Συνολικές προβολές σελίδας

Translate

11 Ιανουαρίου, 2019

ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΣΥΝΤΟΝΙΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ -ΣΗΜΕΡΑ 4μμ ΣΥΝΤΑΓΜΑ (ΑΜΑΛΙΑ) Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ



ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

Σήμερα, στις 4 μ.μ., η πανελλαδική σύσκεψη ΕΛΜΕ - Συλλόγων και Επιτροπών Αναπληρωτών



Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στην πανελλαδική σύσκεψη ΕΛΜΕ - Συλλόγων και Επιτροπών Αναπληρωτών, σήμερα Παρασκευή 11 Γενάρη στις 4 μ.μ. στο ξενοδοχείο «Αμαλία» στο Σύνταγμα, απευθύνει η Πανελλαδική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ, την ώρα που αυξάνονται τα σωματεία που δηλώνουν συμμετοχή:

«Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια µας!

Με αποφάσεις των σωματείων μας παίρνουμε αποφάσεις συμμετοχής στη σύσκεψη που πραγματοποιούν με πρωτοβουλία τους σωματεία από όλη τη χώρα για την καλύτερη οργάνωση του αγώνα, την ανταλλαγή πείρας, τη συζήτηση για παραπέρα κλιμάκωση της πάλης.

Απαντάμε συλλογικά και συντονισμένα στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το νέο σύστημα "προσλήψεων - διορισμών" που αποτελεί προαναγγελία απολύσεων χιλιάδων αναπληρωτών συναδέλφων, απέναντι στην πλήρη απαξίωση του πτυχίου και την ανατροπή του εργασιακού μέλλοντος χιλιάδων αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Δεν θα δεχτούμε τη διάσπαση και τον κανιβαλισμό στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών για ένα αέναο κυνήγι μοριοδότησης για την πιστοποίηση "προσόντων". Δεν θα δεχτούμε την πραγματική κλοπή προϋπηρεσίας, αφού πετιούνται στα σκουπίδια χρόνια δουλειάς και ζωής χιλιάδων συναδέλφων, που γύρναγαν σε όλη την Ελλάδα, πολλές φορές µακριά από τις οικογένειές τους ή µη μπορώντας να στήσουν τη δική τους.

Προσπερνάμε τις πλειοψηφίες της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, που αντί να προχωρήσουν σε περαιτέρω κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων, διευκολύνουν την κυβέρνηση με τη στάση τους! Δεν θέλουν να διαμορφώσουν προϋποθέσεις σύγκρουσης με τις απολύσεις και την εργασιακή ζούγκλα! Είναι απέναντι από το αίτημα των συμβασιούχων για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για ζωή με δικαιώματα.

Να αποσυρθεί εδώ και τώρα το απαράδεκτο νομοσχέδιο για τις "προσλήψεις" - απολύσεις αναπληρωτών!

Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών που εργάζονται τα τελευταία χρόνια στα σχολεία! Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.

Κανένας απολυμένος συνάδελφος!
Στην Πανελλαδική Σύσκεψη καλούν και συμμετέχουν μέχρι στιγμής:


ΕΛΜΕ: Κεφαλονιάς – Ιθάκης, 
Ζακύνθου, 
Α’ Θεσσαλονίκης, 
Λήμνου, 
Δ’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης (παρατηρητής), 
Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης (παρατηρητής), 
Πειραιά (παρατηρητής), 
Β’ ΕΛΜΕ Αθήνας (παρατηρητής), 
Γ’ ΕΛΜΕ Αθήνας (παρατηρητής), 
Α’ ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής (παρατηρητής)


Νομαρχιακό Τμήμα ΑΔΕΔΥ Κεφαλονιάς - Ιθάκης

ΣΕΠΕ: Νέας Ιωνίας - Ηρακλείου - Μεταμόρφωσης "Γ. Σεφέρης", 
Ανατολικής Αττικής "Σωκράτης", 
Χαϊδαρίου, Ηλιούπολης "Παπαμαύρος", 
Λήμνου, 
Βύρωνα - Καισαριανής - Παγκρατίου "Ρόζα Ιμβριώτη",
 Περάματος - Κερατσινίου "Ν. Πλουμπίδης", Αργυρούπολης - Αλίμου - Ελληνικού "Ο Θουκυδίδης", Πύργου, 
Π. Φαλήρου (παρατηρητής)


Πρωτοβουλία Αναπληρωτών, Ωρομισθίων και Ελαστικά Εργαζόμενων στην Εκπαίδευση

Οι απολύσεις δεν θα περάσουν!

Όλοι και όλες στις απεργίες, στις Γενικές Συνελεύσεις και στις κινητοποιήσεις των σωματείων!».

ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Παρασκευή 11/01/2019 - 16:10
ΚΚΕ

Καταδικάζει την άγρια επίθεση των ΜΑΤ κατά της συγκέντρωσης των εκπαιδευτικών

Το Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ  εξέδωσε την εξής ανακοίνωση για την άγρια επίθεση των ΜΑΤ κατά της συγκέντρωσης των εκπαιδευτικών: 
«Το ΚΚΕ καταδικάζει την άγρια επίθεση των ΜΑΤ εναντίον της μαζικής συγκέντρωσης εκπαιδευτικών έξω από τη Βουλή, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να εκτοξεύσουν, με τυφλό χτύπημα μέσα στο πλήθος, δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου - λάμψης. Αποτέλεσμα μάλιστα αυτής της επίθεσης ήταν ο τραυματισμός διαδηλωτών, μεταξύ των οποίων ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Δελής και η Θοδώρα Δριμάλα, μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ και στέλεχος του ΠΑΜΕ, οι οποίοι και διακομίστηκαν στο Νοσοκομείο "Ευαγγελισμός".
Η επίθεση αυτή δείχνει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν έχει κανένα δισταγμό, προκειμένου να επιβάλει την πολιτική της, η οποία στο χώρο των εκπαιδευτικών εκφράζεται με την ομηρία και ανεργία χιλιάδων συμβασιούχων και αδιόριστων, καθώς και με τα χιλιάδες κενά στα σχολεία.
Για το συμβάν διάβημα έκανε στην υπ. Προστασίας του Πολίτη ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης».
Παρασκευή 11/01/2019 - 22:19
ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΡΙΝΗΣ ΣΤΟ Ρ/Σ «ALPHA 989»

«Η καταστολή είναι ο μόνος δρόμος για κάθε κυβέρνηση με αντιλαϊκή πολιτική» (AUDIO)

«Η καταστολή είναι ο μόνος δρόμος που ακολουθεί κάθε κυβέρνηση που έχει σκοπό να εφαρμόσει αντιλαϊκές πολιτικές», σημείωσε ο Σπύρος Μαρίνης, μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ και στέλεχος του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, μιλώντας στο ραδιόφωνο του «Alpha 989», αναφερόμενος στην επίθεση των ΜΑΤ κατά των εκπαιδευτικών το μεσημέρι της Παρασκευής.
Υπογράμμισε ότι τόσο η καταστολή, όσο και το νομοσχέδιο που οδηγεί στην απόλυση χιλιάδες εκπαιδευτικούς, αποτελούν ενδείξεις ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει μέχρι τέλους το αντιλαϊκό της έργο.
ΔΕΣ ΑΚΟΜΑ

Posted by at
Labels: , ,

10 Ιανουαρίου, 2019

ΓΙΑ ΔΙΆΒΑΣΜΑ: ΤΖΑΚ ΛΟΝΤΟΝ -Η ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΦΤΕΡΝΑ !!

https://www.sep.gr/cms/site/gr.php?p=bookview&read=246&view1=23&view2=58

«Αν συνθλίψεις την αλήθεια, αν την κρύψεις, αν δεν την υψώσεις ως έμβλημα, τότε θα σαι λιγότερο αληθινός από την αλήθεια (ευτελίζοντας την ασίγαστη ελπίδα για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη)».
 

