ΥΓΕΙΑ και ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ -ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!

KAΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ 

Η επ - Ανασταση κι ο ερωτας εχουν ιδιο δυνατο χρωμα, κοκκινο! 
Λεει ο Τασος Λειβαδιτης
Γι αυτο θελω να σου πω τι σκεφτοτανε η Πελαγεα Νιλοβνα, η 'μανα' του Γκορκυ. 

Απ τις ζωγραφιες των βιβλιων που εδειχναν το Χρηστο, κι απ τις διηγησεις, ηξερε οτι εκεινος φιλος των φτωχων, ντυνοτανε απλα, ενω στην εκκλησια, οπου η φτωχολογια ερχοτανε σε κεινον για παρηγορια τον εβλεπε τυλιγμενο στο χυδαιο χρυσαφι. 

Κι αθελα της θυμοτανε τα λογια του Ριμπιν:

 'Και με το θεο μας εξαπατησαν!'

Απ' την σφοπατριώτισσα  

Panos Zacharis

Οι φωτο προσφορά 
των σ.:
Panos Alepliotis

Ελενη Μαρκακη

Demetriox Hondros

--ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΛΑΩΝ--

1.Μακάριοι όσοι συνεχίζουν την ορθοστασία τους μέσα στην άβυσσο που μας περιβάλλει.
2.Μακάριοι όσοι δέχονται την ποίηση ως τρόπο ζωής.
3.Μακάριοι όσοι δεν καταδέχονται τα εύκολα και παίζουν στα δύσκολα.
4.Μακάριοι όσοι δεν έχουν σχέση με το θέαμα (με κάθε θέαμα).
5.Μακάριοι όσοι μας φωτίζουν χωρίς να απαιτούν τίποτα.

6.Μακάριοι όσοι, ενώ δεν έχουν διαβάσει, φέρνουν μέσα στο κύτταρό τους τον Ιησού, τον Σωκράτη, τον Βούδα, αυτήν την τριάδα που δεν έγραψε, δε διάβαζε τίποτα, αλλά έφερνε μέσα στο κύτταρό της όλο τον κόσμο.

7.Μακάριος όποιος έπεσε και σηκώθηκε μόνος του.

8.Μακάριος όποιος, ενώ έχει περάσει πολλά, δε γίνεται μισάνθρωπος μοιράζοντας την κακία του δεξιά και αριστερά.

9.Μακάριος όποιος, ενώ δοκιμάζεται σκληρά από την περιπέτεια της υγείας του, μπορεί από το παράθυρο του νοσοκομείου να παρακολουθεί τον κηπουρό που φροντίζει τα ακατάδεχτα τριαντάφυλλα.

10.Μακάριος όποιος δε βιώνει την ύπαρξή του σαν ρόλο μέσα στο θέατρο της ζωής.

11.Μακάριοι όσοι ακολουθούν την προφορική παράδοση του λαού μας. Τι να τα κάνεις τα γράμματα όταν δε βγάζουν λόγια;

12.Μακάριος όποιος βλέπει, όχι όποιος νομίζει πως βλέπει.

13.Μακάριοι όσοι ακολουθούν το δρόμο της λογοτεχνίας ακούγοντας προσεκτικά τα λόγια του Μπαλζάκ: «Ο φόβος είναι κατά το ήμισυ ένα νοσοποιό συναίσθημα το οποίο πιέζει τόσο βίαια την ανθρώπινη μηχανή ώστε οι ικανότητές μας είτε φτάνουν αίφνης στο απόγειο, είτε καταπίπτουν σε πλήρη αποδιοργάνωση. - Σε λίγο καιρό θα μας έχουν μείνει μόνο τα μάτια για να κλαίμε. - Τα γεγονότα δεν έχουν ποτέ απόλυτο μέγεθος, τα αποτελέσματά τους εξαρτώνται πλήρως από τα άτομα: η δυστυχία είναι κίνητρο για την ευφυία, καταφυγή για τον χριστιανό, θησαυρός για τον ικανό άνθρωπο, άβυσσος για τους αδύναμους» (από το βιβλίο Ο Κωστής Παπαγιώργης ανθολογεί Ονορέ ντε Μπαλζάκ, εκδ. Μπάστας - Πλέσσας).

14.Μακάριοι όσοι μελετούν την ιστορία του κινήματος χωρίς να ντρέπονται γιατί δεν ξεπουλήθηκαν.

15.Μακάριοι οι δότες όπου κι αν βρίσκονται.

16.Μακάριοι όσοι σέβονται και προσκυνούν τη μία και μεγάλη σχολή του γένους: το πεζοδρόμιο.

