Με την πρόληψη ; Τι έγινε κύριοι με την πρόληψη ; Πως περιμένατε να λειτουργήσει η Μαραθώνος σαν αντιπυρική ζώνη όταν δίπλα και κατά μήκος στο δρόμο υπάρχουν χιλιάδες τεράστια δέντρα ;
Για να λειτουργήσει κύριοι η Μαραθωνος σαν ζώνη ασφαλείας έπρεπε 200 μέτρα ενθεν και κακειθεν του δρόμου να μην υπάρχει ούτε ενα δέντρο ούτε μια φωλιά με ξερά χόρτα ! Ούτε μέσα στα οικόπεδα ούτε μέσα στις αυλές !
Αυτό γιατί δεν το κάνατε ; Αυτό γιατί δεν το επιβάλατε ;Δεν θα είχαμε ούτε ενα θύμα !
Γιατί δεν το κάνατε ;
Απλά γιατί δεν ασχολείστε καν με την πρόληψη !
Κι όμως η πρόληψη στην προστασία του δάσους είναι το παν!
Αλλά από ποιον το ζητώ;Απο το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του που με την νομοθεσία τους ενθαρρύνουν τους εμπρηστές να κάνουν αυτά που κάνουν ;
Από το αστικό κράτος που έχει την χρήση γης σαν το πιο προσοδοφόρο εμπόρευμα με τεράστια κέρδη ;
Απο ποιον το ζητώ ;Απο το αστικό κράτος που δινει 5δις για το ΝΑΤΟ αλλά για την δασοπροστασία ψίχουλα ;
Ούτε το ζητώ κι ούτε το περιμένω !
Γνωρίζω πως έχω να κάνω με ενα κράτος εχθρικό με το μεγαλύτερο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας !Ενα κράτος ταξικό αντίπαλο ... με τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο !Δείτε Τι γράφει και ο Γεωπόνος (ΑΠΘ) – Δρας Αρχιτέκτονας Τοπίου:
Πέρασαν 15 χρόνια και οι κουκουναριές που φύτεψαν οι εργολάβοι δεξιά και αριστερά της λεωφόρου Μαραθώνα, έγιναν πλέον μεγάλα δένδρα….
Όποιος πέρναγε τελευταία τις παρατηρούσε, τις θαύμαζε παρατεταγμένες κατά μήκος ενώ ένα πιο παρατηρητικό μάτι έβλεπε ότι οι κόμες τους όλο και μείωναν την απόσταση των δύο άκρων της λεωφόρου…., χώρια που οι «έξυπνοι» που σχεδίασαν και τις πρότειναν τότε, τις φύτευαν εκεί που τελείωνε η επίσης φονική Χαλέπιος Πέυκη….
Δύο άκρως εύφλεκτα είδη δένδρων δίπλα δίπλα και απέναντι του δρόμου να κοιτάζονται….. Δεν χρειάζεται καμία πρωτότυπη επιστημονική εξήγηση, με 7 και 8 Μποφώρ, ο συνδυασμός αυτός κυριολεκτικά μηδένισε τον ρόλο της λεωφόρου ως αντιπυρικής λωρίδας και η φωτιά πέρασε «άνετα» με κατεύθυνση τη θάλασσα αφού μηδένισε κάθε ίχνος ζωής στο πέρασμά της….
Έτσι, ανάμεσα στα τόσα και τόσα χωροταξικά, πολεοδομικά και αναρίθμητα λάθη της πιο επιπόλαιης, της πιο απρογραμμάτιστης και πιο «ανοργάνωτης πολιτείας» του πλανήτη, ας προσθέσουμε και την λεωφόρο Μαραθώνος….
Θα μπορούσαν τότε οι φωστήρες της «Ολυμπιακής Οδοποιίας» που έσκαβαν και φύτευαν με συνοπτικές διαδικασίες ότι νάναι και όπου νάναι…, να προβλέψουν και να μεταμορφώσουν την λεωφόρο σε πραγματική αντιπυρική ζώνη φυτεύοντας, όπως έκαναν σε κάποια σημεία….,
π.χ. με πλατάνια (λίγα επιβίωσαν, λόγω έλλειψης συντήρησης και φροντίδας), και με άλλα δένδρα πολύ λιγότερο εύφλεκτα και φυλλοβόλα, αποψιλώνοντας πρώτα τα φονικά πεύκα σε βάθος 40-50 μέτρων ζώνης εκατέρωθεν της λεωφόρου και αντικαθιστώντας τα με άλλα πλατύφυλλα (φλαμουριές, λεύκες, φτελιές, κουτσοπιές, κερλεουτέριες, σοφόρες, ακακίες, μουριές, πλατανομουριές, κατάλπες, προύνους, μελίες, πασχαλιές, και πολλά ακόμη…) και χωρίς βέβαια να τσιγκουνευτούν το πότισμα με σταγόνες, οπότε σήμερα θα είχαμε μια πρώτης τάξεως αντιπυρική ασπίδα όλων των οικισμών κάτω από τον δρόμο η οποία θα καθυστερούσε την φωτιά, ίσως και το πέρασμά της απέναντι, που με μια κουκουνάρα είναι θέμα δευτερολέπτων…..