Τζακ Λόντον: Η Σιδερένια Φτέρνα***



Ένα μαθηματικό όνειρο
Είναι αδύνατη η επικράτηση του σοσιαλισμού; Αφού υποστηρίξατε τι είναι αδύνατον να συμβεί, αφήστε με να σας αποδείξω τι είναι αναπόφευκτο. Θα σας αναπτύξω το αναπόφευκτο της πτώσης του καπιταλιστικού συστήματος και θα σας αποδείξω με αριθμούς τα αίτια της πτώσης του.



«Η Σιδερένια φτέρνα» του Τζακ Λόντον είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο, που απαντάει σε πολλά ερωτήματα για την σύγχρονη πραγματικότητα. 
Όπως πχ σε τι οφείλεται η οικονομική κρίση που βιώνουν οι εργαζόμενοι και η πλειονότητα του λαού μας, αν ο καπιταλισμός είναι ανίκητος (χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα που παρουσιάζουμε παρακάτω) και αν η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο θα συνεχίζεται αιώνια (σε καμιά περίπτωση) κλπ.
 Την ονομασία αυτή («σιδερένια φτέρνα») χρησιμοποιεί ο συγγραφέας για να προσδιορίσει την πλουτοκρατία και το λαό. 
Ο Ανατολ Φρανς, στον πρόλογο του βιβλίου (εκδ. Σύγχρονη Εποχή) γράφει: «Ο άνθρωπος, που σ’ αυτό το βιβλίο ξεχωρίζει την αλήθεια και προβλέπει το μέλλον, ο σοφός, ο δυνατός, ο καλός άνθρωπος ονομάζεται Ερνεστ Εβερχαρντ. 
Όπως και ο συγγραφέας, ανήκε στις εργαζόμενες τάξεις και δούλεψε με τα χέρια του. Γιατί πρέπει να ξέρετε πως αυτός που πέθανε νέος έγραψε πενήντα καταπληκτικούς τόμους, που σφύζουν από ζωή και νοημοσύνη, ήταν γιος αγρότη και άρχισε να βγάζει το ψωμί του στα δέκα του μόλις χρόνια, πουλώντας εφημερίδες. 
Ο ήρωάς του, ο Ερνεστ Εβερχαρντ, είναι γεμάτος θάρρος, δύναμη και ευγένεια ψυχής, χαρακτηριστικά όλα αυτά που μοιράζεται με τον συγγραφέα που τον έπλασε».

Το απόσπασμα που παραθέτουμε είναι από μια άλλη, παλαιότερη έκδοση της «Σιδερένιας φτέρνας», σε μετάφραση Αγγελικής Φιλιππάτου (εκδ. Αντ. Λιβάνης & Σία Ε.Ε. «Νέα Σύνορα», Αθήνα 1980).

***

Ο Έρνεστ ξαναπήρε το λόγο ενώ το ακροατήριό του είχε μείνει κατάπληκτο από την αποκάλυψη που είχε κάνει.
«Απόψε το βράδυ καμιά δωδεκαριά από σας είπαν ότι είναι αδύνατη η επικράτηση του σοσιαλισμού. Αφού υποστηρίξατε τι είναι αδύνατον να συμβεί, αφήστε με να σας αποδείξω τι είναι αναπόφευκτο. Είναι αναπόφευκτη η εξαφάνιση, όχι μόνον η δική σας, των μικρών κεφαλαιούχων, αλλά και των μεγάλων καπιταλιστών και των ίδιων των τραστ. Μη ξεχνάτε, το ρεύμα της εξέλιξης δε γυρίζει πίσω. Συνεχίζει να κυλάει προς τα μπρος, από τον ανταγωνισμό στο συνεταιρισμό, από το μικρό συνεταιρισμό στο μεγάλο, από το μεγάλο στον κολοσσιαίο συνασπισμό κι από κει το ρεύμα τρέχει προς το σοσιαλισμό, που είναι ο πιο εκτεταμένος συνδυασμός απ’ όλους τους άλλους.
«Μου λέτε ότι ονειρεύομαι. Πολύ καλά! Θα σας εκθέσω με αριθμούς το όνειρό μου. Σας προκαλώ εκ των προτέρων να μου αποδείξετε ότι οι λογαριασμοί μου είναι λανθασμένοι, θα σας αναπτύξω το αναπόφευκτο της πτώσης του καπιταλιστικού συστήματος και θα σας αποδείξω με αριθμούς τα αίτια της πτώσης του. Εμπρός λοιπόν και κάνετε λίγη υπομονή αν η αρχή μου σας φανεί ότι είναι εκτός θέματος.

«Ας εξετάσουμε πρώτα απ’ όλα την πορεία μιας ειδικής βιομηχανίας και παρακαλώ να μη διστάσετε να με διακόψετε, αν δεν συμφωνείτε σε κάτι απ’ αυτά που θα πω. Ας πάρουμε για παράδειγμα ένα εργοστάσιο υποδημάτων. Αυτό το εργοστάσιο αγοράζει δέρμα και το μετατρέπει σε παπούτσια. Ας υποθέσουμε ότι αγοράζει δέρμα για εκατό δολάρια κι ότι παράγει παπούτσια αξίας διακοσίων δολαρίων. Τι συνέβη; Εκατό δολάρια προστέθηκαν στην αξία του δέρματος. Ας δούμε πώς γίνεται αυτό.
«Κεφάλαιο και εργασία αύξησαν τα εκατό δολάρια. Το κεφάλαιο προμήθευσε το εργοστάσιο, τις μηχανές και πλήρωσε όλα τα έξοδα. Τα εργατικά χέρια προμήθευσαν την εργασία. Με την κοινή προσπάθεια κεφαλαίου και εργασίας προστέθηκε αξία εκατό δολαρίων. Συμφωνείτε όλοι μέχρι εδώ;»