17.Μακάριοι εκείνοι που γνωρίζουν πως μόνο θαυμάζοντας μπορείς να αναχαιτίσεις την κατάρα του φθόνου.

18.Μακάριος ο δημιουργός, ο οποίος, σύμφωνα με την άποψη του Σάμπατο, «είναι βαθυστόχαστος και δεν ασχολείται με την παραγωγή των εποχικών μπεστ-σέλερ (μια ενασχόληση που σήμερα έχει αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό εκείνη την ιερή αποστολή που εντόπιζε τους Ελληνες τραγικούς ποιητές), είναι επαναστάτης και ένας αντιπρόσωπος των Ερινύων, ακόμα κι αν δεν το ξέρει και φυσικά ακόμα κι αν δεν το θέλει. Και αλίμονο στα έθνη που ξεχνούν ή αγνοούν αυτό το ιερό δικαίωμα των μεγάλων δημιουργών τους στην επανάσταση» (Ερνέστο Σάμπατο, Μια πολύπλοκη ύπαρξη, μετ. Κ. Παλαιολόγος, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου).

19.Μακάριοι οι σύντροφοι που, εκτός από τις διαδηλώσεις και τις απεργίες, μοιράζονται με τους συναγωνιστές τους τις αγωνίες, τις μικρές ή μεγάλες καταστάσεις που κρύβονται στην καθημερινότητα.

''Η επί του δρόμου ομιλία''
Του Γιώργου Κακουλίδη από το Ριζοσπάστη

Τα αλιεύσαμε από Εδώ

Σε δήλωσή του την Ημέρα του Πάσχα, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας επισήμανε: 

«Η Ανάσταση κι η ελπίδα δε βρίσκεται στα γεωπολιτικά παιχνίδια, στα σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που βάζουν τους λαούς σε πολεμικούς κινδύνους. 

Η ελπίδα υπάρχει, αν ο λαός αποφασίσει να βαδίσει το δικό του δρόμο, για μια κοινωνία χωρίς φτώχεια, εκμετάλλευση, οικονομικές κρίσεις και πολέμους.

Χρόνια Πολλά και καλή δύναμη, με υγεία σε όλους και όλες!»

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!

Ξεκίνησα να πάω στην Κυριακάτικη πρωινή Αναστάσιμη λειτουργία! 

Το μυαλό μου φορτωμένο με σκέψεις καθώς δεν κοιμήθηκα καλά! Ύπνος γεμάτος εφιάλτες καθώς ανάμεσα στα βεγγαλικά, στα πυροτεχνήματα στις καμπανοκρουσίες, στις μαγειρίτσες, στα κόκκινα αυγά, στους πατσάδες της προηγούμενης νύχτας της Αναστάσεως ήμουν σίγουρος ότι δεν τον είδα να Ανασταίνεται!

Όχι μόνο δεν τον είδα να Ανασταίνεται, αλλά ολόκληρο το βράδυ άκουγα τους ήχους των σφυριών που τον κάρφωναν γερά απάνω στον σταυρό! 

Άκουγα καλά τα καρφιά να καρφώνονται απάνω στο σώμα του κι ας προσπαθούσαν οι ήχοι της καμπάνας να κρύψουν την μουσική των σφυριών καθώς εκείνα χτυπούσαν πάνω στα καρφιά κι εκείνα με τη σειρά τους επάνω στην ανθρώπινη σάρκα!

Βαδίζοντας για την Κυριακάτικη λειτουργία κοιτούσα ψηλά! Ηλιόλουστη ημέρα!
 Κοιτούσα ψηλά μήπως τον δω, μήπως έκανα λάθος, μήπως έχω βυθίσει τον εαυτό μου σ’ έναν ατέλειωτο εφιάλτη και κάνω πως δεν τον βλέπω αναστημένο, για να μπορέσω πιο εύκολα να περάσω την Πύλη καθώς για μια ακόμα φορά νομίζω ότι περπατάω μέσα στο Έρεβος! 
Κοιτάω ψηλά μήπως κάνω λάθος μα δυστυχώς δεν κάνω λάθος, ούτε είναι η κατάθλιψη, ούτε και τα νεύρα, ούτε και η σχιζοφρένεια που οδηγούν το βλέμμα μου!
 Βλέπω καθαρά! Ο ουρανός είναι γεμάτος πνιγμένα παιδιά, γεμάτος παιδιά πεθαμένα από την πείνα, γεμάτος νεκρά παιδιά από την δίψα, γεμάτος άψυχα παιδικά κορμάκια που δεν άντεξαν την βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης!

