όταν τα Kοράκια βάφονται Aσπρα περιστέρια.

Όταν ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γ. Στολτεμπεργκ αναφωνεί:

 «…Υπάρχει ακόμα χώρος για περισσότερες σημαίες μπροστά από το Γενικό Στρατηγείο του ΝΑΤΟ», δεν εννοεί τίποτε άλλο παρά χιλιάδες νέα παιδιά σκοτωμένα για τα συμφέροντα της διεθνούς και ντόπιας αστικής τάξης.

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο σκληρός ανταγωνισμός μεταξύ των ΗΠΑ - Ρωσίας - Κίνας, αλλά και των χωρών - μελών της ΕΕ,

 είναι ο κύριος μοχλός των στρατιωτικών εξελίξεων στη γηραιά ήπειρο, τα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή.

Οι λαοί αντιλαμβάνονται ότι τίποτε καλό δεν προμηνύεται για τον τόπο τους, όταν τα κοράκια βάφονται άσπρα περιστέρια.

Πώς αλλιώς να ερμηνευτεί η μελέτη του Αμυντικού Κολεγίου του ΝΑΤΟ (κέντρο εκπαίδευσης, μελετών και αναλύσεων της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας), αναλύοντας τα ανταγωνιστικά συμφέροντα ισχυρών κρατών και κέντρων στην περιοχή, η οποία δημοσιοποιήθηκε μόλις τον περασμένο Νοέμβρη και έχει τίτλο: «Τα Δυτικά Βαλκάνια και η εκδίκηση της Ιστορίας».

Ούτε λίγο ούτε πολύ, τεκμηρίωσε τις προθέσεις για νέο γύρο επεμβάσεων.

Η μελέτη «αναπολεί» τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις τη δεκαετία του 1990, που σκόρπισαν το θάνατο και τον όλεθρο στην περιοχή και προσθέτει:  

«Δεδομένης της αποτελεσματικότητας των ευρείας κλίμακας παρεμβάσεων του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια πριν από είκοσι χρόνια, είναι περίεργο το γεγονός ότι η προβολή της σταθερότητας δεν περιλαμβάνει ρητά την πιθανή εξάπλωση ενός πλήρους φάσματος στρατιωτικών ικανοτήτων, για να επιτρέψει επαρκώς στη Συμμαχία να αντιμετωπίσει το ευρύτερο φάσμα προκλήσεων».

Ουσιαστικά προτείνει τη στρατιωτική εμπλοκή κρατών - μελών του ΝΑΤΟ ως ανάχωμα στη διείσδυση οικονομικών καπιταλιστικών συμφερόντων της Ρωσίας και της Κίνας στην περιοχή, με απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς.

Οι ιμπεριαλιστές βαφτίζουν το κρέας ψάρι και τα κοράκια περιστέρια, με το ΝΑΤΟ να αναλαμβάνει το ρόλο του συντονιστή, μέσω του δόγματος

 «…της Επιβολής της Ειρήνης…»,δηλαδή του πολέμου, ώστε να πειστούν ή να αναγκαστούν βίαια να υποκύψουν οι λαοί στις επιλογές τους.

Οι διαρκείς ασκήσεις, 

τα νέα στρατηγεία, μεγάλη συσσώρευση στρατιωτικών δυνάμεων, η καταστολή, η τρομοκρατία και η φίμωση κάθε φωνής που αντιστέκεται, είναι μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση.

Η χώρα μας πλήρωσε με πολύ αίμα το τίμημα των αναδιανομών της ιμπεριαλιστικής αγοράς, της αλλαγής συνόρων, όπως επίσης και της συμμετοχής της σε επεμβάσεις και πολέμους.

Τι θέλαμε στη Χερσών - Σέρμπκα - Οδησσό - Σεβαστούπολη;

Γιατί, άραγε, ο ελληνικός στρατός «ανδραγάθησε» στις περιοχές αυτές της «Μεσημβρινής Ρωσίας», όπως καταγράφεται στα ντοκουμέντα της εποχής;

Σε αυτές τις περιοχές ο ελληνικός στρατός βρέθηκε για να καταπνίξει τη νεαρή σοβιετική εξουσία.

Στην επέμβαση ενάντια στη Σοβιετική Ρωσία πήραν μέρος 14 καπιταλιστικά κράτη, ανάμεσά τους και η καπιταλιστική Ελλάδα, υπό την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Τι θέλαμε στη μακρινή Κορέα;

Από τον πόλεμο στην Κορέα μέχρι την «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» των ΗΠΑ στις μέρες μας, πέρασε μισός αιώνας.

