Δημήτρης Αλικάκος
Διάβασα την δεύτερη ανακοίνωση της αρχιγραμματείας του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Με αίσθημα ευθύνης και σεβασμού απαντώ τα εξής:
1. «Οι όποιες βιντεοσκοπημένες συνεντεύξεις ισχυρίζεται πως έχει στην διάθεσή του έλαβαν χώρα παρανόμως, εν αγνοία των συνομιλητών του, και χωρίς φυσικά την απαραίτητη συγκατάθεσή τους.»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Οι βιντεοσκοπημένες συνεντεύξεις, εντός και εκτός του Παναγίου Τάφου, έγιναν με σεβασμό στη δημοσιογραφική δεοντολογία, δηλαδή έχοντας πλήρη γνώση της καταγραφής οι συνεντευξιαζόμενοι. Απόδειξη γι’ αυτό, στην επίμαχη ιστορική συνέντευξη του σκευοφύλακα Αρχιεπισκόπου Ισίδωρου -μέρος της οποίας πρόβαλε ο τηλεοπτικός σταθμός Αντ1- φαίνονται καθαρά μπροστά του η κάμερα και το ψηφιακό “κασετόφωνο”, (παραθέτω τη φωτογραφία που το αποδεικνύει). Επιπλέον, ο Ισίδωρος ακούγεται να λέει: «να τα πούμε μπροστά στην κάμερα;». Βιντεοσκόπηση συνέντευξης με φανερή κάμερα, αλλά «χωρίς την απαραίτητη συγκατάθεσή του», δεν μπορεί ποτέ να είναι υποκλοπή.
2. «Τα όσα αναγράφονται στο επίμαχο βιβλίο αποτελούν προϊόν φανταστικών ιστοριών επινόησης του συγγραφέα με προφανή στόχο τον σκανδαλισμό των πιστών και την αποκόμιση οικονομικού οφέλους από τις πωλήσεις του βιβλίου. Η επιλογή κυκλοφορίας του επίμαχου βιβλίου την δεδομένη χρονική συγκυρία, μεσούσης της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαροκοστής και οδεύοντας η Εκκλησία μας προς το Άγιον Πάσχα αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας τα βαθύτερα κίνητρα του συγγραφέα και του εκδοτικού οίκου.»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τι ακριβώς είναι φανταστική ιστορία; Ότι το Πατριαρχείο απέσυρε τη λέξη θαύμα από την επίσημη ιστοσελίδα του; Αφού την απέσυρε (δείτε το νέο κείμενο https://archive.fo/uCqZ2 και εδώ το παλιό https://archive.li/G1yrJ).
Ότι ο Αρχιεπίσκοπος Θεοφάνης κάνει λόγο για «φυσικόν φως που καθαγιάζει η Εκκλησία»; Αφού το είπε.
Ότι ο πρώην Αρχιεπίσκοπος Νικηφόρος περιγράφει τον τρόπο που μυήθηκε στο μυστικό και πώς ο ίδιος άναψε την καντήλα το 1985; Αφού το δήλωσε.
Ότι ο Αρχιεπίσκοπος Κορνήλιος αποκαλύπτει τι είδε μέσα στον Πανάγιο Τάφο όταν μπήκε ως τοποτηρητής του πατριαρχικού θρόνου, το 2001, για να βγάλει το Άγιο Φως; Ναι, το αποκάλυψε.
Ότι ο παλιότερος των φυλάκων του Παναγίου Τάφου δηλώνει ότι βάζει και αυτός κανδήλα σβηστή το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου; Ναι, το δήλωσε.
Ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ισίδωρος παραδέχεται ότι ανάβει και αυτή την κανδήλα ως «ασφαλιστική δικλείδα»; Ναι, το παραδέχθηκε. Δυο είναι τα καντήλια που ανάβει.