Καθώς με διώχνουν από κάθε εκκλησία που προσπαθώ να μπω απογοητεύομαι! Με βρίζουν, με κλωτσούν, με χτυπούν! Καμία δουλειά δεν έχω εκεί μέσα! Μου φωνάζουν ότι προσπαθώ να χαλάσω την τάξη του Θεού, ότι είμαι αντίχριστος, ότι είμαι θεομπαίχτης! Φεύγω και χτυπάω την πόρτα άλλης εκκλησίας καθώς οι καμπάνες χτυπάνε χαρμόσυνα, αλλά πουθενά δεν με βάζουν μέσα παρά με διώχνουν λιθοβολώντας με. Αντιλαμβάνομαι ότι μαζί με τα δάκρυα τρέχει και το αίμα μου ποτάμι!

Στο κεφάλι έχω ένα ακάνθινο στεφάνι και στην πλάτη μου έχω φορτώσει τον σταυρό και τον σέρνω από Γολγοθά σε Γολγοθά, αλλά κανένας Γολγοθάς δεν αντέχει την ύπαρξή μου και με διώχνουν όλοι!

Κυριακή πρωί της Αναστάσεως εγώ γυρνάω φορτωμένος τον σταυρό του μαρτυρίου από εκκλησία σε εκκλησία!

«Φύγε αντίχριστε! Σταυρώθηκες την Πέμπτη, τάφηκες την Παρασκευή και χθες αναστήθηκες! Τι θέλεις και γυρνάς με τον σταυρό και προκαλείς τον λαό και τον Θεό! Τι καμώματα είναι κι αυτά τα φετινά;!» 

Δεν είναι όμως φετινά καμώματα! Κάθε χρόνο την ίδια δουλειά κάνω το πρωινό της Κυριακής του Πάσχα! Γυρίζω από εκκλησία σε εκκλησία φορτωμένος τον σταυρό κι εκείνοι με περιγελούν και με κλωτσούν, εμένα που φορτώθηκα τον δικό τους σταυρό και τον έκανα δικό μου! 

Χιλιάδες εκκλησίες πέρασα και εκατομμύρια κλωτσιές κατάφερα να εισπράξω! Είπα να μαζέψω τον σταυρό και να του δίνω αφού μέρα είναι και αύριο και δόξα τον Θεό κάθε μέρα εγώ αυτήν την δουλειά θα κάνω! Σηκώνω το κεφάλι για τελευταία φορά ψηλά μήπως και τον δω να ανασταίνεται!

Εκεί ανάμεσα στα νεκρά παιδάκια στην κορυφή ενός Γολγοθά ξεχωρίζω έναν μικρό ναό!
Αποφασίζω να δοκιμάσω την τύχη μου για τελευταία φορά σ’ εκείνον τον ναό που στέκει έρμος και μόνος στα ξάγναντα!

Δεν σκέφτομαι πώς θα χτυπήσω την πόρτα! Έχω πάρει τον αέρα του χτυπήματος και έχω συνηθίσει στα χτυπήματα που θα ακολουθήσουν μετά πάνω στο κορμί μου από τις γροθιές και τις κλωτσιές!

Δεν έφτασα καλά – καλά στην πόρτα του αυλόγυρου και η πόρτα του ναού ανοίγει και στο κατώφλι εμφανίζεται ένας παπάς άγριος που η όψη του δεν έχει καμία σχέση με όλους εκείνους τους γλυκύτατους παπάδες που μαζί με το γλυκύτατο ποίμνιό τους με έχουν ταράξει στις κλωτσιές. Καθώς κατεβαίνει τα σκαλιά της εκκλησίας και με πλησιάζει ένας περίεργος τρόμος ανάμεικτος με μια περίεργη γαλήνη με κυριεύουν!

Φτάνει μπροστά μου και με κοιτάει στα μάτια, με μάτια που βγάζουν φωτιές και ίσα που φαίνονται ανάμεσα στα άγρια κι αχτένιστα μαλλιά και γένια του!

Κατά περίεργο τρόπο δεν σφίγγομαι όπως τις προηγούμενες φορές για να προστατεύσω το κορμί μου από το χέρι του αγρέπαπα που σηκώνεται επάνω μου! Όλως παραδόξως το χέρι του παπά δεν πέφτει στο κορμί μου!
Πίσω του ξεχωρίζω τον κόσμο που έχει βγει από την εκκλησία και κατευθύνεται κι εκείνος προς το μέρος μου!

Το χέρι του παπά απλώνεται απάνω στον σταυρό, τον αρπάζει και τον φορτώνει στη δική του πλάτη! Μπροστά απ’ όλον τον κόσμο που βγήκε από αυτήν την περίεργη εκκλησία και με πλησιάζει πηγαίνουν δύο παιδάκια αλλά δεν κρατούν εξαπτέρυγα!