Ο στρατός της Ελλάδας συμμετέχει στις επεμβάσεις.

Περί τις 10.000 στρατιώτες και αξιωματικοί πήγαν στη μακρινή Κορέα, ενώ περί τις 20.000 στελέχη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων έχουν περάσει από τις διάφορες «ειρηνευτικές αποστολές» από το 1995 μέχρι σήμερα.

Ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, όπου έχουν εγκατασταθεί διάφορες μονάδες και στο Αφγανιστάν, ουσιαστικά συμμετέχουν ως στρατός κατοχής.

Είναι έγκλημα για τον ελληνικό λαό να στέλνεις τα παιδιά του στα σφαγεία του κάθε μακελάρη για δήθεν υπεράσπιση της ειρήνης.

Όταν ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γ. Στολτεμπεργκ αναφωνεί

 «…Υπάρχει ακόμα χώρος για περισσότερες σημαίες μπροστά από το Γενικό Στρατηγείο του ΝΑΤΟ», δεν εννοεί τίποτε άλλο παρά χιλιάδες νέα παιδιά σκοτωμένα για τα συμφέροντα της διεθνούς και ντόπιας αστικής τάξης.

Όταν η «κυβέρνηση της αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ 

συνταξιδεύει και συνεργεί με τα κοράκια του πολέμου, τότε έχουμε πλέον ταυτοποιημένη πολιτική ορολογία:

Ο ΣΥΡΙΖΑ στα αριστερά του πολέμου.

Το δεξί κέρας το έχουν οι άλλοι εταίροι, χρόνια τώρα.

Να γιατί είναι επικίνδυνοι, γιατί δεν έχουν μόνο λερωμένα χέρια, αλλά τα βάψανε με αίμα κιόλας.

Aπο Αεροπεζοναύτης

ΔΕΣ ΑΚΟΜΑ

• 

  «Value for money» ή αλλιώς «τα λεφτά σας πιάνουν τόπο»

  19/01/2018 12:26
• 

  Μαζικοί πλειστηριασμοί στην πρώτη κατοικία

  17/01/2018 19:09
• 

  «Ψήνονται» εξελίξεις

  16/01/2018 08:00

kαι:

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ

Στο ευρωατλαντικό πλαίσιο και η επίλυση των διαφορών με την Αλβανία

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

16:13

Να γιατί η Χώρα μας πρέπει να φύγει απ' το ΝΑΤΟ, Να Γιατί χρειάζεται Εργατολαϊκή Εξουσία

Έτσι παρουσιάζουν και δικαιολογούν την ενδοϊμπεριαλιστική όξυνση 

τα μμε εδώ:

Σημάδια όξυνσης...

Προχτές, φάλαγγα τεθωρακισμένων οχημάτων Humvee και φορτηγών των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων πέρασε τα γερμανο-πολωνικά σύνορα εγκαινιάζοντας τη μεταφορά στην Πολωνία Αμερικανών στρατιωτών και βαρέος στρατιωτικού υλικού, στο πλαίσιο της επιχείρησης «Atlantic Resolve» («Ατλαντική Αποφασιστικότητα»). 

Το γενικό επιτελείο της ΝΑΤΟικής ταξιαρχίας θα εγκατασταθεί στη δυτική Πολωνία και σήμερα, Σάββατο, θα πραγματοποιηθεί τελετή με συμμετοχή 3.500 στρατιωτών, 87 αρμάτων μάχης «Abrams» και άνω των 550 τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς στρατευμάτων.

Πρόκειται για κρίκο μιας αλυσίδας αποφάσεων και κινήσεων σε τακτικό και επιχειρησιακό επίπεδο για παραπέρα ανάπτυξη ΝΑΤΟικών δυνάμεων στα σύνορα με τη Ρωσία, όπως έχει αποφασιστεί εδώ και μήνες, στο πλαίσιο σφοδρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων, όπως εκφράζεται ανάγλυφα στην επέμβαση αλλά και στη συνέχεια της σύγκρουσης στην Ουκρανία. 

