προς ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ επιστολή antivaro Ανάγνωσμα !!

Πρός Συριζαίους (του μόχθου και της εργασίας) 

Τα δυό σκουλήκια ... και άλλα τέρατα.

Κάποτε ήσουνα αριστερός ... με την ιδεολογία σου, την δράση σου, 

τα σέα σου, τα μέα σου ... μα και τις αμφιβολίες σου. 

Σκεφτόσουνα, μιλούσες, αντιδρούσες ... σε υπολογίζανε. 

Είχες πρόσωπο ... με κούτελο. Απεχθανόσουνα τον γλύφτη, το τσιράκι, τον παρατρεχάμενο της εξουσίας ... το παράσιτο ... οχι γιατί δεν μπορούσες να γίνεις τοιούτος, αλλά επειδή κατάφερες να μην γίνεις.

Και αν η ανάγκη σε ανάγκασε ... όλο και κάτι θα είχε μείνει μέσα σου ... για να σου ενοχλεί την ηρεμία σου. Ενα μικρό σκουλήκι ... που τά άφηνες να ζεί, που ήθελες να υπάρχει ... έτσι για τα μάτια της συνείδησης.

Ε ... τι διάολο ... αριστερός άνθρωπος.

Και με τη ζωή σου καλά τα κατάφερνες. Το σπιτάκι, το αμαξάκι, η δουλίτσα, η παρεούλα, η οικογένεια ... το έννοιωθες και το άλλο, το μεγάλο σκουλήκι που κατοικοεδρεύει μέσα σου. Εγώ με την αξία μου κι΄όχι με ξένες πλάτες ... όλα θα τ΄αβγατίσω και θα γενώ μεγάλος. Δύσκολο σκουλήκι αυτό.

Αλλά ... πίστευες στις πλάτες σου ... παρότι κάποιοι σού ΄λεγαν πως δεν πρόκειτε να γένεις μεγάλος αν δεν ξεζουμίσεις άλλους.

Δεν ήθελες όμως να τους πιστέψεις. Ομως αριστεροί ήταν και αυτοί.

Κάποτε ήρθε η καταστροφή ... και άρχισες να καταλαβαίνεις και να ζείς στο πετσί σου την έννοια του αναλώσιμου ανθρώπου.

Σκιάχτηκες ... θέλησες να κρυφτείς. Να σωθείς. Απο κάπου να πιαστείς.

Να σου δώσω μιά να σπάσεις αχ βρέ κόσμε γυάλινε και να φτιάξω μια καινούρια κοινωνία άλληνε. Αιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο αν ξυπνήσεις μονομιάς θα `ρθει ανάποδα ο ντουνιάς. 

Δεν μπορεί ... σου περάσαν απ΄το μυαλό όλα αυτά.

Τότε τρομοκρατήθηκες ... μήπως χάσεις, όχι εκείνα που είχες ... μα εκείνα που θάθελες ν΄άχεις. Σε σκιάξαν τα ονειρά σου τα παλιά. 

Τα ψεύτικα. 

Κοπήκαν τα ποδάρια σου.

Αριστερέ ... έκανες πίσω. Κόλωσες. Το ξέρεις πως άφησες το μεγάλο σκουλήκι να σε σιγοτρώει. Το μικρό ... το τσαλαπάτησες ... το μίσησες.

Αριστεροί ... δίχως το μικρό σκουλήκι !!! 

Το καταλαβαίνετε ... κατά βάθος δεν γουστάρετε τον εαυτό σας κι΄αυτό σας κάνει παράξενους, στριφνούς, κακότροπους. 

Αποστρέφεστε αυτό που δεν καταφέρατε να είστε ... τον άλλο σας εαυτό ... και ότι του μοιάζει.

Αριστερέ πιάστηκες τελικά από κάπου. 

Μαζί με άλλους, πολλούς. Ναι μάλιστα ... αριστερό φωνάζατε (κι΄ ακόμα φωνάζετε) ο ένας τον άλλον ... για να νοιώθεται καλύτερα.

Δεν το πήρες το πράμα στα χέρια σου. 

Ανάθεσες την δουλειά σε άλλους. Σε εκείνους που σού ΄ταξαν ... τα ψεύτικα ονειρά σου ... και πάλι και εύκολα και απλά. 

Ο εύκολος ο δρόμος ... που δεν είχε ποτέ καμμία ιστορία.

Οταν ο εργολάβος των ονείρων σου άρχισε να πετσοκόβει τα ταξίματα ... σάστισες ... έκανες ένα βήμα πίσω, ακόμα. 

Ετσι είναι η ζωή ... είπες. 

Ας είναι και λιγότερα.

Το μεγάλο σκουλήκι ... χόντραινε μέσα σου. Σε τύφλωνε.

Οταν ο εργολάβος των ονείρων ... σου εμφάνισε στην θέση αυτών που σου έταξε ... ένα τέρας, το δέχτηκες. 

Εκανες κι΄άλλο βήμα πίσω γιατί σου δειξε κι΄άλλο αγριώτερο που σε απειλεί. 

Και όπως έλεγε ένας Μάνος ... όταν συνηθίζεις το τέρας ... αρχίζεις να του μοιάζεις.

Ετσι είναι η ζωή. Δεν τελειώνουν τα τέρατα. Εχει κι΄ άλλα. 

Αριστερέ ... 

άφησες ένα σκουλήκι να σε ρίξει στο στόμα ενός τέρατος. 

Αριστερέ ... τσαλαπάτησες το λάθος σκουλήκι.

Ετσι είναι η ζωή. Και όπως έλεγε ένας Μίκης που έχει φάει την ζωή με την κουτάλα ... κάποιος πηγαίνει πίσω, πίσω, πίσω… κι όταν θα ακουμπήσει τον τοίχο ...

... γίνεται ή προδότης ή ήρωας.

Εκεί ακριβώς βρίσκεσαι τώρα αριστερέ.

23-7-2015 

Αριστερέ ... οι ηγέτες σου τόχουν διαβεί οριστικά το όριο και κανένας δεν βλέπει πουθενά ... τους ήρωες.

Μόνο βλέπει τους ηγέτες σου ... να δηλώνουν πως "δεν πιστεύουν" σε αυτό που θα σου κάνουν ... 

αλλά την έχουν υπογράψει την θυσία σου, 

για το "καλό" της "πατρίδας" !!!

Μιάς "πατρίδας" ... με σακάτη λαό ... της "πατρίδας" των άλλων !!! 

Μόνο βλέπει κάποιους άλλους απ΄τους ηγέτες σου ... να δηλώνουν πως "διαφωνούν" με αυτούς που σε θυσιάζουν ... αλλά τους στηρίζουν για το καλό της ίδιας "πατρίδας" ... των άλλων !!!

Μόνο βλέπει ηγέτες ... που θα σε σώσουν ή θα σ΄έσωζαν ... με τα σχέδια των εχθρών σου !!! 

Μόνο βλέπει ηγέτες ... ταμπουρωμένους στ΄οχυρό τους ... να πυροβολούν μόνο τον λαό και να κοκορεύονται πως κανείς δεν είναι πιό αριστερός απο αυτούς !!!

Μόνο βλέπει τους ηγέτες που σε κορόιδεψαν αισχρά ... να τολμούν ακόμα να σου δίνουν"εγγυήσεις" πως θα παλέψουν για το συμφέρον σου !!!

Μόνο βλέπει ηγέτες ... να ξευτιλίζουν μπροστά στα μάτια σου ... 

την αριστερή σου ύπαρξη. 

Μόνο βλέπει τους ηγέτες ... να "μετανοιώνουν" που συνυπογράφουν την σφαγή σου με τους εκβιαστές, με τους πραξικοπηματίες !!! 