– Ποιος είσαι εσύ, ρωτώ τον παπά καθώς εκείνος ήδη σέρνει τον σταυρό του μαρτυρίου προς τον Γολγοθά!

– Παπά Φώτη με λένε μα οι άνθρωποι με φωνάζουν παπά Κόκκινο!

Τα δύο παιδάκια έχουν πάρει θέση δεξιά κι αριστερά από τον παπά Φώτη και κρατούν στα χέρια τους δύο τεράστιες σημαίες βαμμένες με το αίμα της θυσίας του Ανθρώπου και πάνω τους έχουν σχηματισμένα τα εργαλεία!

Κοιτώ καλά και τώρα μπορώ να ξεχωρίσω! Το ένα είναι ο Μέλιος που τόσο αγάπησε αυτήν την σημαία με τα εργαλεία! Το άλλο είναι ο Αϊλάν! Παίρνω θέση δίπλα στον παπά Φώτη από την άλλη μεριά του σταυρού!

– Μαζί θα πάμε για την σταύρωση, λέω του παπά Φώτη!
– Δεν πάμε να σταυρωθούμε, μου απαντάει ξεκαρδισμένος στα γέλια ο παπά Φώτης!

Κοιτάζω ψηλά καθώς τα πεθαμένα παιδάκια από τον ουρανό ζωντανεύουν και κατεβαίνουν να ακολουθήσουν την πομπή και είμαι κι εγώ για πρώτη φορά τόσο χαρούμενος παρά το ότι έχω φορτωμένο επάνω μου τον σταυρό, γιατί αυτήν την φορά δεν είμαι μαναχός μου!

– Για την Ανάσταση πηγαίνουμε, συνεχίζει ο παπά Φώτης!

Για την Ανάσταση! Όχι για την σταύρωση!

Μενέλαος Καζαντζής

Δες Ακόμη: 

Ζυγώνει η ώρα της Ανάστασης !

Ζυγώνει η ώρα της Ανάστασης !

,,,Έρχεται η ώρα που οι Χριστοί θα κατέβουν από τους σταυρούς και θα σηκωθούν από τους τάφους τους όσο βαθιοί κι αν είναι και θα αρνηθούν να ανεβούν στους σταυρούς 

και θα αναστηθούν και δεν θα είναι νύχτα αλλά μέρα – μεσημέρι για να τους βλέπει όλος ο κόσμος και να μην ρωτάει πια αλλά να φωνάζει με βεβαιότητα «Χριστός Ανέστη»!

Καλή Ανάσταση!

****************************

Ζυγώνει η ώρα της Ανάστασης!

Εκατομμύρια Χριστοί σταυρωμένοι σε εκατομμύρια Απίες Οδούς σ’ ολόκληρο τον κόσμο. 

Εκατομμύρια Χριστοί σταυρώνονται κάθε χρόνο και το αίμα τους, το οποίο κυλάει άφθονο απάνω στους σταυρούς τους μετατρέπεται σε χρυσάφι για τους σταυρωτήδες τους! 

Εκατομμύρια Χριστοί που ανεβαίνουν κάθε χρόνο με τη βία επάνω στο σταυρό και άλλοι που ανεβαίνουν με την θέλησή τους γιατί έχουν παραδοθεί στη βία των σταυρωτήδων! 

Εκατομμύρια Χριστοί που πάνω τους και φέτος χτύπησαν εκατομμύρια καρφιά για να μην μπορούν να κατέβουν από τον σταυρό! 

Εκατομμύρια Χριστοί που τους έριξαν σε λάκκο βαθύ κι έριξαν πάνω τους βράχο βαρύ που δεν μπορεί να σηκωθεί!

Δεν θα αναστηθεί και φέτος ο Χριστός! Κοροϊδεύουν τον κόσμο! 

Δεν υπάρχει καμία προοπτική ανάστασης και φέτος, όσο οι σταυρωτήδες έχουν κράτος και εξουσία! 

Ο Χριστός θα αναστηθεί όταν κράτος και εξουσία θα έχει η Άνοιξη! 

Μέχρι τότε οι Χριστοί θα συνεχίζουν να σταυρώνονται, θα συνεχίσουν να εξολοθρεύονται μαζικά, θα εξοντώνονται αληθινά, αλλά θα ανασταίνονται ψεύτικα καθώς κανένας δεν θα τους βλέπει να ανασταίνονται, αλλά θα επιβεβαιώνει την ανάστασή τους κοροϊδεύοντας τον εαυτό του και τους άλλους!