Παρότι η νέα ηγεσία των ΗΠΑ 

φέρεται να επιδιώκει συμβιβασμό με τη Ρωσία, εντούτοις τέτοιες κινήσεις δεν βρίσκονται έξω από τον προσανατολισμό της. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο προοριζόμενος για υπουργός Αμυνας στην κυβέρνηση Τραμπ, στρατηγός ε.α. Τζέιμις Μάτις, 

μιλώντας στο Κογκρέσο, τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της μόνιμης εγκατάστασης αμερικανικών και ΝΑΤΟικών βάσεων στις Βαλτικές Χώρες, κοντά στη Ρωσία.

Άλλωστε, οι τέτοιες αποφάσεις έχουν δρομολογηθεί ήδη 

από τον Ιούλη στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία, όταν αποφασίστηκε και επισήμως 

- προς ενίσχυση ήδη ανεπτυγμένων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη - 

η προώθηση 4 ενισχυμένων μονάδων σε Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, με τη διοίκηση σε καθεμιά απ' αυτές να ασκείται από ΗΠΑ, Γερμανία, Καναδά και Βρετανία. 

Ταυτόχρονα, η συγκρότηση πολυεθνικής ταξιαρχίας στη Ρουμανία, με άμεση υποστήριξη από Βουλγαρία, για τον έλεγχο στη Μαύρη Θάλασσα. 

Προσθέστε τη διασύνδεση της ναυτικής επιχείρησης του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο, SEA GUARDIAN, με αυτή της ΕΕ, SOPHIA, προς έλεγχο και αυτής της θάλασσας.

Η ίδια Σύνοδος αποφάσισε, εξάλλου, την ολοκλήρωση της εγκατάστασης και τη λειτουργία της λεγόμενης «Πυραυλικής Ασπίδας» με βάσεις στη Ρουμανία, στην Πολωνία, με τη ναυτική στήριξη και γενικότερες υποδομές που συνδέονται με τη χρήση πυρηνικών όπλων σε μια καταστροφική αναμέτρηση. 

Οχι τυχαία, στην Ανακοίνωση των Συμπερασμάτων της Συνόδου δηλωνόταν η ετοιμότητα του ΝΑΤΟ να χρησιμοποιήσει και πυρηνικά όπλα...

Την ίδια στιγμή, το πρόγραμμα στρατιωτικών ασκήσεων του ΝΑΤΟ και τα «εθνικά» προγράμματα εκπαιδεύσεων των κρατών - μελών του, όπως έχουν οριστικοποιηθεί για το α' εξάμηνο του 2017, πιάνουν μια σειρά ζώνες όπου ΝΑΤΟ και ΕΕ συγκρούονται με ρωσικά και άλλα μονοπώλια: Ατλαντικό, Βαλτική, Μεσόγειο και Μαύρη Θάλασσα, Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, σφίγγοντας το στρατιωτικό κλοιό γύρω από τη Μόσχα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον και τους λαούς. Αλλωστε, με όχημα τις τέτοιες ασκήσεις, το ΝΑΤΟ μεταφέρει επιπρόσθετες πάνοπλες μονάδες του στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία.

Περιττό να αναφέρουμε ότι σε όλους αυτούς τους σχεδιασμούς και την υλοποίησή τους βασικό ρόλο παίζει η ελληνική αστική τάξη, οι κυβερνήσεις της οποίας, και η σημερινή ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, σπεύδουν να παράσχουν στο ΝΑΤΟ υποδομές, βάσεις, μέσα και προσωπικό, θαλάσσιες διόδους, με στόχο τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση, μπλέκοντας ακόμα βαθύτερα το λαό σε μια δίνη εξελίξεων που όλο και πιο έντονα βρωμά μπαρούτι.

Ολα αυτά, βέβαια, γίνονται με εύηχα προσχήματα, όπως η διασφάλιση της «ειρήνης» και η αποκατάσταση «ισορροπιών», προτάγματα που, όμως, δεν έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά συμφέροντα των λαών, αλλά μονάχα με την «ασφάλεια» της κερδοφορίας μονοπωλίων. 

Σε αυτό το φόντο,

 τώρα περισσότερο από ποτέ, 

απαιτείται 

να δυναμώσει η λαϊκή πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, στη συμμετοχή της χώρας στη ΝΑΤΟική λυκοσυμμαχία, για να μη χύσουν οι λαοί το αίμα τους για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Απ' την Άποψή μας στο Ριζοσπάστη 

κάνε κλικ πάνω στη εικόνα:

 να δεις Περισσότερα. 