Δεν μετανοιώνουν αριστερέ ... την λεία μοιράζουν !!! 

Μόνο βλέπει ηγέτες ακόμα και την ύστατη ώρα να σε τρομάζουν ... πως αν αυτοί αποτύχουν... σειρά θα έχουν τα άλλα τέρατα της ιστορίας ... τα μαύρα τα φοβερά !!! 

Και το κάνουν την ίδια στιγμή ... που συνυπογράφουν συμβόλαια με τους εκτροφείς αυτών των τεράτων. 

Αριστερέ οι ηγέτες σου ... τα έχουν "βρεί" με τους θηριοδαμαστές των μαύρων τεράτων. 

Οταν τα ξαμολύσουν θα είναι συνυπεύθυνοι !!! Η ιστορία αυτό μας δείχνει !!! 

Δεν θέλουν μόνο να σε φοβίσουν !!! Δεν θέλουν μόνο να συνηθίσεις άλλο ένα τέρας !!!

Να σε τυφλώσουν θέλουν !!! Να μην δείς το δικό σου δρόμο.

Να σε κάνουν συνένοχο θέλουν !!! 

Μόνο ένα πράμα τους τρομάζει. Να δείς τον πραγματικό στόχο. 

Τώρα ... όσο είναι νωρίς ... πριν προλάβουν να σε γονατίσουν, να σε εξαθλιώσουν.

Το έχουν μάθει καλά το κόλπο. Αν σε καταφέρουν να σκύψεις ... ξέρουν πως το έχουν κερδίσει το παιχνίδι.

Ξέρουν πως τότε θα έχουν να κάνουν ... ή με ένα λαό παραλυμένο ... ή με ένα λαό που θα αντιδράσει "αρρωστημένα" !!!

Αριστερέ οι ηγέτες σου ... έχουν κάνει τα πάντα ... και για τα δυό σενάρια. 

Να και το plan A ... να και το Plan B !!! 

Ολα τα σχέδια έτοιμα ... σε περιμένουν.

23-7-2016

Αριστερέ πέρασε ένας χρόνος ακόμα της αριστερής κυβέρνησης, της δικιά σου κυβέρνησης, εκείνης που ένα απο τα εκατό που έλεγε ... να έκανε, πάλι θα ήσουν ευχαριστημένος. 

Κι΄όμως αυτό το ένα απο τα εκατό ... δεν υπάρχει πουθενά αριστερέ. 

Αντί γι΄αυτό ... σου φόρτωσαν στο κεφάλι καμμιά κατοστή ακόμα ξυράφια που σκίζουν τη ζωή σου αδιάκοπα. 

Προχτές μάλιστα, στη Βαρσοβία, σχεδόν υπέγραψαν την θανατική πλήν ένδοξη καταδίκη του παιδιού σου και ας το έκρυψαν τα κανάλια της διαπλοκής παρεούλα με τους ηγέτες σου ...

... και σύ ακόμα περιμένεις το ένα απο τα εκατό !!! 

Το ξέρουν οτι το περιμένεις ... σε ξέρουν καλά επειδή καθοδηγούν το μυαλό σου ... και φρόντισαν να στο προσφέρουν, να το κατασκευάσουν ... ειδικά για σένα. 

Απλή αναλογική το βάφτισαν και ας ξέρουμε όλοι πως δεν είναι. 

Παρόλα αυτά εσύ ... τσιμπάς και πάλι ... "έστω κάτι είναι κι΄αυτό" μας λές ... χωρίς να βλέπεις πως απο τον παλιό αγωνιστή έχεις μεταμορφωθεί σε ένα άβουλο άνθρωπο μειωμένων απαιτήσεων. 

Απ΄τον παλιό σου καλό εαυτό έχει μείνει μόνο ... ένας ηλίθιος εγωισμός που σε κρατάει καθηλωμένο ... στην καταστροφή σου. 

Αριστερέ τρίβουν τα χέρια τους με την περιπτωσή σου. 

Πέτυχαν ... αυτό που επιδίωκαν. 

Να σε κάνουν να αντιδράς αρρωστημένα. 

Δεν τους φτάνει να μην τους ενοχλείς και να μην τους εμποδίζεις, τώρα πιά δεν τους αρκεί να σε παραλύσουν ... σε έχουν κάνει ήδη συνένοχο. Συνένοχο στον κατήφορο με τα μαύρα τέρατα !!! 

Εκεί ακριβώς βρίσκεσαι τώρα "ένδοξε αντιφασίστα"

https://antivaro-for-marx-and-lenin.blogspot.gr/2016/07/5-23-7-2016.html#more

Ξύπνα ... πριν σε καταπιεί ο εφιάλτης.

Επισημάνσεις: Viva La Revolucion
Το σκίτσο του Ι. Βάη Απ' το Ριζοσπάστη !!

οι πραγματικοί έξαμηνίτικοι εξόριστοι (φωτό)