– Χριστός Ανέστη;!

– Αληθώς ο Κύριος!

Και θα απαντάει, επιβεβαιώνοντας τέτοια μεγάλη ψευτιά την ίδια στιγμή που οι σταυρωτήδες δίπλα του ακριβώς θα ανεβάζουν κι άλλους Χριστούς επάνω στον σταυρό, την ίδια στιγμή που θα ετοιμάζουν εκατομμύρια σταυρούς για να μην αφήσουν κανέναν Χριστό να γλιτώσει από την σταύρωση!

– Χριστός Ανέστη;!

– Αληθώς ο Κύριος!

Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, οίτινες επιβεβαιώνετε την ανάσταση του Χριστού την ίδια ώρα που οι φονιάδες τον ανεβάζουν, τον ξανανεβάζουν, τον ματαξανανεβάζουν στον σταυρό! Ουαί υμίν!

Ούτε φέτος δεν θα αναστηθεί ο Χριστός! 

Φέτος είναι που δεν υπάρχει καμία ελπίδα να αναστηθεί ο Χριστός καθώς είναι έτοιμες οι συμφωνίες για τους εκατομμύρια νέους σταυρούς στους οποίους επάνω θα σταυρωθούν εκατομμύρια Χριστοί! 

Οι ήχοι των καμπάνων της Ανάστασης θα καλύπτουν τον θόρυβο από τα εκατομμύρια σφυριά που θα καρφώνουν πάνω στους σταυρούς εκατομμύρια Χριστούς! 

Ούτε και φέτος δεν θα μπορέσει να αναστηθεί ο Χριστός!

Αλλά…

«Αλλά πριν, ιδού θα γίνουν οι ωραίοι που ναρκισσεύτηκαν στις τριόδους Φίλιπποι και Ροβέρτοι.

Θα φορέσουν ανάποδα το δαχτυλίδι τους, και με καρφί θα χτενίσουνε

το μαλλί τους, και με νεκροκεφαλές θα στολίσουνε το στήθος τους, για να δελεάσουν τα γύναια.

Και τα γύναια θα καταπλαγούν και θα στέρξουν.

Για να έβγει αληθινός ο λόγος, ότι σιμά η μέρα

όπου το κάλλος θα παραδοθεί στις μύγες της Αγοράς.

Και θα αγαναχτήσει το κορμί της πόρνης μην έχοντας άλλο τι να ζηλέψει.

Και θα γίνει κατήγορος η πόρνη σοφών και μεγιστάνων, το σπέρμα

που υπηρέτησε πιστά, σε μαρτυρία φέρνοντας.

Και θα τινάξει πάνουθέ της την κατάρα, κατά την Ανατολή το χέρι τεντώνοντας και φωνάζοντας:

εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;

– Βλέπω τα χρώματα του Υμηττού στη βάση την ιερή του Νέου Αστικού μας Κώδικα.

– Βλέπω τη μικρή Μυρτώ, την πόρνη από τη Σίκινο, στημένη πέτρινο άγαλμα στην πλατεία της Αγοράς

με τις Κρήνες και τα ορθά Λεοντάρια.

– Βλέπω τους έφηβους και βλέπω τα κορίτσια στην ετήσια Κλήρωση των Ζευγαριών.

– Βλέπω ψηλά, μες στους αιθέρες, το Ερέχθειο των Πουλιών.»

Αλλά…

 αλλά έρχεται η ώρα που θα αναστηθεί ο Χριστός κουφάλες βασανιστές, φονιάδες και νεκροθάφτες Χριστών! 

Έρχεται η ώρα που «κουρεμένοι κατάδικοι θα χτυπήσουν την καραβάνα τους πάνω στα κάγκελα.

 Kαι θα αδειάσουν όλα τα εργοστάσια, και μετά πάλι με την επίταξη θα γεμίσουν, για να βγάλουνε όνειρα συντηρημένα σε κουτιά μυριάδες, και χιλιάδων λογιών εμφιαλωμένη φύση.»

Έρχεται η ώρα που οι Χριστοί θα κατέβουν από τους σταυρούς και θα σηκωθούν από τους τάφους τους όσο βαθιοί κι αν είναι και θα αρνηθούν να ανεβούν στους σταυρούς 

και θα αναστηθούν και δεν θα είναι νύχτα αλλά μέρα – μεσημέρι για να τους βλέπει όλος ο κόσμος και να μην ρωτάει πια αλλά να φωνάζει με βεβαιότητα «Χριστός Ανέστη»!

Καλή Ανάσταση!

Εφραίμ Σύριος