John Reed: "όταν οι μπολσεβίκοι, επικεφαλής των εργατών και των στρατιωτών, πήραν στη Ρωσία την κρατική εξουσία και την παράδωσαν στα χέρια των Σοβιέτ"

John Reed: Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο.

Ο πρόλογος του συγγραφέα στο θρυλικό βιβλίο που αποτύπωσε ένα από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα της μέχρι τώρα ανθρώπινης ιστορίας

Στις 22 Οκτώβρη του 1887 γεννιέται ο αμερικανός κομμουνιστής δημοσιογράφος Τζον Ριντ. 

Ο Ριντ «κάλυψε» δημοσιογραφικά τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, την οποία και αργότερα περιέγραψε στο μνημειώδες έργο του «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» 

(την εισαγωγή του οποίου έγραψε ο ίδιος ο Β.Ι.Λένιν περιγράφοντας το βιβλίο σαν «την πιο αληθινή εκδοχή των γεγονότων»).

Θεωρείται, δίκαια, ως ένα από τα καλύτερα βιβλία-ντοκουμέντα ιστορίας που γράφτηκαν ποτέ. 

Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ το 1918, προσχώ­ρησε στην αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος. 

Με τη συμμετοχή του στη συνδιάσκεψη των αριστερών οργανώσεων της Ν. Υόρκης, το Φλεβάρη του 1919, διαμορφώθηκε οργανωτικά η αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος. 

Ο Ριντ εκλέχθηκε συντάκτης της νέας εφημερίδας «Κομμουνιστής της Νέας Υόρκης», που άρχισε να εκδίδεται από τον Απρίλη του 1919, ενώ το ίδιο έτος εκλέχθηκε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Αριστερής Πτέρυγας. 

Τον Αύγουστο-Σεπτέμβρη του 1919 ήταν ένας από τους οργανωτές του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος των ΗΠΑ (που το 1921 συγχωνεύθηκε με το Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ). 

Τον Οκτώ­βρη, ο Ριντ επέστρεψε στη Μόσχα. 

Έγινε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομιντέρν και πή­ρε μέρος στις εργασίες του 2ου Συνεδρίου της (Ιούλιος 1920). 

Πέθανε από τύφο στις 17 Οκτώβρη του 1920 και ενταφιάστηκε στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, στα τείχη του Κρεμλίνου. 

Παρακάτω αναδημοσιεύουμε τον πρόλογο του ιδίου, γραμμένο το 1919:

Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο 

Πρόλογος του Τζον Ριντ

Νέα Υόρκη

1 του Γενάρη 1919

Το βιβλίο αυτό είναι μία συμπύκνωση της ιστορίας. Της ιστορίας με τη μορφή που την είδα εγώ. Δεν έχει την αξίωση να είναι τίποτε περισσότερο από ένας λεπτομερειακός απολογισμός της Νοεμβριανής (*) Επανάστασης, όταν οι μπολσεβίκοι, επικεφαλής των εργατών και των στρατιωτών, πήραν στη Ρωσία την κρατική εξουσία και την παράδωσαν στα χέρια των Σοβιέτ. 

Εξετάζοντας την αναπτυσσόμενη δημοφιλία των μπολσεβίκων, πρέπει να ξέρουμε ότι η κατάρρευση της οικονομικής ζωής της Ρωσίας και του ρωσικού στρατού δεν έγινε στις 7 του Νοέμβρη (25 του Οχτώβρη) του 1917, αλλά πολλούς μήνες νωρίτερα. 

Ήταν η αναπόφευκτη και λογική συνέπεια του προτσές, που άρχισε ακόμα από το 1915. 

Οι πουλημένοι αντιδραστικοί, που κρατούσαν στα χέρια τους την τσαρική αυλή, οδηγούσαν συνειδητά τη Ρωσία στην καταστροφή, για να προετοιμάσουν έτσι χωριστή ειρήνη με τη Γερμανία.

Τώρα ξέρουμε πως η έλλειψη όπλων στο μέτωπο, που προκάλεσε την καταστροφική καλοκαιρινή υποχώρηση του 1915, 

η ανεπάρκεια των τροφίμων στο στρατό και στις μεγάλες πόλεις, 

η αποδιοργάνωση της βιομηχανίας και των μεταφορών του 1916,

 όλα αυτά ήταν ένα μέρος της τεράστιας εκστρατείας σαμποτάζ, που διακόπηκε στην αποφασιστική στιγμή από την επανάσταση του Μάρτη (***). 