Χρήστος Ζουλιάτης:

~~~ ΑΛΛΟ ΤΡΙΚΕΡΙ ΚΑΙ ΑΗ ΣΤΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ Paris mon amour ~~~

Όταν λέμε «έξαμηνίτικος εξόριστος», εννοούμε ΑΥΤΟ ρε ηλίθιε.

 Υπάρχει μια περιοχή που λέγεται Τρίκερι, 

όπου πάνω από 230 ήταν τα παιδιά 

(ανάμεσα τους και 70 μωρά) 

που εξορίστηκαν με τις μανάδες τους και όταν τον Σεπτέμβρη του 1953 έκλεισε το στρατόπεδο γυναικών στο Tρίκερι, 

οι εξόριστες με τα παιδιά τους μεταφέρθηκαν στον 'Aη-Στράτη, που αποτέλεσε τον αποκλειστικό τόπο εξορίας έως τις αρχές του 1963(!!!), 

όταν αποχώρησαν και οι τελευταίοι εκτοπισμένοι. 

Και αυτούς τους τόπους εξορίας, τους δημιούργησε η παράταξή σου.

Και μερικά νούμερα για να μαθαίνουν τα «εξαμηνίτικα εξόριστα»:

 Το 1951 οι εκτοπισμένοι στον Αη- Στράτη ήταν περίπου 3.000, ενώ τον Απρίλιο του 1952 μειώθηκαν στους 2.000. 

Η μείωση συνεχίστηκε και στα επόμενα χρόνια. 

Το 1955 καταγράφηκαν 950 άτομα, από τα οποία το 1956 είχαν μείνει 820. 

Το 1959 οι εξόριστοι έφθαναν τους 470.

Πως τον θέλετε τον Κομμουνιστή ; ;

Ανάμεσα στις απόψεις που με τόση κουτοπονηριά διαδίδουν οι διάφοροι καλοθελητές επαναστάτες του καναπέ, 

ανιστόρητοι και αγράμματοι καθώς είναι, 

η πιο αηδιαστική είναι εκείνη για το πως πρέπει να είναι ο κομμουνιστής:

1.Ο κομμουνιστής πρέπει να είναι ρακένδυτος γιατί είναι ένα είδος ερημίτη,

2.Να ζει σε παγκάκια ή σε υπόγεια

3.Ο κομμουνιστής πρέπει να τρώει φακές γιατί τα κοψίδια είναι για τους πλούσιους, το ιδανικό θα ήταν να τρώει ακρίδες χωρίς μέλι(βλ1)

4.Ο κομμουνιστής πρέπει να πηγαίνει με τα πόδια στη δουλειά, για να δίνει το καλό παράδειγμα,

5.Ο κομμουνιστής πρέπει να τους σώσει ενώ αυτοί θα κάνουν διακοπές,

6.Ο κομμουνιστής πρέπει να περάσει από το σπίτι τους να τους πάρει από το χεράκι,

7.Ο κομμουνιστής πρέπει να τους λέει αυτά που θέλουν να ακούσουν με τρόπο που να καταλαβαίνουν και τα νήπια,

8.Ο κομμουνιστής πρέπει να είναι ο κομπάρσος σε μιούζικαλ του Δαλιανίδη,

9…Βάζει ο καθείς ότι νομίζει…

Ο κομμουνιστής είναι αυτός που μέσω της οργανωμένης πάλης, στην κοινωνία και τον εργασιακό του χώρο παλεύει να καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. 

Παλεύει για να έχουν όλοι όσοι συνεισφέρουν με τη δουλειά τους στην παραγωγή αγαθών, στη διανομή τους, στην υγεία, στην παιδεία, παντού, 

να έχουν στέγη που να καλύπτει με άνεση, να έχουν να ντυθούν ζεστά, να διατρέφονται σωστά με ότι επιθυμούν, να έχουν άνετα και γρήγορα μέσα μαζικής μεταφοράς για να μην χρειάζεται να καλύπτουν την ανάγκη τους για μετακίνηση με το ΙΧ.

Να μπορούν όλοι να χαίρονται τις ομορφιές της πατρίδας μας έχοντας εξασφαλισμένο το δικαίωμα των διακοπών

Το καλό παράδειγμα ο κομμουνιστής το δίνει με τις εκατοντάδες εκδικητικές απολύσεις και διώξεις που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια.

Το καλό παράδειγμα ο κομμουνιστής το δίνει με την δράση του, όταν βάζοντας στην άκρη την προσωπικότητα του και μπροστά το δίκιο της τάξης για να σου δώσει την ανακοίνωση να τη διαβάσεις, εσύ στραβομουτσουνιάζεις γιατί τον θεωρείς βαρετό.

Θα τρόμαζες αν καταλάβαινες πόσο βαρετό θεωρεί εσένα κουτοπόνηρε…

ΜΠΟΥ!

Αναδημοσίευση από Στρυχνίνη Με τίτλο Πως τον θέλετε τον κομμουνιστή σας;

H Φωτό του Σφου Γιώργου Φαρσακίδη στο λεύκωμα ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ 

απαλλοτριωθείσα απ' το Ατέχνως 

καλό Μήνα !!

Το «νέο κοινωνικό κράτος» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού την προηγούμενη Τετάρτη και μάλιστα με απευθείας μετάδοση της ομιλίας του από την κρατική τηλεόραση στη συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Κοινωνικής Πολιτικής (ΚΥΣΚοιΠ), 

δεν συνιστούν ούτε μέτρα ανακούφισης των «αδυνάτων», όπως ισχυρίζονται τα φιλικά του Μέσα Ενημέρωσης, αλλά και ο ίδιος, ούτε κινούνται στον αντίποδα της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων όπως υποστήριξε. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει.

Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν είναι μια ακόμα απόπειρα της κυβέρνησης να «διαχειριστεί» τη διογκούμενη δυσαρέσκεια από την άσκηση της αντιλαϊκής πολιτικής 

και κυρίως να εθιστεί ο λαός να επιβιώνει με όσα γίνεται λιγότερα, να αποδεχτεί την απώλεια των δικαιωμάτων του, να συμβιβαστεί με τη φτώχεια και την ανέχεια ως «αναγκαίο κακό», ως «ανωτέρα βία» που απέναντί της δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα άλλο, παρά κάποια ψίχουλα για τους πιο εξαθλιωμένους και αυτά με το σταγονόμετρο.

Οι εξαγγελίες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ είναι πανομοιότυπες με όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων στη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης και αποτελούν την «άλλη όψη» της αντεργατικής επίθεσης, της λεηλασίας του λαϊκού εισοδήματος. 

Το απαραίτητο «συνοδευτικό» της σκληρής ταξικής πολιτικής που εφαρμόζεται σε βάρος των εργατικών και λαϊκών νοικοκυριών, την ώρα που ο χορός των ενισχύσεων προς τις τράπεζες, τα μονοπώλια και τα άλλα ευαγή ιδρύματα του κεφαλαίου καλά κρατεί.

Και βέβαια είναι εξίσου παραπλανητικός και ανυπόστατος ο ισχυρισμός του πρωθυπουργού ότι όλα αυτά είναι στοιχεία για «την ανασυγκρότηση του Κοινωνικού Κράτους».

 Το κράτος που έχουμε και πριν την κρίση και μέσα σε αυτήν, ήταν και είναι βαθιά ταξικό και εχθρικό προς τα λαϊκά δικαιώματα. 

Οι όποιες κατακτήσεις των εργαζομένων δεν ήταν και δεν είναι αποτέλεσμα μιας κοινωνικής πολιτικής υπέρ των λαϊκών στρωμάτων από το καπιταλιστικό κράτος, αλλά αποτέλεσμα των αγώνων, των διεκδικήσεων και εντέλει απόρροια του εκάστοτε συσχετισμού δύναμης. 

Γι' αυτό και η αναπλήρωση των απωλειών η κατάκτηση νέων δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, μπορεί να γίνει μόνο με σκληρή πάλη, κόντρα σε αυτό το κράτος και στην πολιτική που εφαρμόζεται από τις κυβερνήσεις που το υπηρετούν.