Τα κεφάλια γύρω από το τραπέζι κουνήθηκαν καταφατικά.
«Το κεφάλαιο και η εργασία, αφού παρήγαγαν αυτά τα εκατό δολάρια, προχωρούν τώρα στη μοιρασιά τους. Οι στατιστικές γι’ αυτού του είδους τη μοιρασιά είναι αρκετά περίπλοκες. Αλλά για να απλοποιήσουμε κάπως τα πράγματα θα αρκεστούμε σε παραπλήσιους αριθμούς κι ας δεχτούμε ότι το κεφάλαιο παίρνει πενήντα δολάρια στο μερίδιό του και η εργασία δέχεται για μεροκάματα τα άλλα πενήντα. Δε θα τσακωθούμε τώρα γι’ αυτή τη μοιρασιά(1). Όσα παζάρια κι αν γίνονται πάνω σ’ αυτό το θέμα, κάποια στιγμή επέρχεται συμφωνία στο ποσοστό. Σημειώστε ότι αυτό που ισχύει για μια βιομηχανία, ισχύει για όλες τις άλλες. Σύμφωνοι;

Όλοι δείξαν ότι συμφωνούν με τον Έρνεστ.
«Ας υποθέσουμε τώρα ότι η εργασία, αφού πήρε αυτά τα πενήντα δολάρια θέλει να τα δώσει πίσω για παπούτσια, θα μπορέσει ν’ αγοράσει παπούτσια που θα κοστίζουν μόνο πενήντα δολάρια. Γίνομαι σαφής;
«Ας περάσουμε τώρα απ’ αυτό το μερικό προτσές στο σύνολο του βιομηχανικού προτσές των Ενωμένων Πολιτειών που περιλαμβάνει το δέρμα για το οποίο μιλήσαμε, τις πρώτες ύλες, τις μεταφορές, τις πωλήσεις, το κάθε τι. Ας πούμε με στρογγυλούς αριθμούς, ότι η ετήσια συνολική παραγωγή των Ενωμένων Πολιτειών φτάνει τα τέσσερα δισεκατομμύρια δολάρια. Η εργασία δέχεται επομένως σε μεροκάματα την ίδια χρονική περίοδο δύο δισεκατομμύρια δολάρια. Έχουν παραχθεί προϊόντα που αξίζουν τέσσερα δισ. δολ. Πόσα προϊόντα μπορεί ν’ αγοράσει η εργασία; Όσα αξίζουν δύο δισ. δολάρια. Είμαι βέβαιος ότι εδώ δε χωράει καμιά συζήτηση. Τα ποσοστά που δίνω είναι πολύ απλόχερα, γιατί με χίλια δυο τεχνάσματα οι καπιταλιστές δεν δίνουν τόσα στους εργαζόμενους, ώστε να μπορούν ν’ αγοράσουν το μισό της συνολικής παραγωγής.
«’Αλλά ας δεχτούμε ότι η εργασία ξαναγοράζει προϊόντα για δύο δισ. Είναι φανερό ότι η εργασία μπορεί να καταναλώσει μόνο δύο δισ. Μένουν ακόμα προϊόντα που στοιχίζουν δύο δισ. και που η εργασία δεν μπορεί ν’ αγοράσει ούτε να καταναλώσει.

—Η εργασία δεν καταναλώνει ούτε αυτά τα δύο δισ. δήλωσε ο κ. Κόβαλτ. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο δε θα υπήρχαν καταθέσεις στις τράπεζες.
—Οι καταθέσεις στις τράπεζες από τους εργαζόμενους είναι μια αποταμίευση που καταναλώνεται σχεδόν αμέσως. Πρόκειται για μερικές οικονομίες που βάζει κανείς στην πάντα για τα γηρατειά, τις αρρώστιες, τα δυστυχήματα, τα έξοδα κηδείας. Οι τραπεζικές καταθέσεις είναι η μπουκιά το ψωμί που βάζει κανείς στο ράφι για να το φάει την άλλη μέρα. Όχι, η εργασία καταναλώνει το σύνολο των προϊόντων που μπορεί να ξαναγοράσει με το μεροκάματο.
«Στο κεφάλαιο μένουν δυο δισεκατομμύρια. Αφού πληρώσει τα έξοδά του, καταναλώνει τα υπόλοιπα; Το κεφάλαιο καταναλώνει τα δυο του δισεκατομμύρια;

Ο Έρνεστ σταμάτησε κι έθεσε καθαρά την ερώτηση σε μερικούς από τους καλεσμένους. Αυτοί κούνησαν το κεφάλι.

—Δεν ξέρω, απάντησε ειλικρινά ένας απ’ αυτούς.
—Και όμως ξέρετε, συνέχισε ο Έρνεστ. Σταματήστε και σκεφτείτε για λίγο. Εάν το κεφάλαιο κατανάλωνε ολόκληρο το μερίδιο του δε θα μπορούσε ν’ αυξάνει, θα έμενε σταθερό. Εάν ρίξετε μια ματιά στην οικονομική ιστορία των Ενωμένων Πολιτειών θα δείτε ότι το συνολικό ποσό του κεφαλαίου δε σταμάτησε ν’ αυξάνει. Επομένως το κεφάλαιο δεν καταναλώνει το μερίδιό του. Θυμάστε την εποχή που η Αγγλία κατείχε ένα σωρό ομολογίες των σιδηροδρόμων μας; Καθώς τα χρόνια περνούσαν ξαναγοράσαμε πάλι αυτές τις ομολογίες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι το μερίδιο του κεφαλαίου που δεν καταναλώθηκε ξαναγόρασε τις ομολογίες. Τι μας λέει το γεγονός ότι σήμερα οι καπιταλιστές των Ενωμένων Πολιτειών κατέχουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε ομολογίες μεξικανικές, ρωσικές, ιταλικές, ελληνικές; Μας λέει ότι αυτές οι εκατοντάδες κι εκατοντάδες εκατομμύρια είναι ένα κομμάτι από το μερίδιο του κεφάλαιου που δεν καταναλώθηκε. Το κεφάλαιο δεν κατανάλωσε ποτέ το μερίδιό του απ’ την αρχή αρχή του καπιταλιστικού συστήματος.
«Και τώρα φτάσαμε στο κρίσιμο σημείο. Η παραγωγή των Ενωμένων Πολιτειών ανέρχεται σε 4 δισ. δολ. Η εργασία αγοράζει και καταναλώνει για δύο δισ. Το κεφάλαιο δεν καταναλώνει τα υπόλοιπα δύο δισ. Υπάρχει ένα μεγάλο πλεόνασμα που παραμένει ακέραιο. Τι γίνεται αυτό το πλεόνασμα; Τι μπορεί να γίνει μ’ αυτό; Η εργασία δεν μπορεί να καταναλώσει τίποτα απ’ αυτό γιατί έχει ξοδέψει όλα της τα μεροκάματα. Το κεφάλαιο δεν μπορεί να εξαντλήσει αυτό το πλεόνασμα γιατί, σύμφωνα με τη φύση του, έχει ήδη καταναλώσει όσο μπορούσε. Και το πλεόνασμα παραμένει. Τι μπορεί να γίνει μ’ αυτό; Τι γίνεται μ’ αυτό;