Στους πρώτους μήνες του νέου καθεστώτος, τόσο η εσωτερική κατάσταση της χώρας, όσο και η μαχητικότητα του στρατού της, καλυτέρευσε αναμφισβήτητα, παρά την αταξία, τόσο αναπόφευκτη σε μια μεγάλη επανάσταση, που έδωσε αναπάντεχα τη λευτεριά στα εκατόν εξήντα εκατομμύρια του πιο καταπιεζόμενου λαού στον κόσμο. 

Όμως “ο μήνας του μέλιτος” δεν κράτησε πολύ.

Οι εύπορες τάξεις ήθελαν το πολύ – πολύ 

μια πολιτική επανάσταση, που θα αφαιρούσε την εξουσία από τον τσάρο και θα την έδινε σ’ αυτές. 

Ήθελαν να γίνει η Ρωσία συνταγματική δημοκρατία, όπως η Γαλλία κι οι Ηνωμένες Πολιτείες, ή συνταγματική μοναρχία, όπως η Αγγλία.

Οι λαϊκές, όμως, μάζες επιθυμούσαν γνήσια εργατική και αγροτική δημοκρατία. 

Να γιατί στη Ρωσία, στο αποκορύφωμα του εξωτερικού πολέμου, η πολιτική επανάσταση μετεξελίχθηκε σε κοινωνική, που βρήκε την ολοκλήρωσή της στο θρίαμβο του μπολσεβικισμού. 

Οι ξένοι, και ιδιαίτερα οι Αμερικανοί, υπογραμμίζουν συχνά την “αμάθεια” των Ρώσων εργατών. 

Είναι σωστό ότι οι Ρώσοι εργάτες δεν έχουν την πολιτική πείρα των δυτικών λαών, σ’ αντιστάθμισμα όμως πέρασαν από το θαυμάσιο σχολειό των εθελοντικών τους οργανώσεων. 

Το 1917 οι ρωσικές ενώσεις των καταναλωτών (συνεταιρισμοί), αριθμούσαν πάνω από δώδεκα εκατομμύρια μέλη, αλλά και τα ίδια τα Σοβιέτ είναι μια θαυμάσια εκδήλωση της οργανωτικής ιδιοφυΐας των εργαζομένων μαζών της Ρωσίας. 

Κάτι περισσότερο. 

Δεν υπάρχει άλλος λαός στον κόσμο που να μελέτησε τόσο καλά τη σοσιαλιστική θεωρία και την πρακτική εφαρμογή.

Πολλοί συγγραφείς δικαιολογούν την εχθρότητά τους προς το σοβιετικό καθεστώς με το ότι η τελευταία φάση της ρωσικής επανάστασης ήταν δήθεν πάλη των “νομοταγών” στοιχείων της κοινωνίας ενάντια στη σκληρότητα των μπολσεβίκων. 

Στην πραγματικότητα όμως, ακριβώς οι εύπορες τάξεις, βλέποντας ν’ αναπτύσσεται η δύναμη των λαϊκών επαναστατικών οργανώσεων, αποφάσισαν να τις συντρίψουν και να σταματήσουν την επανάσταση. 

Για την επιτυχία αυτού του σκοπού η αστική τάξη κατέφυγε τελικά σε απεγνωσμένα μέτρα.

 Για να συντρίψει την κυβέρνηση του Κερένσκι και τα Σοβιέτ, αποδιοργάνωσε τις μεταφορές και προκαλούσε εσωτερικές αναταραχές. 

Για να τσακίσει τις εργοστασιακές επιτροπές, έκλεινε τις επιχειρήσεις, έκρυβε τα καύσιμα και τις πρώτες ύλες. 

Για να διαλύσει τις στρατιωτικές επιτροπές του μετώπου, επανέφερε την ποινή του θανάτου και συνεργούσε στις ήττες στο μέτωπο.

 

Όλα αυτά ήταν μια θαυμάσια τροφοδότηση της μπολσεβίκικης φωτιάς.

Οι μπολσεβίκοι απάντησαν με τη διδασκαλία της ταξικής πάλης και με την ανακήρυξη της εξουσίας των Σοβιέτ. 

Ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο κατευθύνσεις, που ήταν ολοκληρωτικά αντίθετες, βρίσκονταν και ομάδες που υποστήριζαν στο σύνολό τους ή ως ένα σημείο αυτές τις κατευθύνσεις. 