Απ' αυτή την άποψη, δεν είναι τυχαίο που στην «αναστύλωση του Κοινωνικού Κράτους» και στους 7 πυλώνες του, που παρουσίασε ο Αλ. Τσίπρας, ενέταξε σκληρές αντιλαϊκές παρεμβάσεις, όπως η ψήφιση του νόμου - λαιμητόμου για το Ασφαλιστικό και τη νέα επιδρομή που ετοιμάζει η συγκυβέρνηση σε συνεργασία με το κουαρτέτο και τους «κοινωνικού εταίρους» για τα Εργασιακά. 

Δηλαδή, νόμους καραμπινάτους κατά των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, η συγκυβέρνηση τους θεωρεί και τους σερβίρει ως πυλώνες του νέου Κοινωνικού Κράτους, που επιδιώκει μάλιστα να ανασυστήσει. 

Να γιατί υποστηρίζουμε ότι αυτό που πραγματικά επιχειρεί η κυβέρνηση και με αυτήν την παρέμβασή της, είναι να εθίσει τους εργαζόμενους στην αποδοχή των απωλειών που μέχρι τώρα είχαν και των νέων που σχεδιάζονται σε βάρος τους, όπως στην περίπτωση των Εργασιακών.

Ετσι, ο πρωθυπουργός τον νόμο 4387 που ψήφισε η κυβέρνησή του τον περασμένο Μάη, ως απόρροια των δεσμεύσεων που ανέλαβε με το 3ο μνημόνιο 

(με τον οποίο κατακρεουργούνται όλες οι νέες κύριες συντάξεις, λεηλατούνται οι επικουρικές, καταργήθηκε το ΕΚΑΣ, περικόπηκε η κρατική χρηματοδότηση, «έσπασε» η κύρια σύνταξη σε «εθνική» και «ανταποδοτική» με αποτέλεσμα η όποια εγγύηση και χρηματοδότηση του κράτους να περιορίζεται μόνο στο πρώτο τμήμα, αυξήθηκαν οι εισφορές στα Ταμεία κ.λπ.,) 

όλες αυτές οι τεράστιες ανατροπές που έσβησαν και τα τελευταία ψήγματα της «κοινωνικής Ασφάλισης» και της «αλληλεγγύης» είχαν απομείνει στο σύστημα, ο πρωθυπουργός χωρίς καμία αιδώ τις μετέτρεψε σε «μια πολύ σημαντική κατάκτηση»!

 Και αυτό γιατί, όπως είπε, πέτυχε «την απόλυτη προστασία των κύριων καταβαλλόμενων συντάξεων...». 

Αυτά ξεστομίζονται την ώρα που το εισόδημα των συνταξιούχων λεηλατείται και νέες περικοπές εγκαινιάζονται πάνω στις παλιές, ενώ οι «αυτόματοι κόφτες» που προβλέπονται καραδοκούν ανά πάσα στιγμή να τεθούν σε λειτουργία.

Προφανώς για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν έχει σημασία η κατάργηση του ΕΚΑΣ, η νέα περικοπή στις επικουρικές, η μείωση των μερισμάτων στους δημόσιους υπαλλήλους, η παραπέρα περικοπή των εφάπαξ, αφού δεν μειώθηκαν οι κύριες συντάξεις... 

Συντάξεις που έτσι και αλλιώς είχαν περικοπεί μέχρι και 40% τα προηγούμενα χρόνια, ενώ προβλέπονται και νέες τα επόμενα χρόνια μέσω της λεγόμενης «προσωπικής διαφοράς». 

Βλέπετε, αν αρπάζεις το εισόδημα του συνταξιούχου από τη δεξιά τσέπη και όχι από την αριστερή - καθότι έχουμε αριστερή κυβέρνηση - ο συνταξιούχος πρέπει να νιώσει ανακουφισμένος. 

Ο πρωθυπουργός παρέπεμψε στη συμφωνία με τους θεσμούς για περικοπές στην Ασφάλιση 1% του ΑΕΠ έως το 2018, δηλαδή 1,8 δισ. ευρώ και υποστήριξε πως η κυβέρνηση με τη «διαπραγματευτική πολιτική και την επιμονή για μια δίκαιη αναδιανομή επέβαλαν την προστασία για άθροισμα συντάξεων έως 1.300 ευρώ το μήνα». 

Πράγματι με το νόμο - λαιμητόμο η κυβέρνηση δεν έκοψε 1,8 δισ. ευρώ, αλλά συνυπολογίζοντας και τις απώλειες για το 2019, σύμφωνα με την Εκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, θέρισε 8,234 δισ. ευρώ (!) από συνταξιούχους και ασφαλισμένους. 

Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης και της επιμονής της κυβέρνησης με τους θεσμούς. 

Αποτελέσματα που θα είναι ακόμα χειρότερα στο μέλλον όταν αρχίζουν να μετράνε σωρευτικά οι συνέπειες του αντιασφαλιστικού νόμου και μάλιστα στους νέους συνταξιούχους.

Κάνοντας το μαύρο - άσπρο

Το είδος αυτής της προπαγάνδας να βαφτίζεις το έγκλημα ως «θείο δώρο», έχει γίνει οργανικό τμήμα του δημόσιου λόγου της κυβέρνησης. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι στα παραπάνω «επιτεύγματα» ο πρωθυπουργός πρόσθεσε και την εκταμίευση των εφάπαξ που η καταβολή τους έχει παγώσει από το 2013. 

Τι δεν είπε ο πρωθυπουργός; 

Οτι τα ποσά αυτά, όταν τελικά θα αποδοθούν στους δικαιούχους τους που περιμένουν, θα είναι «ψαλιδισμένα» από 15,1% έως και 18,3%! Το ίδιο βέβαια και όσα εφάπαξ εκδίδονται από εδώ και πέρα.

Στην ίδια λογική δεν είναι περίεργο που ο πρωθυπουργός ενέταξε στα επιτεύγματα της κυβέρνησης και τα Εργασιακά, την «προστασία της εργασίας», όπως είπε. 

Κάνοντας το μαύρο - άσπρο, τα νέα μέτρα που ετοιμάζονται, σε σύμπλευση με το κουαρτέτο και τους «κοινωνικούς εταίρους» σε βάρος των εργαζομένων και που προωθούν παραπέρα 

απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων,

 περιορισμούς στη συνδικαλιστική δράση, 

δυνατότητα ανταπεργίας των εργοδοτών, 

υπερίσχυση των επιχειρησιακών Συμβάσεων, 

όλα αυτά εμφανίζονται ως «επιδίωξη της κυβέρνησης για αναστροφή της υπάρχουσας εργασιακής απορρύθμισης». 

Δηλαδή, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν άλλαξε ούτε ένα «γιώτα» απ' αυτό που ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας χαρακτήρισε «διαρκή σάρωση κεκτημένων εργασιακών δικαιωμάτων», κρατώντας ανέπαφους όλους τους αντεργατικούς νόμους, 

αλλά επιχειρεί να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους και να εμφανίσει ως υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους το βαθύ λάκκο που ετοιμάζεται να τους ρίξει με τη διαπραγμάτευση του Σεπτέμβρη.

Η εξαπάτηση με το ΕΚΑΣ

Εκεί όμως που η κυβέρνηση ξεπέρασε κάθε όριο είναι στο ζήτημα του ΕΚΑΣ, για το οποίο, η τακτική του Χότζα που εφαρμόζει η κυβέρνηση εμφανίστηκε την επομένη με πρωτοσέλιδο στην «Αυγή» ως «5 ισοδύναμα για το ΕΚΑΣ»! 

Αλήθεια, αποκαταστάθηκε το χαμένο εισόδημα των συνταξιούχων με ισοδύναμα μέτρα και οι συνταξιούχοι δεν το πήραν χαμπάρι; 

Ποια είναι άραγε τα ισοδύναμα των 2,393 δισ. ευρώ που χάνουν οι χαμηλοσυνταξιούχοι από φέτος και μέχρι το 2019 από τη σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ; 

Θα το επαναλάβουμε: Η κυβέρνηση κατάργησε το ΕΚΑΣ οριστικά και στη θέση του δεν μπαίνει τίποτα. 

Τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση δεν είναι ούτε μπαλώματα. 

Είναι κάτι χειρότερο: Απροκάλυπτη κοροϊδία. 

Αφού πρώτα έσφαξε 370.000 χαμηλοσυνταξιούχους στο γόνατο, τώρα σπεύδει δήθεν με τις «πρώτες βοήθειες».

Μάλιστα, τα ημίμετρα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός θα πάψουν να εφαρμόζονται και αυτά το 2018, ενώ, όπως ο ίδιος ομολόγησε, μέρος των παρεμβάσεων αυτών έχουν εξασφαλιστεί μόνο μέχρι το τέλος του 2016 και «ευελπιστούν», όπως είπε, «να τα καταφέρουν και για τα επόμενα δύο έτη»!

Αλλά και αυτά τα ημίμετρα μπάζουν από παντού, καθώς η απαλλαγή από τη συμμετοχή 10% στη φαρμακευτική δαπάνη αφορά μόνο στα φάρμακα που συνταγογραφούνται και όχι όσα έχουν ανάγκη οι συνταξιούχοι.

 Η απαλλαγή από το 6% στην εισφορά Υγείας εξαιρεί μια μεγάλη ομάδα που λάμβανε το ΕΚΑΣ, αυτή των 30 ευρώ το μήνα. 

Η κάρτα σίτισης δίνεται και αυτή μόνο στις κατηγορίες που λάμβαναν ΕΚΑΣ από 115 ευρώ και άνω και άρα εξαιρείται ένα μεγάλο μέρος των δικαιούχων που το έχασαν και θα το χάσουν τα επόμενα χρόνια, ενώ το ποσό της κάρτας θα αντιστοιχεί μόλις στο 1/3 της απώλειας που έχουν.

 Το ΕΚΑΣ θα συνεχίσουν να παίρνουν προσωρινά, μόνο οι δικαιούχοι με αναπηρία άνω του 80%, που σημαίνει ότι οι δικαιούχοι με μικρότερο ποσοστό αναπηρίας θα το χάσουν και αυτοί. 

Η προσωρινή απόδοση του ΕΚΑΣ σε αυτούς που το έχασαν γίνεται μόνο στην περίπτωση που η απώλεια αφορούσε ζευγάρι χαμηλοσυνταξιούχων

 - θα δοθεί βέβαια σε αυτόν με το μικρότερο ποσό - 

ζήτημα που με ένταση είχε τεθεί από βουλευτές του ΚΚΕ μέσα στη Βουλή, όταν προέκυψε το ζήτημα. 

Τότε βέβαια οι κυβερνητικοί σφύριζαν αδιάφορα. 

Εκ των υστέρων, όταν βρέθηκαν μπροστά στη γενική κατακραυγή για το ΕΚΑΣ, έσπευσαν να καλύψουν την πληγή με προπαγανδιστικά κουρέλια.

Επισημάνσεις του Viva La Revolucion 

Πηγή:Ριζοσπάστης 

οι Γερμανοί ξανάρχονται

ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ «ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ»

«Δελτίο θυέλλης»...

Πεδίο δράσης κάθε σημείο της Γης όπου διακυβεύονται τα συμφέροντα των γερμανικών μονοπωλίων, αλλά και το εσωτερικό της Γερμανίας

Στις 13 Ιούλη, η Γερμανίδα ομοσπονδιακός υπουργός Αμυνας, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, παρουσίασε τη «Λευκή Βίβλο για τη γερμανική ασφάλεια και το μέλλον των Ενόπλων Δυνάμεων της Γερμανίας», 

το κείμενο - «θεμέλιο» όπως, χαρακτηρίζεται, για την αναθεώρηση ύστερα από 10 χρόνια της «πολιτικής ασφάλειας» της Γερμανίας.

 Πρόκειται πραγματικά για ένα «δελτίο θυέλλης» για όσα είναι μπροστά, που μαζί με τις ανησυχίες της γερμανικής αστικής τάξης για την εξασφάλιση των συμφερόντων της καταγράφει ξεκάθαρα την πρόθεσή της να κάνει τα πάντα για να θωρακίσει την εξουσία της στο εσωτερικό και να υπερασπιστεί πιο «τολμηρά» τα συμφέροντά της σε διεθνές επίπεδο. 

Αλλωστε, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και στο κείμενο, «η πολιτική ασφάλειας ξεκινάει από το εσωτερικό της Γερμανίας και έχει ορίζοντα όλο τον κόσμο»...

Φωτ. από την πρόσφατη επίθεση στο Μόναχο. Η νέα «πολιτική ασφάλειας» της Γερμανίας προβλέπει αναβαθμισμένο ρόλο του στρατού και στο εσωτερικό της χώρας

«Η ειρήνη δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη»...

Από τον... πρόλογο κιόλας, η Γερμανίδα καγκελάριος, Α. Μέρκελ, ξεκαθαρίζει το χαρακτήρα της αναθεώρησης της «πολιτικής ασφάλειας». Γράφει ανάμεσα στ' άλλα: «Ο κόσμος του 2016 είναι αναστατωμένος (...) Η ειρήνη και η σταθερότητα δεν είναι κάτι δεδομένο ακόμα και για την Ευρώπη. 

Σε αυτήν την αλλαγμένη κατάσταση, η αποστολή της ομοσπονδιακής κυβέρνησης είναι να επαναπροσδιορίσει τα ενδιαφέροντα, τις προτεραιότητες και τους σκοπούς της πολιτικής ασφάλειας της χώρας μας (...) 

Το οικονομικό και πολιτικό βάρος της Γερμανίας σημαίνει ότι είναι καθήκον μας να αναλάβουμε ευθύνες για την ασφάλεια της Ευρώπης, σε συνεργασία με τους ευρωπαϊκούς και υπερατλαντικούς εταίρους μας...».

Η Γερμανίδα υπουργός Αμυνας, πάλι, γίνεται ακόμα πιο συγκεκριμένη: 

«Στις παρούσες κρίσεις η Γερμανία έδειξε ότι έχει τη θέληση να αναλάβει ευθύνες στην πολιτική ασφάλειας. Δείξαμε επίσης πως είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε την ηγεσία».

Οσο για τη «σημαία» των νέων αυτών «αγώνων» της γερμανικής αστικής τάξης στον επικίνδυνο στίβο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, δεν μπορεί παρά να γράφει όσα συνοπτικά ξεκαθαρίζει το κείμενο από τις πρώτες του σελίδες για την ανάγκη η «πολιτική ασφάλειας» 

«να διασφαλίσει την ευημερία (...) μιας ισχυρής γερμανικής οικονομίας, όπως επίσης και ενός ελεύθερου και απρόσκοπτου παγκόσμιου εμπορίου», να προωθήσει την... «υπεύθυνη χρήση των περιορισμένων αγαθών και των σπάνιων πόρων σε όλο τον κόσμο», «να βαθύνει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» 

και να«κατοχυρώσει τη διατλαντική συνεργασία». 

Με δυο λόγια, να υπηρετήσει - όπου και ό,τι κι αν χρειαστεί - τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων της Γερμανίας και τις βασικές στρατηγικές τους επιλογές.

Μια κρυστάλλινη ανάλυση

Από πού προκύπτουν οι ανησυχίες, οι φόβοι και η αποφασιστικότητα την οποία διαμηνύουν οι Γερμανοί καπιταλιστές; 

Η ανάλυση που κάνει το κείμενο στην ενότητα «Ο ρόλος της Γερμανίας στον κόσμο και η προσέγγιση της ασφάλειας» εκπλήσσει για τον κρυστάλλινο, όσο και ωμό τρόπο που περιγράφονται ο λυσσαλέος ανταγωνισμός που οξύνει η καπιταλιστική κρίση αλλά και οι ανακατατάξεις που προκαλεί στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. 

Να, αναλυτικά, το σχετικό απόσπασμα (οι υπογραμμίσεις δικές μας):