—Το πουλούν στο εξωτερικό, είπε ο κ. Κόβαλτ αυθόρμητα.
—Μάλιστα αυτό είναι, συμφώνησε ο Έρνεστ. Αυτό το πλεόνασμα δημιουργεί την ανάγκη για αγορά στο εξωτερικό. Το πλεόνασμα λοιπόν πουλιέται στο εξωτερικό. Πρέπει να πουληθεί στο εξωτερικό. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος ν’ απαλλαγούμε απ’ αυτό. Και αυτό το πλεόνασμα πού δεν καταναλώνεται και πουλιέται στο εξωτερικό, αποτελεί αυτό που ονομάζουμε εμπορικό ισοζύγιο και που είναι βέβαια ευνοϊκό για μάς. Συμφωνούμε όλοι μέχρι εδώ;

—Αποτελεί ασφαλώς χάσιμο χρόνου η ανάπτυξη της άλφα-βήτα του εμπορίου, είπε ο κ. Κάλβιν με κάποια δηκτικότητα. Την ξέρουμε όλοι απ’ έξω.
—Εάν επέμεινα τόσο πολύ σ’ αυτή την αλφαβήτα είναι γιατί μ’ αυτή θα σας αποστομώσω, απάντησε ο Έρνεστ. Εδώ βρίσκεται το ενδιαφέρον του πράγματος. Και θα σας αποστομώσω τώρα αμέσως. Προχωρούμε λοιπόν.
«Οι Ενωμένες Πολιτείες είναι μια καπιταλιστική χώρα που έχει αναπτύξει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της. Σύμφωνα με το βιομηχανικό καπιταλιστικό της σύστημα, έχει ένα πλεόνασμα από το οποίο πρέπει ν’ απαλλαγεί και για ν’ απαλλαγεί πρέπει να το διαθέσει στο εξωτερικό.(2) 
Ό,τι ισχύει για τις Ενωμένες Πολιτείες, ισχύει και για τις άλλες ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Κάθε μια απ’ αυτές τις χώρες διαθέτει ένα πλεόνασμα. Μη ξεχνάτε ότι έχουν πραγματοποιήσει κιόλας τις εμπορικές ανταλλαγές μεταξύ τους κι ότι αυτά τα πλεονάσματα παραμένουν διαθέσιμα. Η εργασία σ’ όλες αυτές τις χώρες έχει ξοδέψει όλα της τα μεροκάματα και δεν μπορεί ν’ αγοράσει τίποτα απ’ το πλεόνασμα. Το κεφάλαιο σ’ όλες αυτές τις χώρες έχει καταναλώσει κι αυτό όσο του επιτρέπει η φύση του. Και τα πλεονάσματα παραμένουν. Δεν μπορούν να τα διαθέσουν ο ένας στον άλλον. Πώς θ’ απαλλαγούν απ’ αυτά;

—Πουλώντας τα στις χώρες που δεν έχουν ακόμα αναπτύξει τις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές, συμπέρανε ο κ. Κόβαλτ.

—Περίφημα. Τα βλέπετε, ο συλλογισμός μου είναι τόσο απλός και καθαρός που το συμπέρασμα έρχεται μόνο του στο μυαλό σας. Και τώρα ας κάνουμε το επόμενο βήμα. Ας υποθέσουμε ότι οι Ενωμένες Πολιτείες διαθέτουν το πλεόνασμά τους σέ μια χώρα που δεν έχει αναπτύξει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της, στη Βραζιλία ας πούμε. Μη ξεχνάτε ότι αυτό το πλεόνασμα είναι έξω και πέρα από το εμπορικό ισοζύγιο αφού τα εμπορεύματα έχουν πλέον καταναλωθεί. Τι θα πάρουν οι Ενωμένες Πολιτείες σε αντάλλαγμα από τη Βραζιλία;

—Χρυσάφι, είπε ο κ. Κόβαλτ.

—Ναι αλλά το χρυσάφι υπάρχει σέ μια περιορισμένη ποσότητα στον κόσμο, παρατήρησε ο Έρνεστ.

—Χρυσάφι με τη μορφή ενέχυρων, ομολογιών και άλλα τέτοια παρόμοια, επανόρθωσε ο κ. Κόβαλτ.

—Αυτή τη φορά το πετύχατε, είπε ο Έρνεστ. Οι Ενωμένες Πολιτείες θα πάρουν από τη Βραζιλία σε αντάλλαγμα του πλεονάσματός τους ομολογίες και ενέχυρα. Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι οι Ενωμένες Πολιτείες θα γίνουν κάτοχοι των σιδηροδρόμων, των εργοστασίων, των ορυχείων και της γης της Βραζιλίας. Και τι συμπέρασμα βγαίνει απ’ αυτό;

Ο κ. Κόβαλτ έμεινε σκεφτικός και κούνησε το κεφάλι του.
«Θα σας το πω εγώ, συνέχισε ο Έρνεστ. Βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της Βραζιλίας θα αναπτυχθούν. Και τώρα το επόμενο βήμα. Όταν η Βραζιλία θα αναπτυχθεί κάτω από το καπιταλιστικό σύστημα, θ’ αποκτήσει κι αυτή ένα πλεόνασμα που δε θα καταναλώνεται, θα μπορεί να το διαθέσει στις Ενωμένες Πολιτείες; Ασφαλώς όχι γιατί οι Ενωμένες Πολιτείες έχουν το δικό τους πλεόνασμα, θα μπορούν οι Ενωμένες Πολιτείες να ενεργήσουν όπως προηγουμένως και να διαθέσουν το πλεόνασμά τους στη Βραζιλία; Όχι γιατί ή Βραζιλία έχει τώρα κι αυτή πλεόνασμα.
«Τι γίνεται λοιπόν; Οι Ενωμένες Πολιτείες και η Βραζιλία πρέπει και οι δυο να βρουν διέξοδο για το πλεόνασμά τους σε άλλες χώρες που δεν έχουν αναπτυχθεί. Αλλά σύμφωνα μ’ αυτό το προτσές κι αυτές οι χώρες θ’ αναπτυχθούν με τη σειρά τους. Σύντομα θα έχουν πλεόνασμα και θ’ αναζητούν άλλες χώρες για να το διαθέσουν. Τώρα, κύριοι, παρακολουθείστε με προσεχτικά. Ο πλανήτης μας είναι περιορισμένος. Οι χώρες που υπάρχουν στον κόσμο δεν είναι τόσο πολλές. Τι θα συμβεί όταν κάθε χώρα ακόμα και η πιο μικρή μείνει με το πλεόνασμα στο χέρι να κοιτάζει τις άλλες χώρες να κρατούν κι αυτές το δικό τους;»

Σταμάτησε και κοίταξε τους ακροατές του. Ήταν διασκεδαστικό να βλέπεις την αμηχανία στα πρόσωπά τους. Τα πρόσωπα όμως αυτά δείχνανε κι ανησυχία. Μέσα από αφαιρέσεις ο Έρνεστ τους είχε δείξει ένα δράμα και τους είχε κάνει να το δουν. Καθισμένοι εκεί μέσα διέκριναν το δράμα που τους προκαλούσε φόβο.