Σ’ αυτές τις ομάδες ανήκαν και οι λεγόμενοι “μετριοπαθείς” σοσιαλιστές, οι μενσεβίκοι, οι σοσιαλεπαναστάτες, καθώς και ορισμένα μικρά κόμματα. 

Κι αυτές οι ομάδες καταδιώκονταν από τις εύπορες τάξεις, όμως η δύναμη της αντίστασής τους υποσκαπτόταν από τις ίδιες τις θεωρίες τους. 

Οι μπολσεβίκοι, 

κατά τη γνώμη μου, 

όχι μόνο δεν είναι δύναμη καταστροφής, αλλά το μοναδικό κόμμα στη Ρωσία, που έχει δημιουργικό πρόγραμμα και αρκετή εξουσία για να το πραγματοποιήσει.

Ό,τι και να σκέφτονται οι άλλοι για τον μπολσεβικισμό, η ρωσική επανάσταση είναι, 

αναντίρρητα,

 ένα από τα μεγαλειωδέστερα συμβάντα στην ιστορία της ανθρωπότητας 

και η άνοδος των μπολσεβίκων στην εξουσία ένα γεγονός με παγκόσμια σημασία. 

Όπως ακριβώς οι ιστορικοί ψάχνουν να βρουν και τις πιο μικρές λεπτομέρειες για την Κομμούνα του Παρισιού, 

έτσι θα θελήσουν να μάθουν και για όλα όσα έγιναν στην Πετρούπολη το Νοέμβρη του 1917,

 για τον ενθουσιασμό που είχε συνεπάρει την εποχή αυτή το λαό, ποιοι ήταν, τι έλεγαν και τι έκαναν οι αρχηγοί του. 

Αυτά ακριβώς σκεφτόμουνα όταν έγραφα αυτό το βιβλίο.

 Στην πάλη οι συμπάθειές μου δεν ήταν ουδέτερες. 

Αφηγούμενος, όμως, την ιστορία εκείνων των μεγάλων ημερών, προσπάθησα να εκθέσω τα γεγονότα με το μάτι του ευσυνείδητου χρονικογράφου, που ενδιαφέρεται ν’ αποδώσει την αλήθεια.

Τζ. Ρ.

(*) Όλες τις ημερομηνίες ο Τζον Ριντ τις δίνει με το νέο ημερολόγιο. Στην έκδοση αυτή μπαίνουν σε παρένθεση και οι ημερομηνίες με το παλιό ημερολόγιο.

(***) Του Φλεβάρη (Παλιό ημερολόγιο).



Υγ: Στο παρακάτω βίντεο, λίγες σκηνές για τον Οκτώβρη και τον Ριντ από την ταινία «Οι Κόκκινοι» (όπου πρωταγωνιστούσαν μεταξύ άλλων ο Warren Beatty και η Diane Keaton:

Το Είδαμε Εδώ 
Επιμέλεια Κειμένου:  Viva La Revolucion

Απ΄τον πρόλογο: Το βιβλίο "Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο" είναι το ζωντανό χρονικό της πιο μεγάλης, της πιο κοσμογονικής κοινωνικής επανάστασης όλων των εποχών: της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης του ρώσικου προλεταριάτου.

Ο Τζον Pιντ -ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου- δεν είναι απλά ο αυτόπτης μάρτυρας και ο χρονικογράφος της κοσμοϊστορικής προλεταριακής εποποιίας. 

Είναι, πάνω απ' όλα αυτά, ο φωτισμένος πνευματικός άνθρωπος, ο ιδεολόγος, ο αγωνιστής που, μέσα στην πύρινη ροή των ημερών εκείνων που συγκλόνισαν κυριολεκτικά τη μεγάλη χώρα κι ολόκληρο τον κόσμο, 

αυτός είχε τόση δύναμη διορατικότητας και προοπτικής, 

ώστε να διακρίνει καθαρά τη νέα χαραυγή που ανέτειλε στην ιστορία της ανθρωπότητας. 

Τη χαραυγή των προλεταριακών και εθνικοαπελευθερωτικών επαναστάσεων, τη χαραυγή του σοσιαλισμού.

 Στο βιβλίο που κρατά ο αναγνώστης στα χέρια του είναι ξανακοιταγμένη και βελτιωμένη η έκδοση εκείνη του μνημειακού έργου του Τζον Ριντ.

• Για να το προμηθευτής κάνε κλικ εδώ στη:  Σύγχρονη Εποχή