εκτός απ' αυτά τα ουσιαστικά, για τα οποία σηκώνουν όλοι το χέρι τους εδώ, οι βουλευτές σας κυρίως σήμερα, και υπερψηφίζουν μέσα σε αυτή τη Βουλή για να ματώνει πάλι ο ελληνικός λαός, να υποφέρουν οι εργαζόμενοι, η φτωχολογιά.
Προετοιμάζει το έδαφος της καπιταλιστικής συσσώρευσης, εκεί όπου απαιτούνται μεγάλα κεφάλαια, με πολύ μεγάλο κίνδυνο στο κέρδος, όπως στις υποδομές, στην Ενέργεια και σε άλλους τομείς.
από την κατασκευή του ΤΑΡ, ωφελημένοι θα βγούνε οι επιχειρηματικοί όμιλοι και όχι οι εργαζόμενοι. Έτσι συμβαίνει σε αυτό εδώ το σύστημα.
Αυτό το αναγνωρίζουν όλοι, εκτός βέβαια από διάφορους καιροσκόπους, οπορτουνιστές - δεξιούς και "αριστερούς"- κατ' όνομα κομμουνιστές και αριστερούς, που βγάζουν φλύκταινες όταν ακούνε το ΚΚΕ να λέει καθαρά, ξάστερα ότι μόνον όταν ο λαός κατακτήσει πραγματικά τη δική του εξουσία, μπορεί να διασφαλίσει πλέρια και σε σωστή βάση την αμοιβαία επωφελή διακρατική συνεργασία στον ενεργειακό τομέα για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Στην πραγματικότητα, μόνο όταν έχεις χαράξει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποίηση των εγχώριων πηγών Ενέργειας και υποδομών, με την αποδέσμευση απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τέτοια έργα μπορεί να αξιοποιούνται με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία και όχι την κερδοφορία του κεφαλαίου και, εκτός των άλλων, να μην είναι και "εστία" ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Τα εγκαίνια του ΤΑΡ δείχνουν ακόμα το πόσο έωλες ήταν οι εκτιμήσεις εκείνων που υπόσχονταν πως τέτοια έργα θα γίνουν αντικειμενικά παράγοντες για τη σταθερότητα, την ασφάλεια, την ειρήνη των χωρών που εμπλέκονται σ' αυτούς.
Στο έργο εμπλέκονται Ελλάδα - Αλβανία, όμως αυτό δεν στάθηκε αιτία για να λυθούν τα προβλήματα στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, αναφέρομαι εδώ στα ζητήματα της ΑΟΖ. Αντίθετα, όλες οι ενδείξεις δείχνουν πως κινούμαστε το τελευταίο διάστημα στην αύξηση αμφισβητήσεων τέτοιου είδους.
Στο έργο εμπλέκονται Ελλάδα και Τουρκία βέβαια, όμως αυτό δεν στάθηκε ικανό να επιλύσει προβλήματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δεν στάθηκε ικανό να ανατρέψει την προκλητικότητα με την οποία η αστική τάξη της Τουρκίας, υπό την ηγεσία του Ερντογάν, εντείνει τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, τις αμφισβητήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο.
Τελευταία ο ΣΥΡΙΖΑ παραδίδει και μαθήματα αριστεροσύνης και ριζοσπαστισμού, πως «στις σημερινές δύσκολες συνθήκες» λέει, «αριστερό και ριζοσπαστικό δεν είναι να φαντασιώνεσαι μια ιδεατή κοινωνία» κτλ. άλλα τέτοια σχετικά που τα έχουμε ακούσει και εδώ μέσα από τον κ. πρωθυπουργό.
Φυσικά όλοι ξέρουν, και ο ελληνικός λαός που μας ακούει, ότι η διαφορά μας με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ότι παλεύουμε για μια άλλη ιδεατή κοινωνία, έτσι όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, με διαφορετικό τρόπο το κάθε κόμμα. Η διαφορά μας είναι ότι το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ παλεύει, μπορεί και να ματώνει δεν αντιλέγουμε, για την καπιταλιστική κοινωνία, γι' αυτό εδώ το σύστημα που είναι σάπιο, που είναι εκμεταλλευτικό, που το μόνο που έχει να δώσει είναι φτώχεια, ανεργία, πολέμους, παλεύει για τα ίδια που παλεύουν και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και άλλα αστικά κόμματα.
Ο κ. Τσίπρας παλεύει για να ξεπεράσει τις δυσκολίες του ο καπιταλισμός. Γι' αυτό διαχειρίζεται την κρίση του, γι' αυτό και λέει ότι η κοινωνία που παλεύει το ΚΚΕ δεν είναι εύκολο να έρθει, είναι "ιδεατή" κλπ...
Κι αφού δεν είναι εύκολο να έρθει, λέει στον εργάτη, στον άνεργο, στον αγρότη, στον αυτοαπασχολούμενο, μείνε εδώ στον καπιταλισμό, μάθε να ζεις, άλλος με τα λίγα, άλλος με το τίποτα, μη διαμαρτύρεσαι, μην παλεύεις έξω στους δρόμους, όπως σε λίγες ώρες κινητοποιούνται έξω εδώ απ' τη Βουλή συνδικάτα, εργαζόμενοι της Αθήνας και σε άλλες πόλεις της χώρας, για κάτι που δεν είναι εύκολο να έρθει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως και τα άλλα κόμματα της αντιλαϊκής διαχείρισης, σε τελευταία ανάλυση, παλεύει και μπορεί να ματώσει, το ομολογούμε, για να μην έρθει ποτέ η κοινωνία για την οποία παλεύει το ΚΚΕ.
Όμως το κοινωνικό σύστημα για το οποίο παλεύει το ΚΚΕ, δεν είναι φαντασίωση, δεν είναι μια απλή ιδέα, ένα όραμα. Είναι στόχος προς κατάκτηση. Από το 1917 άνοιξε αυτός ο δρόμος. Παρά τα προσωρινά πισωγυρίσματα, τα ιστορικά προσωρινά πισωγυρίσματα, σήμερα πλέον μπορούμε αξιοποιώντας την τεράστια αυτή πείρα -θετική και αρνητική- από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε τον 21ο αιώνα, να πούμε καθαρά ότι η πρόταση του ΚΚΕ μπορεί να υλοποιηθεί, να πάρει σάρκα και οστά και στην Ελλάδα του σήμερα και σε άλλες χώρες και αυτή μπορεί να είναι πραγματικά η νέα Ελλάδα, η νέα κοινωνία και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο».