«Αρχίσαμε από το ΑΒΓ κ. Κάλβιν, είπε ο Έρνεστ πονηρά. Τώρα θα σας δώσω το υπόλοιπο της Αλφαβήτας. Είναι πολύ απλό. Αυτή είναι η ομορφιά του. Έχετε ασφαλώς την απάντηση στα χείλη. Λοιπόν τι θα γίνει όταν κάθε χώρα θα έχει το πλεόνασμά της; Τι θα γίνει τότε με το καπιταλιστικό σας σύστημα;

Αλλά ο κ. Κάλβιν κουνούσε το κεφάλι του με περισυλλογή. Έψαχνε να βρει κάποιο λάθος στο συλλογισμό του Έρνεστ.

«Ας διασχίσουμε πάλι μαζί και σύντομα το πεδίο που διατρέξαμε, είπε ο Έρνεστ. Αρχίσαμε με το προτσές που θ’ ακολουθήσει μια οποιαδήποτε βιομηχανία, ας πούμε μια βιομηχανία υποδημάτων. Βρήκαμε ότι η μοιρασιά που εφαρμόστηκε σ’ αυτό το συγκεκριμένο εργοστάσιο πάνω στο προϊόν που είχε υποστεί κοινή επεξεργασία είναι η ίδια που εφαρμόζεται πάνω στο συνολικό ποσόν της βιομηχανικής παραγωγής. Είδαμε τι ποσότητα απ’ αυτό το προϊόν μπορεί ν’ αγοράσει η εργασία με τα μεροκάματα που διαθέτει και πώς το κεφάλαιο δεν καταναλώνει το υπόλοιπο αυτού του προϊόντος. Είδαμε ακόμα ότι η εργασία έχει καταναλώσει όσα της επιτρέπουν τα μεροκάματα και όταν το κεφάλαιο έχει καταναλώσει όσα χρειάζεται, μένει ακόμα ένα διαθέσιμο πλεόνασμα. Συμφωνήσαμε ότι αυτό το πλεόνασμα μπορεί να διατεθεί μόνο στο εξωτερικό. Συμφωνήσαμε επίσης ότι η διάθεση αυτού του πλεονάσματος σε μια άλλη χώρα έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη αυτής της χώρας σε σημείο τέτοιο, που κι αυτή σε λίγο καιρό θάχει πλεόνασμα που θα πρέπει να το διαθέσει. Επεκτείναμε αυτό το προτσές σε όλες τις χώρες του πλανήτη, έτσι ώστε κάθε χώρα να παράγει κάθε χρόνο, κάθε μέρα ένα πλεόνασμα που δεν μπορεί να καταναλώσει και που δεν μπορεί πια να διαθέσει σε καμιά άλλη χώρα. Και τώρα σας ρωτώ άλλη μια φορά. Τι θα κάνουμε μ’ αυτά τα πλεονάσματα;

Κι αυτή τη φορά δεν απάντησε κανείς.

—Εσείς κ. Κάλβιν; τον προκάλεσε ο Έρνεστ.

— Είναι πάνω από τις δυνάμεις μου, ομολόγησε ο κ. Κάλβιν.

—Ποτέ δε σκέφτηκα ένα τέτοιο πράγμα, είπε ο κ. Ασμούνσεν. Κι όμως είναι τόσο καθαρό σαν να είναι τυπωμένο στο χαρτί.

Ήταν η πρώτη φορά που άκουγα ν’ αναπτύσσουν τη θεωρία της υπεραξίας του Καρλ Μαρξ,(3) και ο Έρνεστ το είχε κάνει τόσο απλά που κι εγώ η ίδια βρέθηκα σέ δύσκολη θέση κι ένοιωθα ανίκανη ν’ απαντήσω.

—Θα σας πω ένα τρόπο για ν’ απαλλαγείτε από το πλεόνασμα, είπε ο Έρνεστ. Πετάχτε το στη θάλασσα. Πετάχτε στη θάλασσα κάθε χρόνο εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια όσο αξίζουν δηλαδή παπούτσια, ρούχα, στάρι κι ό,τι άλλο εμπορεύσιμο προϊόν. Δε θα μπορούσε να τακτοποιηθεί έτσι αυτό το ζήτημα;

—Ασφαλώς και θα ετακτοποιείτο, απάντησε ο κ. Κάλβιν. Αλλά είναι παράλογο να μιλάτε σεις κατ’ αυτό τον τρόπο.

Ό Έρνεστ έπεσε πάνω του σάν κεραυνός.
— Είσθε λιγότερο παράλογος εσείς, κύριε καταστροφέα των μηχανών που συμβουλεύετε την επιστροφή στις προκατακλυσμιαίες μεθόδους των προπάππων σας; Τι προτείνετε για ν’ απαλλαγούμε από το πλεόνασμα; Θα μπορούσατε ν’ αποφύγετε το πρόβλημα τού πλεονάσματος με το να μην παράγετε πλεόνασμα. Και τι προτείνετε για την αποφυγή της παραγωγής πλεονάσματος; Την επιστροφή σέ μια πρωτόγονη μέθοδο παραγωγής, τόσο ακαθόριστης, ανοργάνωτης και παράλογης τόσο χρονοβόρας και δαπανηρής που θα ήταν αδύνατο να παραχθεί οποιοδήποτε πλεόνασμα.

Ό κ. Κάλβιν κατάπιε το σάλιο του. Η αιχμή του δόρατος είχε βρει το στόχο. Ξανακατάπιε το σάλιο του και ξερόβηξε να καθαρίσει το λαιμό του.

—Έχετε δίκιο, είπε. Με πείσατε, είναι παράλογο. Αλλά κάτι πρέπει να κάνουμε. Για μας, τη μεσαία τάξη, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Αρνούμεθα να δεχτούμε την εξαφάνισή μας. Προτιμούμε νάμαστε παράλογοι και να επιστρέψουμε στις μεθόδους των παππούδων μας που είναι πράγματι χονδροειδείς και δαπανηρές. Θα ξαναφέρουμε τη βιομηχανία στο στάδιο που βρισκόταν πριν από τα τραστ. Θα σπάσουμε τις μηχανές. Και σεις τι σκοπεύετε να κάνετε γι’ αυτό;