Εν κατακλείδι, είναι φανταστική ιστορία ότι το Άγιο Φως ανάβει από ανθρώπινο χέρι, πράγμα το οποίο τεκμηριώνεται με αδιάσειστα στοιχεία στο βιβλίο μου «Λύτρωση – Περί του αγίου Φωτός»;
Εν κατακλείδι, είναι φανταστική ιστορία ότι το Άγιο Φως ανάβει από ανθρώπινο χέρι, πράγμα το οποίο τεκμηριώνεται με αδιάσειστα στοιχεία στο βιβλίο μου «Λύτρωση – Περί του αγίου Φωτός»;
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων και αθέμιτης παραπλάνησης των πιστών, οφείλει το σεβαστό Πατριαρχείο να εξηγήσει τι από τα παραπάνω είναι «προϊόν φανταστικών ιστοριών επινόησης του συγγραφέα». Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι το Πατριαρχείο, που εξέδωσε την ανακοίνωση, θα μπορούσε να υπονοεί ότι όλοι αυτοί οι ιεράρχες, αυτά που δήλωσαν τα φαντάστηκαν.
Σε ότι αφορά το «στόχος είναι η αποκόμιση οικονομικού οφέλους από τις πωλήσεις του βιβλίου», απαντώ:
Μήπως η διαιώνιση ενός ΨΕΜΑΤΟΣ δεν θα έλεγε κάποιος… κακοπροαίρετος ότι έχει ακριβώς αυτόν τον σκοπό;
Υπάρχει όμως μια διαφορά: τα ιερά κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας, που στην ανακοίνωσή του επικαλείται το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, κάνουν λόγο για Αλήθεια και Φως και όχι για Ψέμα και Σκοτάδι.
Μήπως η διαιώνιση ενός ΨΕΜΑΤΟΣ δεν θα έλεγε κάποιος… κακοπροαίρετος ότι έχει ακριβώς αυτόν τον σκοπό;
Υπάρχει όμως μια διαφορά: τα ιερά κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας, που στην ανακοίνωσή του επικαλείται το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, κάνουν λόγο για Αλήθεια και Φως και όχι για Ψέμα και Σκοτάδι.
14 Μαρτίου στις 10:19 μ.μ. ·
Έχω στα χέρια μου το βιβλίο. Η χαρά μου είναι μεγάλη, αλλά θα αποφύγω τούτη την ώρα επαναλαμβανόμενο σέλφι συναισθημάτων. Άλλωστε σήμερα τελειώνει η αγαπητική σχέση με το χειρόγραφό μου. Δεν νιώθω πια τίποτα γι’ αυτό. Το αφήνω, ως βιβλίο πια, να κριθεί από τον αναγνώστη και το χρόνο. Να κριθεί σκληρά, χωρίς έλεος. Γιατί; Γιατί υποσχέθηκε πολλά και μεγάλα.
Το τι πιστεύω το έγραψα, το διαβάσατε (https://www.protagon.gr/…/i-avoli-alitheia-gia-to-agio-fws-…). Ομολογώ ότι αν κάποιος (δημοσιογράφος, ερευνητής, πέστε τον όπως θέλετε) μού έφερνε χειρόγραφο που υπόσχονταν αυτά που υποσχέθηκα, θα του έλεγα "θα σας ειδοποιήσουμε". Υπό αυτή την έννοια, όχι μόνο κατανοώ, αλλά και δικαιολογώ την καχυποψία που φτάνει μέχρι την ειρωνεία – ακόμα και την χλεύη. Θα περάσουν.
Και ποιος είσαι εσύ ρε φίλε που θα κομίσεις αδιάσειστα τεκμήρια και αποδείξεις για το πώς ανάβει το Άγιο Φως;
Σωστά. Ποιος είμαι;
Καθένας είναι αυτό που είναι. Κουβαλάει ένα φορτίο ζωής, άλλοτε ορατό και άλλοτε δυσδιάκριτο. Άλλοτε κρυφό. Και έρχεται κάποια στιγμή που πέφτει πάνω σε μια αλήθεια. Οποιαδήποτε αλήθεια. Μικρή - μεγάλη, δεν έχει σημασία.