Αξίζει να αναφέρουμε ότι το κοινό κυπαρίσσι της Μεσογείου (Cupressus sempervirens var. Horizontalis) μετά από παρατηρήσεις σε καταστροφικές πυρκαγιές στην Ισπανία παρέμεινε άκαυτο όταν ήταν φυτεμένο σε πυκνούς σχηματισμούς (π.χ. πλατιές λωρίδες και συστάδες) και λειτούργησε ως προστατευτική ζώνη…. Το φαινόμενο αποδίδεται στο γεγονός ότι το κυπαρίσσι τους θερινούς μήνες αποθηκεύει πολύ νερό στους ιστούς του και μόλις ενσκήψει φωτιά και υψηλές θερμοκρασίες, μεγάλες ποσότητες νερού από τα αποθέματα του φυτού εξατμίζονται στο άμεσο περιβάλλον, γεγονός που καθυστερεί ή και παρεμποδίζει την ανάφλεξη….!!
Όλα εξαρτώνται από το πόσο σκεφτόμαστε, πόση χρήση κάνουμε της γνώσης και της επιστημονικής κοινότητας, πώς σχεδιάζουμε το περιβάλλον μας, την οδοποία, τις αναδασώσεις και την πυροπροστασία με γνώμονα τον «τόπο» (χώρο) και τον χρόνο…
Στη χώρα μας προέχει ο γενικός παντογνώστης «εργολάβος», αυτός «διαμορφώνει», αυτός κερδίζει (με χίλια δυο κόλπα) τους διαγωνισμούς ενός επίσης αναξιόπιστου Δημοσίου, αυτός αποκτά τις άδειες κατασκευής, αυτός παραποιεί τα σχέδια και περιφρονεί, κωφεύει ή παραβιάζει κατά το δοκούν τον "επιστημονικό" κανόνα όπου αυτός υπάρχει και έχει σχέση με το πράσινο και το τοπίο…. (πάντα με την ανοχή του άθλιου δημοσίου…)…
Παρατηρούμε πολύ συχνά αναδασώσεις από συλλογικότητες, προσκόπους, σχολεία, κανάλια (σπάνια πλέον από τις δασικές υπηρεσίες) και βλέπουμε να φυτεύονται "ότι υπάρχει" διαθέσιμο, ξανά κωνοφόρα, ξανά εύφλεκτα είδη, ξανά τα ίδια και τα ίδια και κανένας δεν συμβουλεύει κανέναν, κανένας δεν παράγει τα κατάλληλα είδη με την σκέψη στη φωτιά και την αντιδιάβρωση, τα αντιπλημμυρικά φαινόμενα, κλπ, και κανένας δεν νοιάζεται ούτε και ξέρει, αλλά ούτε και ενδιαφέρεται να μάθει..
Το μόνο που σκέφτονται είναι να ποζάρουν μπροστά στις κάμερες με ένα δενδράκι στα χέρια.... Το "περιβάλλον" που σώζει ζωές έγινε κι' αυτό "επικοινωνιακό" εργαλείο "επώνυμων", "δημάρχων", αστέρων κάθε είδους... και ακόμα δεν κατάλαβαν ότι όταν το βιάζουν, αυτό "σκοτώνει"....!!
Όλα αυτά, μαζί με την άγνοια, την εγκληματική παραπληροφόρηση (εργολάβοι και πληροφόρηση σε τούτη τη χώρα είναι ένα και το αυτό μαγαζί…) την ανοχή στην συνδιαλλαγή, στην παρανομία, στην εξοργιστική περιφρόνηση σε καινοτομίες και στον καλό παραδειγματισμό "του τι συμβαίνει ανά τον κόσμο", συνθέτουν την "καταστροφή" και το «φονικό» που βιώνουμε κατά καιρούς και τώρα πλέον πολύ συχνότερα…, και με πάντα παρούσα την χειρότερη των ευθυνών, την πιο ένοχη και την πιο προκλητική που είναι η "πολιτική ευθύνη", όσο και να προσπαθούν να υπεκφεύγουν..!!