—Μα δεν μπορείτε να σπάσετε τις μηχανές, απάντησε ο Έρνεστ. Δεν μπορείτε να γυρίσετε πίσω το ρεύμα της εξέλιξης. Δυο μεγάλες δυνάμεις στέκονται απέναντί σας που η κάθε μια τους είναι πιο δυνατή από τη μεσαία τάξη. Το μεγάλο κεφάλαιο, τα τραστ με μια λέξη, δε θα σας αφήσουν να γυρίσετε πίσω. Δε θέλουν την καταστροφή των μηχανών. Αλλά μεγαλύτερη και ισχυρότερη δύναμη από τα τραστ είναι η εργασία. Δε θα σας αφήσει να καταστρέψετε τις μηχανές. Γιατί κάθε ιδιοκτησία που υπάρχει στον κόσμο, μαζί κι οι μηχανές, τη διεκδικούν δύο αντίπαλα στρατόπεδα, τα τραστ απ’ τη μια μεριά και η εργασία από την άλλη. Κανένας από τους δύο αυτούς αντιπάλους δε θέλει την καταστροφή των μηχανών, μόνο θέλει την κατοχή τους. Σ’ αυτή τη μάχη δεν υπάρχει θέση για τη μεσαία τάξη. Η μεσαία τάξη είναι ένας πυγμαίος ανάμεσα σε δύο γίγαντες. Δε βλέπετε κακόμοιρη μεσαία τάξη, ότι έχετε πιαστεί ανάμεσα σε δυο μυλόπετρες που έχουν αρχίσει κιόλας να σας αλέθουν;
«Σας απέδειξα με μαθηματικό τρόπο την αναπόφευχτη πτώση του καπιταλιστικού συστήματος. Όταν κάθε χώρα θα βρεθεί μ’ ένα πλεόνασμα στα χέρια που δε θα μπορεί ούτε να το καταναλώσει ούτε να το πουλήσει, το καπιταλιστικό σύστημα θα καταρρεύσει κάτω από την τρομερή συσσώρευση κερδών που το ίδιο θα έχει επιτύχει. Αλλά εκείνη την ημέρα δε θα γίνει καμιά καταστροφή των μηχανών. Η μάχη θα δοθεί για την απόκτηση των μηχανών. Εάν νικήσει η εργασία, ο δρόμος σας θα είναι εύκολος. Οι Ενωμένες Πολιτείες κι ολόκληρος ο κόσμος εξ άλλου θ’ αρχίσουν μια νέα και θαυμαστή εποχή. Οι μηχανές αντί να συντρίβουν τη ζωή θα την κάνουν πιο ωραία, πιο ευτυχισμένη, πιο αξιοπρεπή. Εσείς, μέλη της μεσαίας τάξης που θάχει εξαφανιστεί, χέρι χέρι με την τάξη των εργαζομένων —μόνον εργαζόμενοι θα υπάρχουν εκείνη την εποχή— θα συμμετάσχετε στή δίκαιη μοιρασιά των προϊόντων που θα παράγουν αυτές οι υπέροχες μηχανές. Και μείς όλοι μαζί, θα φτιάξουμε νέες κι ακόμα πιο υπέροχες μηχανές. Και δε θα μένει κανένα πλεόνασμα γιατί δε θα υπάρχουν κέρδη».

—Κι να υποθέσουμε ότι στή μάχη για την κατάκτηση των μηχανών κι όλου του κόσμου νικήσουν τα τραστ; ρώτησε ο κ. Κόβαλτ.

—Τότε, απάντησε ο Έρνεστ, σεις και η εργασία κι όλοι μας θα συνθλιβούμε κάτω από τη σιδερένια φτέρνα ενός δεσποτισμού τόσο αδίσταχτου και τρομερού που θα βάψει κόκκινες τις σελίδες της ανθρώπινης Ιστορίας όσο κανένας άλλος δεσποτισμός. 
Η Σιδερένια Φτέρνα(4), αυτό είναι το όνομα που ταιριάζει σ’ αυτό το φοβερό δεσποτισμό.

(1)Εδώ ο Έβερχαρντ δείχνει καθαρά την αιτία όλων των εργατικών ταραχών εκείνης της εποχής. Στη μοιρασιά του κοινού προϊόντος, το κεφάλαιο ήθελε τα περισσότερα άλλα και η εργασία προσπαθούσε να πάρει όσο το δυνατόν πιο πολλά. Η διαμάχη αυτή ήταν ανειρήνευτη. Για όσο καιρό υπήρχε το καπιταλιστικό σύστημα η εργασία και το κεφάλαιο συνέχιζαν να παλεύουν για τη μοιρασιά του κοινού προϊόντος. Το πράγμα σήμερα μας φαίνεται γελοίο, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε εφτά αιώνες μπροστά απ’ αυτούς που ζήσαν τότε.

(2)Ο Θεόδωρος Ρούσβελτ, πρόεδρος των Ενωμένων Πολιτειών, μερικά χρόνια πριν απ’ αυτή την εποχή, έκανε την πάρα κάτω δήλωση: «Χρειάζεται μια πιο φιλελεύθερη και πιο εκτεταμένη αμοιβαιότητα στην αγορά και την πώληση των προϊόντων, ώστε να μπορέσουμε να διαθέσουμε κατά τρόπο ικανοποιητικό στο εξωτερικό, το πλεόνασμα της παραγωγής των Ενωμένων Πολιτειών». Φυσικά το πλεόνασμα στο οποίο αναφέρεται ήταν τα κέρδη του καπιταλιστικού συστήματος, πέρα και πάνω από το δυναμικό των καπιταλιστών να τα καταναλώσουν. Την ίδια εποχή ο γερουσιαστής Mark Hanna έλεγε: «Η ετήσια παραγωγή αγαθών στις Ενωμένες Πολιτείες είναι κατά το ένα τρίτο ανώτερη από την κατανάλωση». Επίσης ένας άλλος γερουσιαστής ο Chauncay Depew έλεγε: «Ο αμερικάνικος λαός παράγει κάθε χρόνο αγαθά αξίας δυο δισεκατομμυρίων περισσότερα απ’ αυτά που μπορεί να καταναλώσει».

(3)Καρλ Μαρξ, ο μεγάλος πνευματικός ήρωας του σοσιαλισμού, ήταν ένας Γερμανός Εβραίος που έζησε στο 19ο αιώνα, σύγχρονος του Στιούαρτ Μιλλ. Μάς φαίνεται απίστευτο ότι μετά την διατύπωση των οικονομικών του ανακαλύψεων, ο Μαρξ για πολλές γενιές χλευάστηκε από τους στοχαστές και τους λόγιους τους πλέον καθιερωμένους στον κόσμο. Εξ αιτίας των ανακαλύψεών του διώχτηκε από την πατρική γη και πέθανε εξόριστος στην Αγγλία.

(4)Είναι η πρώτη φορά, απ’ όσο γνωρίζουμε, που χρησιμοποιήθηκε αυτή η λέξη για να υποδηλώσει την Ολιγαρχία.



Τζακ Λόντον (1876-1916)

Ο σοσιαλιστής Αμερικανός συγγραφέας Τζακ Λόντον γεννήθηκε στο Όκλαντ του Σαν Φρανσίσκο στις 12 του Γενάρη 1876. Από πολύ μικρός θα γνωρίσει τη φτώχεια και τη σκληρή ζωή στο εργοστάσιο. 
Το 1897 θ’ ακολουθήσει τους χρυσοθήρες στον Καναδικό Βορρά. Εκεί, μέσα στο φοβερό κρύο και την απογοήτευση δε θ’ ανακαλύψει χρυσάφι, αλλά τη συγγραφική του φλέβα που θα τον κάνει διάσημο. Αναγνωρίστηκε σαν ο μεγαλύτερος Αμερικανός συγγραφέας των αρχών του 20ού αιώνα.