«Η Γερμανία είναι ιδιαίτερα διασυνδεδεμένη με τον υπόλοιπο κόσμο και - εξαιτίας της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής της σημασίας, όσο και των αδυναμιών της - έχει ευθύνη να συμμετέχει ενεργά στη διαμόρφωση της παγκόσμιας τάξης (...) Με αυτήν τη νέα πραγματικότητα έρχονται περισσότερες επιλογές για άσκηση επιρροής αλλά και αυξημένες ευθύνες.

Η Γερμανία έχει μια ισχυρή οικονομία, που ωφελείται από μια σταθερή κοινωνία, υψηλής ποιότητας υποδομές και μια υψηλά ειδικευμένη εργατική δύναμη που ενισχύεται με τη μετανάστευση. Πολιτικά (...) μπορεί να βασίζεται στο ισχυρό δίκτυο διμερών, ευρωπαϊκών και υπερατλαντικών δεσμών της και στις θεσμικές δομές της (...).

Μακροπρόθεσμα, ωστόσο, είναι απίθανο η Γερμανία να διατηρήσει τη θέση της ως η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως. Οι οικονομίες των αναδυόμενων δυνάμεων στην Ασία και τη Λατινική Αμερική κατά πάσα πιθανότητα θα ξεπεράσουν τη γερμανική - αν και όχι την ευρωπαϊκή - σε ακαθάριστο εθνικό προϊόν τα επόμενα χρόνια.

Η γερμανική ευημερία και οικονομία εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις κατάλληλες συνθήκες - στην Ευρώπη και παγκόσμια.

Η Γερμανία είναι πλήρως ενσωματωμένη στις ροές του διεθνούς εμπορίου και των επενδύσεων. Η χώρα μας είναι ιδιαίτερα εξαρτώμενη από τις ασφαλείς διαδρομές εφοδιασμού, τις σταθερές αγορές και τα λειτουργικά δίκτυα πληροφοριών και επικοινωνιών. Αυτή η εξάρτηση θα συνεχίσει να αυξάνεται. Η ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας ως βιομηχανικού έθνους εξαρτάται γι' αυτό όλο και περισσότερο από το προβάδισμά της στην καινοτομία». Αλλά φυσικά για ένα τέτοιο στόχο δεν αρκεί η ένταση της εκμετάλλευσης της «υψηλά ειδικευμένης» εργατικής τάξης της Γερμανίας...

Ανακατατάξεις, «προκλήσεις» και «φυγόκεντρες δυνάμεις»

Το ίδιο «περίπλοκο, εκρηκτικό, δυναμικό και γι' αυτό ολοένα και πιο απρόβλεπτο» περιβάλλον ασφαλείας, που γεννάνε οι αβυσσαλέες αντιθέσεις στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, περιγράφεται και σε άλλα σημεία του κειμένου για να στοιχειοθετηθεί η «μεταβατικότητα στη διεθνή τάξη». Το κείμενο ξεχωρίζει τρία σημεία:

• Την «πολυπολικότητα και διάχυση της δύναμης», δηλαδή τις ανακατατάξεις στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα.«Δυναμικά αναπτυσσόμενες κοινωνίες συνδέουν τον αυξανόμενο πλούτο τους και τη συμμετοχή τους στην παγκόσμια οικονομία με τις βλέψεις για επέκταση της επιρροής τους στις περιφερειακές και παγκόσμιες υποθέσεις (...) Το υπογραμμίζουν με μια σημαντική αύξηση στρατιωτικών δαπανών και μέσω ενός εντεινόμενου συντονισμού των συμφερόντων τους σε νέους οργανισμούς και ομάδες κρατών», λέει χαρακτηριστικά το κείμενο, «δείχνοντας» την Κίνα και την Ινδία, που «έως τα μέσα του αιώνα αναμένεται το μέγεθος της οικονομίας τους να είναι παρόμοιο με αυτό των χωρών του ΟΟΣΑ ως σύνολο», όπως και τους BRICS και την ASEAN. «Ως αποτέλεσμα αυτών των αλλαγών», προειδοποιεί η «Βίβλος», υπάρχει ο κίνδυνος «να αναπτυχθούν ανταγωνιστικές δομές στη διεθνή πολιτική (...) που θα αποδυναμώσουν την παγκόσμια ενωτική φύση οργανισμών και θεσμών της παρούσας παγκόσμιας τάξης».
• Την «αμφισβήτηση των κανόνων της ευρωατλαντικής τάξης, ειρήνης και σταθερότητας», «φωτογραφίζοντας» τη Ρωσία, που, όπως λέει,«αμφισβητεί ανοιχτά την ευρωπαϊκή ειρήνη με την πρόθεσή της να χρησιμοποιήσει βία για να προωθήσει τα συμφέροντά της και εμμέσως να ξαναχαράξει τα σύνορα που είναι εγγυημένα από τον διεθνή νόμο, όπως έχει κάνει στην Κριμαία και την ανατολική Ουκρανία. Αυτό έχει μακροπρόθεσμες επιπλοκές για την ασφάλεια στην Ευρώπη και κατά συνέπεια στη Γερμανία (...) Αυτό αποτυπώνεται, για παράδειγμα, από την αύξηση της ρωσικής στρατιωτικής δραστηριότητας κατά μήκος των συνόρων της με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Στο πλαίσιο του εκτενούς εκσυγχρονισμού των Ενόπλων Δυνάμεών της, η Ρωσία εμφανίζεται έτοιμη να δοκιμάσει τα όρια των υπαρχουσών διεθνών συμφωνιών. Χρησιμοποιώντας ολοένα και περισσότερο "υβριδικά" όργανα ώστε εσκεμμένα να θολώσει τα όρια ανάμεσα στον πόλεμο και την ειρήνη, η Ρωσία δημιουργεί αβεβαιότητα γύρω από τη φύση των προθέσεών της. Αυτό απαιτεί απαντήσεις από τα επηρεαζόμενα κράτη, καθώς επίσης και από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Χωρίς ριζική αλλαγή στην πολιτική της, η Ρωσία θα αποτελέσει πρόκληση για την ασφάλεια της ηπείρου μας στο προσεχές μέλλον». 
• Ταυτόχρονα, βέβαια, το κείμενο αποτυπώνει και τις περίπλοκες σχέσεις ανταγωνισμού - συνεργασίας που συνυπάρχουν, όπως επίσης και τους «ιδιαίτερους δεσμούς» τουλάχιστον ενός τμήματος της γερμανικής αστικής τάξης με αντίστοιχα ρωσικά: «Την ίδια ώρα, ωστόσο, η Ευρώπη και η Ρωσία παραμένουν συνδεδεμένες με ένα ευρύ δίχτυ κοινών συμφερόντων και σχέσεων (...) Είναι γι' αυτό όλο και πιο σημαντικό, στις σχέσεις μας με τη Ρωσία, να βρούμε τη σωστή αναλογία ανάμεσα στη συλλογική άμυνα (...) από τη μια μεριά, και προσεγγίσεις για τη συλλογική ασφάλεια και την τοπική συνεργασία, από την άλλη»...
• Τις «φυγόκεντρες δυνάμεις» στην ΕΕ. Τις ενδοαστικές, δηλαδή, κόντρες και τα αποκλίνοντα συμφέροντα εντός της ιμπεριαλιστικής διακρατικής ένωσης, που τη φέρνουν«αντιμέτωπη με την πρόκληση της διατήρησης και επέκτασης της εσωτερικής της συνοχής (...) ως αποτέλεσμα των ταυτόχρονων συνεπειών της οικονομικής και προσφυγικής κρίσης και των ανασφαλειών στα εξωτερικά της σύνορα» και η οποία «θα συνεχίσει να έχει ένα σταθεροποιητικό ρόλο για τους γείτονές της μόνο αν ξεπεράσει τα εσωτερικά της "τεκτονικά ρήγματα", εξουδετερώσει επιτυχώς τις φυγόκεντρες δυνάμεις (...) και έτσι ενδυναμώσει την εσωτερική της συνοχή και ενότητα. Είναι γι' αυτό απαραίτητο να γίνει πλήρης εκμετάλλευση των ευκαιριών που προσφέρει η Συνθήκη της Λισαβόνας», δηλαδή η Συνθήκη που προωθεί διά πυρός και σιδήρου για τα λαϊκά στρώματα την καπιταλιστική «ολοκλήρωση της ΕΕ», ώστε να μπορέσει με άλλους όρους να σταθεί στο λυσσαλέο διεθνή ανταγωνισμό. Η Γερμανία, πάντως, «θα συνεχίσει να αναζητά (...) να θέσει αυτές τις φυγόκεντρες δυνάμεις υπό έλεγχο».