(*) Γεωπόνου (ΑΠΘ) – Δρα Αρχιτέκτονα Τοπίου
(MPhil, PhD Birmingham UK)
Πρώην Β Γεωργικού Ακολούθου FAS/USDA (*)
(MPhil, PhD Birmingham UK)
Πρώην Β Γεωργικού Ακολούθου FAS/USDA (*)
(*) O Δρ Σ. Σεκλιζιώτης μεταξύ άλλων διακρίσεων, έχει τιμηθεί δύο φορές (2002 και 2009) με τα Βραβεία Αριστείας για το Αγροτικό Ρεπορτάζ (Honorary Awards «Excellence in Reporting») του Υπ. Γεωργίας των ΗΠΑ, USDA
*************
Ακραίες καταστάσεις...
«Ακραία καιρικά φαινόμενα», «κλιματική αλλαγή», «ο απρόβλεπτος καιρός», «σχέδιο εμπρησμών»... Δεν είναι η πρώτη φορά που πραγματικά γεγονότα και ενδεχομένως αληθινές καταστάσεις αξιοποιούνται για να δικαιολογήσουν μαζικές καταστροφές σαν αυτή που ζούμε αυτές τις μέρες και να κρυφτούν οι πολιτικές ευθύνες.
Σίγουρα υπάρχει και η λεγόμενη «μανία της φύσης», οι καιρικές συνθήκες που απαιτούν αυξημένα μέτρα. Σίγουρα την περασμένη Δευτέρα η θερμοκρασία και η ταχύτητα του αέρα ήταν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ.
Επίσης, δεν μπορεί να αποκλειστεί σε καμιά περίπτωση το ενδεχόμενο εμπρησμών, τα κίνητρα άλλωστε για κάτι τέτοιο είναι υπαρκτά και γνωστά.
Είναι όμως πρόκληση η κυβέρνηση, οι κρατικοί μηχανισμοί να υποστηρίζουν πως ό,τι συνέβη ήταν κάτι το αναπάντεχο. Πολύ περισσότερο που η Δευτέρα ήταν μια μέρα «πολύ υψηλού κινδύνου». Αλλωστε, τα υποτιθέμενα σχέδια αντιμετώπισης εκτάκτων καταστάσεων υπάρχουν ακριβώς για τέτοιες «ακραίες» και «ασύμμετρες», κατά την κυβέρνηση, περιπτώσεις.
Αυτό που αποκαλύπτουν τέτοιες καταστάσεις είναι η αδυναμία της κυβέρνησης και του κράτους να υπερασπίσουν τη ζωή του λαού, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που υποβαθμίζουν γενικότερα τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Αυτή η αδυναμία είναι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών της σημερινής, προηγούμενων κυβερνήσεων, γενικότερα του κρατικού μηχανισμού.
Πέρα λοιπόν από τις καιρικές συνθήκες, ή τα σχέδια εγκληματικών ενεργειών, υπάρχουν τα μειωμένα κονδύλια για την πυροπροστασία, η υποστελέχωση του Πυροσβεστικού Σώματος, η ανυπαρξία υλικοτεχνικής υποδομής, ο συνολικός χωροταξικός σχεδιασμός που έχει ως προτεραιότητα την επιχειρηματική δράση. Είναι ότι ζωτικές ανάγκες υποτιμούνται μπροστά στην ανάγκη κρατικές δαπάνες να διατεθούν με αποκλειστικό κριτήριο την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων. Είναι, για παράδειγμα, οι αλλαγές χρήσης γης, η εμπορευματοποίησή της που ανοίγουν την όρεξη όποιων επίδοξων εμπρηστών. Ολα αυτά βρίσκονται μέσα στην κυβερνητική πολιτική.
Από την άλλη, όμως, οι διαρκείς παρεμβάσεις του ΚΚΕ, οι διεκδικήσεις των ίδιων των πυροσβεστών εδώ και πολλούς μήνες δεν επιτρέπουν στην κυβέρνηση να λέει ότι δεν γνώριζε. Στην κυβέρνηση είχαν φτάσει πολύ έγκαιρα οι ελλείψεις, η ενημέρωση ότι ουσιαστικά η Αττική είναι ανοχύρωτη. Κι όμως, ισχυριζόταν ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.