Στην αρχή της ζωής του, έκανε για να βγάλει το ψωμί του διάφορα επαγγέλματα: εφημεριδοπώλης, λιμενεργάτης, ναυτικός, χρυσοθήρας αλλά και πολεμικός ανταποκριτής στη διάρκεια του πολέμου των Μπόερς στη Νότια Αφρική και του Ρωσοϊαπωνικού πολέμου στα 1904. Δεχόμενος οποιαδήποτε δουλειά του τύχαινε και «αλητεύοντας» με κάθε μέσο στην αχανή έκταση των ΗΠΑ, είχε την ευκαιρία να γνωρίσει καλά τον κόσμο.

Εμπνέεται το έργο του από τις περιπλανήσεις του στο Βορρά και στις θάλασσες του Νότου, τους περιθωριακούς της αμερικάνικης ζωής, τη ζωή των εργατών και το αμερικανικό σοσιαλιστικό κίνημα. 
Συνδυάζοντας τις εμπειρίες του με τη μελέτη του Κομμουνιστικού Μανιφέστου, ο Λόντον στράφηκε προς το σοσιαλισμό, ενώ η απίστευτη ενέργειά του διοχετεύθηκε στη γραφή. Από το 1896 γίνεται μέλος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος και προσπαθεί με το συγγραφικό του ταλέντο και τη γεμάτη πάθος συμμετοχή του στην πολιτική να βοηθήσει το αμερικανικό προλεταριάτο.

Γράφει πολλά διηγήματα, μυθιστορήματα και πολιτικά δοκίμια. Όλα του τα έργα έχουν μεγάλη απήχηση και τεράστια εμπορική επιτυχία. Μόνο στην Αγγλία έχουν πουληθεί 7 εκατομμύρια αντίτυπα της «Σιδερένιας Φτέρνας».

Στις 22 του Νοέμβρη 1916 απογοητευμένος από τον τρόπο ζωής στον οποίο τον ώθησε η αμερικανική κοινωνία, θα αυτοκτονήσει επαναλαμβάνοντας τη χειρονομία του ήρωά του, Μάρτιν Ιντεν. (Βιογραφικό από τον Ριζοσπάστη)

*** Αν δεν έχετε τη δυνατότητα να το προμηθευτείτε από Δω διαβάστε το Εδώ 
Posted by at
Labels: , ,

08 Ιανουαρίου, 2019

ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ !!


– «Μη μιλάτε παρακαλώ τη γλώσσα του Χίτλερ»– «Κάθε άλλο. Μιλάω τη γλώσσα του Μάρξ και του Ένγκελς»

Σ’ όλη τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, όλοι οι στρατοί χρησιμοποιούσαν λιποτάκτες του αντίπαλου στρατού για να οργανώνουν την προπαγάνδα τους στις γραμμές του αντιπάλου. 
Ιδιαίτερα μεγάλη υπήρξε η δράση Γερμανών αντιφασιστών, που έδρασαν με το μέρος των αντιπάλων της Γερμανίας. 
(Μια άλλη φορά θα μιλήσουμε γι’ αυτούς που πέρασαν με το μέρος του ΕΑΜ).
Στο ανατολικό μέτωπο, ο Κόκκινος Στρατός είχε οργανώσει πολύ συστηματικά την δράση αυτού του είδους, χρησιμοποιώντας αυτόμολους ή αιχμάλωτους Γερμανούς φαντάρους, που συνήθως ήταν κομμουνιστές, αντιφασίστες, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, αγωνιστές κατά του πολέμου, συνδικαλιστές, αντιρρησίες συνείδησης, μέλη αριστερών οργανώσεων, σωματείων και ομάδων.
 Ή ήταν εξόριστοι που είχαν καταφύγει στην ΕΣΣΔ πριν τον πόλεμο.
Ιδιαίτερα μεγάλη έκταση πήρε αυτή η δράση, κατά τη διάρκεια της περικύκλωσης της 6ης Επίλεκτη Γερμανικής στρατιάς στο Στάλιγκραντ. 
Οι σοβιετικοί όχι μόνο είχαν κυκλώσει την 6η στρατιά, αλλά είχαν “σπρώξει” και το υπόλοιπο μέτωπο 200 – 300 χιλιόμετρα δυτικά από το Στάλιγκραντ, ώστε κάθε προσπάθεια απεγκλωβισμού να είναι αδύνατη.
Ο Χίτλερ ουσιαστικά διέταζε τους στρατιώτες του, να πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο, παρ’ όλη την απελπιστική κατάστασή τους. 
22 μεραρχίες κυκλωμένες, αποκομμένες από κάθε είδους τροφοδοσίας, μέσα στο κρύο και στα κρυοπαγήματα. Και με τις απόπειρες απεγκλωβισμού τους να έχουν αποτύχει παταγωδώς.
Η προσπάθεια των Γερμανών αντιφασιστών που δρούσαν μαζί με τον κόκκινο στρατό, ήταν να τους πείσουν να παραδοθούν για να σωθούν και να ζήσουν. 
Να τους διαλύσουν τους μύθους ότι οι “κόκκινοι” βασάνιζαν και σκότωναν τους αιχμαλώτους (όπως διέδιδε η προπαγάνδα του Γκαίμπελς). 
Να τους πείσουν για το βρώμικο απάνθρωπο σκοπό του Χίτλερ και του Γ’ Ράιχ. 
Να τους καλέσουν στην αντιφασιστική μάχη. Και για όλα αυτά, έφερναν σαν παράδειγμα τον εαυτό τους.
Προκηρύξεις που έπεφταν από αεροπλάνα στα χαρακώματα των Γερμανών. Φωνές με χωνιά προς τα χαρακώματα. Ραδιοφωνικές εκπομπές. Χριστουγεννιάτικες κάρτες και γράμματα. 
Ποιήματα και τραγούδια που έγραφαν προς τους συμπατριώτες τους. Και κυρίως εκπομπές στην πρώτη γραμμή του μετώπου από το “φορτηγό με τα μεγάφωνα”. 
Όπως λένε οι ίδιοι οι “δράστες”, οι φόβοι ότι οι “απέναντι” θα πυροβολούσαν το φορτηγό αυτό, δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ. Αντίθετα όταν μιλούσαν, στα χαρακώματα απέναντι γινόταν απόλυτη ησυχία. 
Οι εκπομπές τους άρχιζαν με το : “Άκου Γερμανία, προτού να είναι πιά πολύ αργά”. 
Συχνά έκλειναν τις ανακοινώσεις (έντυπες ή ηχητικές) με τα ονόματά τους, που ήταν ονόματα γνωστά στην προπολεμική Γερμανία. 
Όπως π.χ. την ανακοίνωση της 4 Γενάρη 1943 που την υπέγραφαν ο πρώην βουλευτής Βάλτερ Ούλμπριχτ, ο Έριχ Βάινερτ, συγγραφέας από το Βερολίνο κι ο Βίλι Μπρέντελ, συγγραφέας από το Αμβούργο.
Τα αποτελέσματα στην αρχή ήταν φτωχά. 
Οι στρατιώτες πίστευαν την προπαγάνδα της Βέρμαχτ, ότι όπου νάναι έρχονται να τους απελευθερώσουν το πολύ μέχρι τα Χριστούγεννα. 
Κι όταν πέρασαν τα Χριστούγεννα, τους έλεγαν … μέχρι την Πρωτοχρονιά. 
Τους διαβεβαίωναν ότι ο κλοιός των σοβιετικών είναι λεπτός κι αδύναμος κι ότι ο κόκκινος στρατός είναι αδύναμος για επίθεση, οπότε μπορούν να διασπάσουν τον κλοιό και μόνοι τους. Αλλά και το ότι αυτοί που τους μιλάνε δεν είναι Γερμανοί. Κι όσοι στρατιώτες όμως δεν πίστευαν την προπαγάνδα, φοβόταν τους χαφιέδες.
Ανάμεσα σ’ όσους παραδόθηκαν, πολλοί έγιναν ένθερμοι και ενεργητικοί παράγοντες του μηχανισμού προπαγάνδας. 
Αρκετοί προθυμοποιήθηκαν να επιστρέψουν στον κλοιό για να κάνουν την προπαγάνδα από μέσα και να βγάζουν έξω μικρές μικρές ομάδες των στρατιωτών συναδέλφων τους. Κάποιοι από αυτούς έχασαν τη ζωή τους σ’ αυτή τους την προσπάθεια. Όμως τα αποτελέσματα συνέχιζαν να είναι πενιχρά. 
Κι οι διοικητές της 6ης Γερμανικής στρατιάς αδιάλλακτοι στις επανειλημμένες προτάσεις και εγγυήσεις του Κόκκινου Στρατού για παράδοσή τους. Οπότε ο κλοιός διαλύθηκε δια των όπλων του Κόκκινου Στρατού.
Στις 31/1/1943, ο φον Πάουλους, παραδόθηκε.
 Μαζί του παραδόθηκαν όλο του το επιτελείο, δεκάδες ανώτατοι αξιωματικοί κι εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες κι αξιωματικοί, που μ’ αυτό τον τρόπο ουσιαστικά σώθηκαν. 
Πίσω τους, μέσα στον κλοιό, άφησαν εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς Γερμανούς.
Κατά τη διάρκεια της κράτησής τους από τους σοβιετικούς, και με την ενεργή δράση και προπαγάνδα των οργανώσεων των Γερμανών αντιφασιστών, πολλοί αιχμάλωτοι προσχωρούν στο μηχανισμό αυτό της προπαγάνδας και στις αντιφασιστικές οργανώσεις. Συνεχίζουν την προπαγανδιστική τους δράση, σε άλλα μέτωπα, δημιουργώντας νέα κλιμάκια.
Στα στρατόπεδα αιχμαλώτων, δημιουργείται η “διεθνής επιτροπή για μια ελεύθερη Γερμανία”. 
Στην επιτροπή αυτή προσχωρεί κι ο ίδιος ο Φον Πάουλους, που έχει γίνει στο μεταξύ σφοδρός πολέμιος του ναζισμού. 
Πολλοί από όσους συμμετείχαν σ’ αυτή την επιτροπή, έγιναν αργότερα σημαίνοντα στελέχη της DDR (Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία).
Όλη αυτή την ιδιαίτερη πλευρά της μάχης του Στάλιγκραντ, μπορείτε να τη διαβάσετε αναλυτικά στο βιβλίο “η μάχη του Στάλιγκραντ” του Έριχ Βάινερτ, εκδόσεις “Φιλίστωρ”. 