«Τέρατα» και προσχήματα

Από την «πυριτιδαποθήκη» αυτή των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που τροφοδοτούν οι μεγάλες δυσκολίες ανάκαμψης από την καπιταλιστική κρίση, δεν θα μπορούσαν φυσικά παρά να βγαίνουν και κάθε είδους «τέρατα», πραγματικά ή κατασκευασμένα, αλλά σίγουρα «χρήσιμα» στους κάθε είδους σχεδιασμούς. 

Ολα, δηλαδή, όσα η «Βίβλος» εκτιμά ότι αποτελούν «άγνωστες προκλήσεις» για την πολιτική ασφάλειας, στις οποίες συμπεριλαμβάνει... τα πάντα. 

Από τη «διακρατική τρομοκρατία» των «τεράτων» που έσπειραν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις έως τις «προκλήσεις για τη διαδικτυακή ασφάλεια και τη ροή πληροφοριών», τις διακρατικές συγκρούσεις και την παγκόσμια κούρσα των εξοπλισμών, τη διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής, τα «εύθραυστα κράτη», τις απειλές για τα τηλεπικοινωνιακά συστήματα, τις γραμμές προμηθειών πρώτων υλών, Ενέργειας, εμπορευμάτων και μεταφορών («ιδιαίτερα σημαντικών για ένα εξαγωγικό έθνος όπως η Γερμανία»), τη «μη ελεγχόμενη» μετανάστευση, την κλιματική αλλαγή και τις επιδημίες, την ασφάλεια του Διαστήματος, όλα μα όλα τα ζητήματα μπαίνουν στο στόχαστρο της «πολιτικής ασφάλειας» της Γερμανίας ως εν δυνάμει κίνδυνοι για τα συμφέροντα των μονοπωλίων της, αλλά και ως εν δυνάμει προσχήματα για τις σχεδιαζόμενες νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον αναβαθμισμένο ρόλο που φέρεται αποφασισμένη να παίξει σε διεθνές επίπεδο.

Θωρακίζουν το εσωτερικό...

Μέσα σε αυτό το «κουβάρι», η «Βίβλος» ορίζει ρητά ότι «δεν είναι πλέον δυνατή μια διακριτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην εσωτερική και την εξωτερική ασφάλεια (...) Οι περιστάσεις απαιτούν μια αποτελεσματική ολιστική κυβερνητική προσέγγιση στο ζήτημα της ασφάλειας». Στην «ολοκληρωτική» αυτή προσέγγιση κρίσιμο ρόλο έχει η θωράκιση της αστικής εξουσίας στο εσωτερικό, η «ιδιαίτερης σημασίας»«ενίσχυση της συνοχής και της στιβαρότητας της χώρας μας ώστε να μπορεί να αντεπεξέλθει στις τωρινές και μελλοντικές απειλές», όπως αναφέρεται.

Γι' αυτό και η έκθεση επισημαίνει ότι «η εθνική ασφάλεια δεν είναι μόνο ζήτημα του κράτους, αλλά ολοένα και περισσότερο ένα κοινό καθήκον του κράτους, της βιομηχανίας, της επιστημονικής κοινότητας και της κοινωνίας. Η κοινή κατανόηση των πιθανών κινδύνων είναι η βάση για να χτιστεί η αντοχή όλης της κοινωνίας», θυμίζοντας ταυτόχρονα ότι «το κράτος και η βιομηχανία ήδη έχουν μια στενή συνεργασία ασφαλείας, που περιλαμβάνει την προστασία κρίσιμων υποδομών και της οικονομίας».

Εδώ δεν μπορεί να διαφύγουν της προσοχής δύο σημαντικά ζητήματα:

• Πρώτον, η αξιοποίηση της σκόπιμα θολής έννοιας της «ριζοσπαστικοποίησης», ώστε να «χωράει» κάθε κίνδυνο για την αστική εξουσία από την πραγματικά ριζοσπαστική δράση της εργατικής τάξης: «Τα προβλήματα στην ενσωμάτωση στην αγορά εργασίας, η εμπειρία της ανεργίας από μικρή ηλικία και της έλλειψης προοπτικών μπορούν να οδηγήσουν στη βία και τη ριζοσπαστικοποίηση. Η εργασία των νέων είναι γι' αυτό στενά συνδεδεμένη με την πρόληψη της βίας και είναι κρίσιμη για την κοινωνία μας», λέγεται.
• Δεύτερον, το ανοιχτό ενδεχόμενο για αξιοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων και στο εσωτερικό της χώρας, πλάι στους υπόλοιπους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς, με χαρακτηριστικές αναφορές όπως ότι «το γερμανικό Σύνταγμα επιτρέπει κατηγορηματικά την ανάπτυξη των Ενόπλων Δυνάμεων στο εσωτερικό σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. 
• Οι μεγάλης κλίμακας τρομοκρατικές επιθέσεις μπορούν να θεωρηθούν τέτοιες...», «προκειμένου να βοηθήσουν την αστυνομία να αντιμετωπίσει έκτακτες καταστάσεις, οι Ενοπλες Δυνάμεις, σε συγκεκριμένες συνθήκες, ασκούν εξουσία και λειτουργούν ως δύναμη επέμβασης και επιβολής», «οι Ενοπλες Δυνάμεις μπορούν επίσης να αναπτυχθούν σε περίπτωση μιας εσωτερικής ανάγκης (...) αν υπάρχει ένας άμεσος κίνδυνος για την ύπαρξη της ελεύθερης και δημοκρατικής τάξης της Γερμανίας»...

...βγάζουν «νύχια» στο εξωτερικό

Η πολύπλευρη «ασφάλεια στο εσωτερικό», αλλά και η στράτευση του λαού στους στόχους της αστικής τάξης είναι εξάλλου και προϋπόθεση ώστε η γερμανική αστική τάξη να «ανοίξει τα φτερά της» στις νέες περιπέτειες για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, που ναι μεν λέει η έκθεση «παραμένουν στενά συνδεδεμένα με εκείνα των συμμάχων και συνεταίρων μας (αφού) μόνο σε συνεργασία με άλλους η Γερμανία μπορεί (...) να κάνει αποτελεσματική χρήση των σημαντικών αλλά περιορισμένων πηγών και να ξεδιπλώσει την καινοτόμο παραγωγική της δυναμική», αλλά «την ίδια στιγμή, η ικανότητά μας να ανταποκρινόμαστε μέσα σε ένα διεθνές - και συγκεκριμένα ευρωπαϊκό και διατλαντικό - πλαίσιο βασίζεται σε μια καθαρά εθνική θέση».

Μέσα σε αυτά τα όρια, που καθορίζουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων, η «Βίβλος» αποτυπώνει μια σειρά από στρατηγικές επιλογές και στόχους της αστικής τάξης της Γερμανίας αλλά και την πρόθεσή της να παίξει έναν πιο αναβαθμισμένο ρόλο:

• Διατηρεί ως στρατηγική της επιλογή τη συμπόρευση με τις ΗΠΑ, που «θα συνεχίσουν να έχουν βαρύνουσα επιρροή στη διεθνή πολιτική ασφάλειας», αλλά και τη «διατλαντική συνεργασία ασφαλείας», που, όπως λέει το κείμενο, «θα έρθει πιο κοντά και θα γίνει πιο παραγωγική όσο περισσότερο εμείς οι Ευρωπαίοι είμαστε προετοιμασμένοι να αναλάβουμε ένα μεγαλύτερο μερίδιο των κοινών βαρών, και όσο περισσότερο οι Αμερικανοί συνεταίροι μας δεσμευτούν στην από κοινού χάραξη των αποφάσεων». Αυτό εξάλλου, όπως σημειώνει το κείμενο, ταιριάζει και με τις εκκλήσεις των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια για την ανάγκη οι συνεταίροι τους να αναλάβουν περισσότερες ευθύνες, «τάση που είναι πιθανόν να συνεχιστεί ενόψει και των οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων στις ΗΠΑ». Ας σημειώσουμε εδώ ότι σε συνέντευξή του για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, την περασμένη βδομάδα στους «Νew Υork Times», την ίδια γραμμή που φαίνεται να κερδίζει έδαφος σε τμήματα της αστικής τάξης των ΗΠΑ υπερασπίστηκε και ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών Ντ. Τραμπ.