Οπως αποκάλυψε χτες ο «Ριζοσπάστης», ο ίδιος ο γγ Πολιτικής Προστασίας, μόλις ενάμιση μήνα πριν δήλωνε ότι ειδικά στην Αττική «η φωτιά σβήνεται με ένα, δύο οχήματα και με την κινητοποίηση του πρώτου εναέριου μέσου...», ότι η Ελλάδα «διαθέτει πυροσβεστικό μηχανισμό που ελάχιστες χώρες διαθέτουν»!
Στον αντίποδα αυτής της φανφαρολογίας της κυβέρνησης, το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει ότι η κατάσταση δεν είναι καλή, ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι ανησυχίας.
Τόσο οι απανωτές Ερωτήσεις του Κόμματος στη Βουλή όσο και η εκδήλωση της ΚΕ για την πυρασφάλεια και τη δασοπροστασία έδιναν ένα σαφές περίγραμμα του τι πρέπει να γίνει, αλλά και μια προειδοποίηση του τι έρχεται αν δεν παρθούν μέτρα.
Μάλιστα, το Κόμμα σε Ερώτησή του στη Βουλή στις 23 Μάη, εξέφραζε την «έντονη ανησυχία του για το τι θα μπορούσε να προκύψει σε βάρος του δασικού μας πλούτου και των λαϊκών περιουσιών, αν συνυπάρξουν μια σειρά επιβαρυντικοί παράγοντες, όπως ξηρασία, υψηλές θερμοκρασίες, ισχυροί άνεμοι κλπ...». Σε αυτήν την Ερώτηση, που έπαιρνε υπόψη και όσα η κυβέρνηση ονομάζει «ακραία καιρικά φαινόμενα», ο αρμόδιος υπουργός είχε απαντήσει καθησυχαστικά για τον «αποτελεσματικό και συνεκτικό σχεδιασμό», για την «πλήρη ετοιμότητα» και την «ενίσχυση» του Πυροσβεστικού Σώματος.
Δηλαδή, για ακόμη μια φορά η κυβέρνηση καλλιεργούσε τον εφησυχασμό στο λαό.
Οι ευθύνες λοιπόν της κυβέρνησης είναι τεράστιες, και δεν μπορεί να δοθεί κανένα συγχωροχάρτι. Πρέπει να βγουν συμπεράσματα ουσιαστικά ώστε η δικαιολογημένη οργή και η αγανάκτηση που υπάρχει να οδηγήσει στην οργανωμένη κινητοποίηση και δράση για το σύνολο των εργατικών - λαϊκών αναγκών.
**************************************
«Αν το δάσος ήταν τράπεζα;»…
ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Από τον «στρατηγό άνεμο», τότε, στο «ασύμμετρο φαινόμενο», σήμερα.
Από την τραγωδία του 2007, στον θρήνο του 2018. Ναι:
– το κράτος τους, το κράτος που οι τροικανοί ελεγκτές του είναι «μόνιμοι» αλλά οι πυροσβέστες του συμβασιούχοι,
– το κράτος τους, που τελεί σε πλήρη ετοιμότητα όταν κατάσχει εκατομμύρια λογαριασμούς μικροοφειλετών αλλά σε αδυναμία όταν πρέπει να διαφυλάξει την ανθρώπινη ζωή από φωτιά, βροχή, σεισμό ή δολιοφθορά,
– το κράτος τους, που επιδεικνύει παραδειγματική «συμμετρία» όταν έρχεται σταθερά πρώτο σε ΝΑΤΟικές δαπάνες δεκάδων δισεκατομμυρίων αλλά έχει μειώσει τα κονδύλια για δασοπυρόσβεση από τα 500 εκ. το 2009 σε κάτω από 400 εκ. σήμερα,
– το κράτος τους, που ψηφίζει στο άψε – σβήσε μνημόνια και ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζιτών αλλά ουδέποτε «πρόκανε» να ψηφίσει νόμο που να απαγορεύει το χτίσιμο στα καμένα,
– το κράτος τους, υπό όποια απόχρωση – μπλε, πράσινη, ροζ – έχει συνέχεια: Είναι η συνέχεια της στάχτης, της οδύνης, του σπαραγμού…
***
«Ερώτηση:
Το προ διετίας σκίτσο του Κύπριου σκιτσογράφου Γιώργου Μιτίδη, που αφορούσε στην Κύπρο, μπορεί να αφορά και την Ελλάδα;
Ουδέν σχόλιον…»
Από το twitter του Νίκου Μπογιόπουλου