Ο Έριχ Βάινερτ, μαζί με τον γνωστό Γερμανό ποιητή Βίλι Μπρέντελ (που υπήρξε και πρόεδρος της “Διεθνούς Επιτροπής για μια Ελεύθερη Γερμανία”), ήταν οι πρώτοι Γερμανοί αντιφασίστες του προπαγανδιστικού μηχανισμού του κόκκινου στρατού, που πήγαν στον “κλοιό” του Στάλιγκραντ. 
Το βιβλίο είναι το ημερολόγιό του εκείνες τις ιστορικές μέρες.
Όλες οι φωτογραφίες, είναι από την εικονογράφηση αυτού του βιβλίου.
Ο διάλογος στην αρχή του κειμένου αφορά στο εξής περιστατικό : 
Στα χρόνια του πολέμου, όταν μια Ρωσίδα ξεναγός, ξεναγούσε Γερμανούς αντιφασίστες σε κάποιο μουσείο, ο φύλακας της είπε : 
«Συντρόφισσα σε παρακαλώ μη μιλάς τη γλώσσα του Χίτλερ». Κι η ετοιμόλογη ξεναγός του απάντησε. «Κάθε άλλο σύντροφε. Μιλάω τη γλώσσα του Μαρξ και του Ένγκελς».












Posted by at
Labels: , , ,

07 Ιανουαρίου, 2019

ΓΙΑ ΤΗ "ΓΛΩΣΣΑ" ΚΑΙ ΤΗ "ΠΕΤΡΑ" ΤΗΣ ...ΠΕΤΡΗΣ..!!


Η κα Πετρή Σαλπέα... επιφοιτίστηκε με τη νέα χρονιά και ανέβασε την παρακάτω φωτογραφία από συνάντηση των Κουτσούμπα-Μητσοτάκη. Η συνάντηση είχε γίνει τον Απρίλη του 2017 και αφορούσε ένα έγγραφο του πατέρα του, που ήθελε να παραδώσει ο Κυριάκος για το αρχείο του ΚΚΕ. Την ανακάλυψε προσφάτως, προφανώς ανάμεσα στη ζάχαρη απ' τους κουραμπιέδες, η κα Πετρή Σαλπέα, και είπε να την αναρτήσει σχολιάζοντας μάλιστα το καταπληκτικό:
"Η γλώσσα του σώματος ,και της γραβάτας !!" το οποίο συμπλήρωσε παρακάτω με το:"Δίχνει μια τραγική στιγμή για τον ένα από τους δυο, για τον άλλον σκεφτείτε ότι θέλετε δεν έχει σημασία .."
Εντυπωσιασμένος από το βάθος και το ήθος της... βαρυσήμαντης πολιτικής παρέμβασης της κας Πετρή Σαλπέα, της συνέστησα:
"Όταν ψαρεύετε σε θολά νερά (το λιγότερο που μπορώ να πω) να κρατάτε... καλάμι".
Στη συνέχεια, η... τραγική κα Πετρή Σαλπέα, με χαρακτήρισε αγενή, έσβησε την παρέμβασή μου και με διέγραψε.
Ευχόμενος στην... τραγική κα Πετρή Σαλπέα καλή χρονιά και, προ πάντων, καλή φώτιση και παρ' όλη την θρυμματισμένη αυτοπεποίθησή μου, της προτείνω να προσέχει (ολίγον) την ορθογραφία της, είναι δε προτιμότερο να ασχολείται με το "σπίτι στην ανηφοριά και στο παλιό δρομάκι" ή με κάτι χρηστικότερο και αξιοπρεπέστερο.



Απ' τα σχόλια

Nikos Karagiorgis Το ΠΑΣΟΚ ειναι εδω μεσα στον συνασπισμο !
Η εικόνα ίσως περιέχει: 14 άτομα, , τα οποία χαμογελούν, κείμενο
3

Posted by at
Labels: , , ,
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)