• Αποτυπώνει την πρόθεσή της να αναλάβει περισσότερες πρωτοβουλίες στο πλαίσιο της επιθετικής πολιτικής του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που «η ενίσχυση της συνοχής τους και της ικανότητας δράσης είναι ύψιστης σημασίας για τη Γερμανία», με σημεία αναφοράς τη «συλλογική άμυνα και ασφάλεια» και τη «διεθνή διαχείριση κρίσεων».
• Σημειώνει την «ξεχωριστή ευθύνη» που έχει αναλάβει για τη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού πυλώνα της συμμαχίας, του οποίου «η σημασία μεγαλώνει», αλλά και τη «δέσμευσή της στη διασύνδεση των ευρωπαϊκών Ενόπλων Δυνάμεων», από κοινού με τη Γαλλία, που τη σχέση τους περιγράφει ως «καθοδηγητική δύναμη». «Μόνο μια ενωμένη και ισχυρή Ευρώπη θα είναι ικανή να διαμορφώσει αποτελεσματικά την παγκόσμια τάξη, με τρόπο που να αντανακλά τα συμφέροντα» των... πολιτών της, λέει το κείμενο, που στέκεται ιδιαίτερα στη σημασία της διαμόρφωσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης Ασφάλειας και Αμυνας, και στα όσα αυτή προβλέπει για ενίσχυση των υποδομών, της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας και την ενοποίηση πολιτικών και στρατιωτικών δυνατοτήτων.
• Δεσμεύεται στον ΝΑΤΟικό στόχο αύξησης των δαπανών άμυνας στο 2% του ΑΕΠ, την ίδια ώρα που «προειδοποιεί» ότι «οι Ενοπλες Δυνάμεις της ΕΕ, που εξακολουθούν να είναι οργανωμένες σε εθνική βάση, μειώθηκαν αισθητά τα τελευταία χρόνια υπό την πίεση της κρίσης χρέους και στη θέα του υποτιθέμενου ειρηνικού περιβάλλοντος. Εν τω μεταξύ, άλλα κράτη εκτός ΕΕ έχουν επενδύσει βαριά στις δικές τους Ενοπλες Δυνάμεις, και θα συνεχίσουν να κάνουν το ίδιο στο μέλλον».
• Αν και μιλάει για μια προσπάθεια «συμβιβασμών» και προσπάθειας αποτύπωσης των νέων συσχετισμών στους διεθνείς οργανισμούς, με αναφορές όπως ότι «η πολυπολικότητα πρέπει να αντανακλαστεί στο Σύστημα των Ηνωμένων Εθνών», προειδοποιεί ότι «δεν χρειάζεται αλλαγή της διεθνούς αρχιτεκτονικής αλλά σεβασμός της διεθνούς νομιμότητας», που είναι βέβαια κομμένη και ραμμένη στα «δίκαια» των ιμπεριαλιστών.
• Φέρνει αλλαγές στις γερμανικές Ενοπλες Δυνάμεις, το «όργανο της γερμανικής πολιτικής ασφάλειας», ώστε να συνδυάζουν «ταυτόχρονα» «την εθνική και συλλογική ασφάλεια (...) τη διαχείριση κρίσεων διεθνώς» και άλλα καθήκοντα αφού «η θέλησή μας να παίξουμε ένα ξεχωριστό ρόλο, τα πολλά προβληματικά σημεία στη γειτονιά της Ευρώπης και διεθνώς και οι αυξημένες προσδοκίες για το ρόλο της Γερμανίας (...) επιβάλλουν να αποκαταστήσουμε την ισορροπία στις αποστολές που οι Ενοπλες Δυνάμεις πραγματοποιούν...». Και ο νοών νοείτω...

    

Τα «θολά όρια» του ιμπεριαλιστικού πολέμου

Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει ο «προβληματισμός» που βρίσκεται διάχυτος σε διάφορα σημεία του κειμένου για τα πολύ θολά όρια ανάμεσα στην ιμπεριαλιστική ειρήνη και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη.

Συγκεκριμένα, το κείμενο, δίπλα στην «αναγέννηση των παραδοσιακών πολιτικών πυγμής, που περιλαμβάνουν τη χρήση στρατιωτικών μέσων για την προώθηση των εθνικών συμφερόντων και τις σημαντικές προσπάθειες εξοπλισμών», καταγράφει τη δράση των κάθε λογής μηχανισμών και των «επιχειρήσεων αποσταθεροποίησης» (βλέπε «πολύχρωμες επαναστάσεις» κ.ο.κ.) με το εξής χαρακτηριστικό απόσπασμα:«Επιπρόσθετα, μη-κρατικοί παράγοντες και συγκεκριμένα κράτη καταφεύγουν σε μεθόδους "υβριδικού" πολέμου. Αυτός περιλαμβάνει τη χρήση στρατιωτικών μέσων κάτω από το κατώφλι του συμβατικού πολέμου. Ο σκοπός είναι η υπονόμευση ενός κράτους με ένα συγκαλυμμένο τρόπο. Αυτή η προσέγγιση συνδυάζει διαφορετικά πολιτικά και στρατιωτικά μέσα και εργαλεία, με έναν τρόπο ο οποίος δεν αποκαλύπτει τις πραγματικές επιθετικές προθέσεις, έως ότου όλα τα μέρη του παζλ να έχουν συμπληρωθεί...».

«Οι υβριδικές τακτικές», λέει το κείμενο, μιλώντας για τις νέες μορφές που παίρνει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος «θολώνουν τα όρια ανάμεσα στον πόλεμο και την ειρήνη (...). Οι ρόλοι του επιτιθέμενου και της αμυνόμενης παράταξης γίνονται εσκεμμένα δυσδιάκριτοι. Η πρόθεση είναι να καθυστερήσουν ή να αποφύγουν εντελώς την άμεση και αποφασιστική απάντηση του κράτους που βρίσκεται υπό επίθεση και της διεθνούς κοινότητας».

Ενδεικτικό, εξάλλου, είναι και το πώς αυτός ο «θολός» πόλεμος - επέκταση της ιμπεριαλιστικής ειρήνης αξιοποιείται και για συνολικότερα μέτρα θωράκισης της αστικής εξουσίας με το προχώρημα μιας σειράς μέτρων καταστολής, αλλά και στοίχισης των λαών πίσω από τα συμφέροντα των καπιταλιστών: «Η επιτυχής πρόληψη των υβριδικών απειλών επιτάσσει την κρατική και κοινωνική αντοχή», γράφεται στο κείμενο, που περιγράφει μια σειρά από μέτρα όπως «ένα αποτελεσματικό σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης», βασισμένο «σε ένα ακριβές και ευέλικτο σύστημα δεικτών και ισχυρές αναλυτικές ικανότητες».

Οι παραδοχές αυτές επιβεβαιώνουν την ανάγκη η εργατική τάξη κάθε χώρας να μη σέρνεται πίσω από τους φανερούς ή «δυσδιάκριτους» σχεδιασμούς των διαφόρων τμημάτων της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, αλλά να χαράξει τη δική της αυτοτελή γραμμή πάλης και εξόδου από τα «θολά ναρκοπέδια» του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της ιμπεριαλιστικής «ειρήνης».

πηγή