Σε μένα έπεσε η αλήθεια του "θαύματος του Αγίου Φωτός", ενός όμορφου μύθου που συντρόφευσε τα παιδικά μου χρόνια. Αλλά και αργότερα. Μέχρι που κάποιος πολύ δικός μου άνθρωπος, πέρα για πέρα σχετικός με το θέμα, μου χάλασε το παραμύθι (αναφέρω στο βιβλίο ποιος και πώς).
Και πέρασαν πολλά χρόνια. Και έφτασε η Άνοιξη του 2018. Κι εκεί άρχισαν όλα. Από ένα τηλεφώνημα σε μια από τις σπουδαιότερες μορφές του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Και ακολούθησαν και άλλα πολλά. (Υπάρχει όλο το χρονικό στο βιβλίο)
Και ξαφνικά ένα πρωινό του Ιουνίου συμβαίνει το ανέλπιστο! Το περίμενα, αλλά δεν πίστευα ότι θα συμβεί. Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων διαγράφει κάθε αναφορά στη λέξη "θαύμα", στην επίσημη ιστοσελίδα του, αναφορικά με το Άγιο Φως. Πώς; Ποιος; Γιατί; («εξαιτίας σας κ. Αλικάκο» - όλα υπάρχουν με αποδείξεις).
Και κάπου εκεί παίρνω την απόφαση να πάω στα Ιεροσόλυμα. Να ψάξω, να ρωτήσω, να μάθω.
Και μαθαίνω. Όλα. Τα πάντα. Ή τουλάχιστον αυτά που αρκούσαν για να πω, η μάλλον να ψελλίσω, εκείνες τις μέρες: ω Θεέ μου!...
Και πήγα ξανά. Και ξανά. Ζητούμενο δεν ήταν πια η γνώση, την είχα, ήταν η τεκμηρίωση.
Και μετά ακολούθησε ο φόβος, η ανασφάλεια, η αίσθηση του αδύνατου. Τι πάω να κάνω; Με ποιον πάω να τα βάλω; Έχω αυτό το δικαίωμα; Θα βλάψω ή θα βοηθήσω;
Για λίγο, αλλά τα ένιωσα, και αναρωτήθηκα. Γιατί στη συνέχεια αναμετρήθηκα με τον εαυτό μου. Έχω δικαίωμα να θάψω τις μαρτυρίες που συγκέντρωσα; Έχω δικαίωμα να φοβηθώ; Έχω δικαίωμα να σιωπήσω;
Όχι δεν έχω δικαίωμα. Ήταν η αλήθεια. Πλήρως τεκμηριωμένη και απόλυτη. Ομολογημένη από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του "θαύματος", με στοιχεία δράματος.
Αλήθεια πικρή και σκληρή, αλλά η αποκάλυψή της πλήρως συμβατή με την πίστη και την Ορθοδοξία. Στο πνεύμα του «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς». (Iωάν. η´ 32).
Αλήθεια λυτρωτική για μένα, αλλά κυρίως για τους ίδιους τους Αγιοταφίτες.
Οφείλω τον τίτλο του βιβλίου σε έναν σπουδαίο ιεράρχη του Πατριαρχείου.
Αυτός καθώς με αποχαιρέτησε μου είπε:
«Έχεις χρέος, τώρα που έλαχε σε σένα να αποκαλυφθεί η αλήθεια, να τη διαδώσεις. Λύτρωσέ μας από αυτό το ψέμα» (σελ. 87)
Σεβασμιότατε, έκανα το χρέος μου.
Αρχιεπίσκοπος Θεοφάνης (Αγιοταφίτης):
«Το Άγιο Φως ανάβει με φυσικό τρόπο και ευλογείται από την Εκκλησία. Ήρθε η ώρα να φανεί η αλήθεια. Η αλήθεια είναι πάντα ωραία και σκληρή».
«Το Άγιο Φως ανάβει με φυσικό τρόπο και ευλογείται από την Εκκλησία. Ήρθε η ώρα να φανεί η αλήθεια. Η αλήθεια είναι πάντα ωραία και σκληρή».
